با استرس کرونا چطور مقابله کنیم؟
نحوه پاسخگویی شما به شیوع بیماری می تواند به گذشته ی شما بستگی داشته باشد، چیزهایی که شما را از افراد دیگر و جامعهای که در آن زندگی می کنید، متمایز کرده است.
صدای ایران- شیوع بیماری کورونا ویروس 2019 (COVID-19) ممکن است برای افراد استرسزا باشد. ترس و نگرانی در مورد یک بیماری می تواند بسیار زیاد باشد و باعث ایجاد احساسات شدید در بزرگسالان و کودکان شود. مقابله با استرس، باعث می شود شما، افرادی که به آنها اهمیت می دهید و جامعهتان قویتر شوید. برای رهایی از این استرس به تست آنلاین کرونا مراجعه کنید و خیال خودتان را راحت کنید.
هر کسی نسبت به موقعیت های استرسزا، واکنش متفاوتی از خود نشان میدهد
نحوه پاسخگویی شما به شیوع بیماری می تواند به گذشته ی شما بستگی داشته باشد، چیزهایی که شما را از افراد دیگر و جامعهای که در آن زندگی می کنید، متمایز کرده است.
افرادی که ممکن است شدیدتر نسبت به استرس یک بحران واکنش نشان دهند، عبارتند از:
افراد مسن و افراد مبتلا به بیماریهای مزمن که در معرض خطر بیشتری در اثر بیماری COVID-19 قرار دارندکودکان و نوجوانانافرادی که بخاطر مسئولیتشان نسبت به COVID-19 به دیگران کمک می کنند، مانند پزشکان و سایر ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی یا امدادگران.افرادی که به دلیل وضعیت خاص از جهت سلامت روانی، مواد مخدر مصرف میکنند.
استرس در هنگام شیوع بیماری عفونی می تواند شامل این موارد باشد:
ترس و نگرانی برای سلامتی خودتان و عزیزان تانتغییر در الگوی خواب یا تغذیهمشکل در خوابیدن یا تمرکز کردنوخیم تر شدن مشکلات سلامتی مزمن افزایش مصرف الکل، دخانیات یا سایر مواد مخدر
افرادی که از قبل مشکل بهداشت روانی داشتهاند باید به درمان خود ادامه دهند و به علائم جدید یا بدتر شدن مشکل، توجه داشته باشند. اطلاعات بیشتر در مورد مدیریت سوء مصرف مواد و خدمات بهداشت روان را میتوانید در وبسایتهای معتبر بیابید.
مراقبت از خود، دوستان و خانوادهتان، می تواند در مقابله با استرس به شما کمک کند. کمک به دیگران برای کنار آمدن با استرس خودشان می تواند جامعه شما را نیز قوی تر کند.
کارهایی که میتوانید برای حمایت از خود انجام دهید
از تماشا کردن، خواندن یا گوش دادن به اخبار، از جمله رسانه های اجتماعی فاصله بگیرید. شنیدن مکرر در مورد همهگیریها، میتواند ناراحتکننده باشد.
مراقب بدن خود باشید. نفس عمیق بکشید، کشش یا حرکات مدیتیشن جسمی را انجام دهید. سعی کنید وعده های غذایی سالم و متعادل بخورید، به طور منظم ورزش کنید، بخوابید و از الکل و مصرف مواد مخدر دوری کنید.
یوگا
برای خودتان وقت بگذارید. سعی کنید فعالیتهای دیگری را که از آنها لذت میبرید انجام دهید.
با دیگران در ارتباط باشید. با افرادی که به آنها اعتماد میکنید درباره نگرانیهای خود و آنچه احساس میکنید، صحبت کنید.
اگر استرس در طول فعالیتهای روزانه، برای چندین روز پیاپی ادامه داشت، با ارائهدهنده خدمات درمانی خود تماس بگیرید.
استرس را در خود و دیگران کاهش دهید
به اشتراک گذاشتن حقایق در مورد ویروس کرونا و درک خطر واقعی برای خودتان و افرادی که به آنها اهمیت می دهید، می تواند شیوع را کماسترستر کند.
هنگامی که اطلاعات دقیقی را در مورد ویروس کرونا به اشتراک میگذارید، میتوانید به مردم کمک کنید احساس استرس کمتری داشته و به شما امکان ارتباط با آنها را فراهم میکند.
برای والدین
کودکان و نوجوانان، تا حدودی متناسب با آنچه از بزرگسالان پیرامون خود می بینند، واکنش نشان می دهند. هنگامی که والدین و مراقبان با آرامش و اطمینان با ویروس کرونا برخورد می کنند، می توانند بهترین پشتیبانی را برای فرزندان خود ارائه دهند. در صورت آمادگی بهتر، والدین می توانند به اطرافیان به ویژه کودکان قوت قلب بیشتری بدهند.
