به گفته محققان این احتمال وجود دارد که انسان‌های اولیه مانند برخی حیوانات امروزی برای بقا و جان به در بردن از زمستان‌های سخت، به خواب زمستانی می‌رفتند.

دانشمندان این نتایج را پس از بررسی فسیل‌های انسانی باقی مانده و مدفون شده در یک غار مشهور به سیمادلوس هوس -به معنای گودال استخوان‌ها- در محوطه باستان‌شناسی آتاپورکا نزدیکی شهر بورگوس درشمال اسپانیا به دست آورده‌اند.

تصویر بازسازی شده انسان دوران کرومانیون - FROESCH/CHARLIER/VISUALFORENSIC/UVSQ / AFP

دانشمندان با استفاده از میکروسکوپ و انجام سی‌تی‌اسکن کشف کرده‌اند این استخوان‌ها که تقریبا ۴۳۰ هزار سال قدمت دارند، دچار همان ضایعات و آسیب‌های استخوانی شده‌اند که در حیواناتی که به خواب زمستانی می‌روند، نیز مشاهده می‌شود.

خووان لوئیس آرسواگا رئیس موسسه آتاپورکا و آنتونیس بارتسیوکاس از دانشگاه دموکرتیس تراکیه یونان می‌گویند بیان این که انسان‌ها می‌توانسته‌اند تحت شرایط هیپومتابولیک شبیه به خواب زمستانی قرار بگیرند، مثل موضوعات علمی تخیلی به نظر می‌رسد.

دانشمندان در مقاله‌ای که در ماه دسامبر در نشریه انسان‌شناسی منتشر شد به این نکته اشاره می‌کنند که «پستانداران اولیه و نخستی‌سانان» نظیر شب‌دوست (گالاگو) و چشم‌گِرد (لوریس) به خواب زمستانی می‌رفته‌اند. مساله‌ای که نشان می‌دهد پایه ژنتیکی و فیزیولوژیک چنین هیپومتابویسمی می‌تواند در بسیاری از گونه‌های پستانداران، شامل انسان حفظ شده باشد.

پاتریک راندولف کویینی، متخصص انسان‌شناسی و پزشکی قانونی در دانشگاه نورتامبریا در گفت‌وگو با گاردین می‌گوید: «این یک استدلال بسیار جالب است و مطمئنا به بحث‌های بیشتر در این زمینه دامن می‌زند.

هرچند توضیحات و تبیین‌های دیگری نیز برای تغییر شکل‌های مشاهده شده در استخوان‌های یافته شده در محوطه باستان‌شناسی وجود دارد و پیش از آن که به یک نتیجه‌گیری واقع‌بینانه برسیم این توضیحات دیگر باید مورد بررسی قرار بگیرند. از نظر من مساله هنوز تمام شده نیست.»

براساس اعلام تارنمای اینترنتی موسسه آتاپورکا، حفاری در محوطه باستان‌شناسی سیمادلوس هوس از سال ۱۹۸۳ تاکنون سالانه انجام می‌شود و تاکنون ۵۵۰۰ اسکلت باقی‌مانده انسان در آن جا کشف شده است.

این استخوان‌ها که گمان می‌رود عامدانه به ته چاه انداخته شده‌اند، سرنخ‌های بسیاری درباره فرگشت انسان‌های نخستین در اروپا در اختیار دانشمندان گذاشته است.