همه کودکان و نوجوانان به یک روش به استرس پاسخ نمی دهند. برخی از تغییرات روحی متداول شامل موارد زیر است:
گریه یا ناراحتی بیش از حد در کودکان کم سنبازگشت به رفتارهایی که از آن خارج شدهاند (به عنوان مثال، خیس کردن رختخواب)نگرانی یا غم بیش از حدعادات ناسالم خوردن یا خوابیدنکج خلقی و رفتارهای “تخلیه ی هیجانی” در نوجوانانعملکرد ضعیف در مدرسه یا گریز از مدرسهمشکل در دقت، توجه و تمرکزاجتناب از فعالیت هایی که در گذشته از آنها لذت میبردندسردردهای غیرقابلتوضیح یا درد بدن استفاده از الکل، دخانیات یا سایر مواد مخدر
کارهای بسیاری وجود دارد که می توانید برای حمایت از فرزند خود انجام دهید.
برای صحبت در باره شیوع ویروس کرونا با کودک یا نوجوان خود وقت بگذارید. به سوالات پاسخ دهید و حقایق مربوط به کووید-19 را به روشی که کودک یا نوجوان شما میتوانند درک کنند، با آنها در میان بگذارید.به کودک یا نوجوان خود اطمینان دهید که از امنیت برخوردار است. اگر آنها ناراحت هستند به آنها بگویید اشکالی ندارد. نحوه برخورد با استرس خود را با آنها در میان بگذارید تا آنها بتوانند از شما یاد بگیرند که چگونه از عهده آن بر آیند.قرار گرفتن خانوادهتان را در معرض پوشش اخبار این رویداد، از جمله رسانههای اجتماعی، محدود کنید. کودکان ممکن است آنچه را که میشنوند نادرست تفسیر کنند و از چیزی که نمیفهمند، وحشت کنند.سعی کنید از روند کارهای روزمره پیروی کنید. اگر مدارس تعطیل هستند، برنامهای را برای فعالیت های یادگیری و فعالیتهای آرامشبخش یا تفریحی ایجاد کنید.نقش یک الگو را داشته باشید. استراحت کنید، بخوابید، ورزش کنید و غذا بخورید. با دوستان و اعضای خانواده خود در ارتباط باشید.
برای امدادگران:
واکنش به ویروس کرونا می تواند عواقب عاطفی برای شما داشته باشد. مواردی وجود دارد که می توانید برای کاهش واکنشهای فشار روانی ثانویه (STS) انجام دهید:
تصدیق کنید که STS می تواند بر روی هر کسی که به خانوادهها کمک میکند پس از یک رویداد آسیبزا، تاثیر بگذارد.علائم جسمی (خستگی، بیماری) و علائم روانی (ترس، برداشت، گناه) را یاد بگیرید.به خود و خانوادهتان زمان دهید پس از امدادگری در همهگیری، بهبود یابند.فهرستی از فعالیتهای خودمراقبتی شخصی را که از آن لذت میبرید، ایجاد کنید، مانند گذراندن وقت با دوستان و خانواده، ورزش یا خواندن کتاب.از پوشش رسانهای COVID-19 فاصله بگیرید.اگر احساس ناراحتی و نگرانی دارید که ویروس کرونا توانایی شما در مراقبت از خانواده و بیماران را تحت تاثیر قرار داده است، قبل از شیوع بیماری، در خواست کمک کنید.
برای افرادی که از قرنطینه ترخیص شدهاند
جدا بودن از دیگران اگر ارائهدهنده خدمات درمانی فکر میکند ممکن است در معرض کووید-19 قرار داشته باشید، حتی اگر بیمار نشوید، میتواند استرسزا باشد. همه افراد بعد از بیرون آمدن از قرنطینه احساسات متفاوتی دارند. برخی از احساسات عبارتند از:
احساسات مختلط، از جمله تسکین پس از قرنطینهبرای سلامتی خود و عزیزانتان بترسید و نگران باشیداز تجربه نظارت بر خود یا تحت نظارت دیگران بودن برای علائم و نشانههای کرونا استرس بگیریدغم، عصبانیت یا ناامیدی به دلیل اینکه دوستان یا عزیزان ترس بیاساس از سرایت بیماری در تماس با شما را دارند، حتی اگر مشخص شده باشد که سرایتدهنده نیستیددر مورد عدم توانایی در انجام کارهای عادی یا وظایف والدین در دوران قرنطینه، احساس گناه می کنیدسایر تغییرات عاطفی یا بهداشت روانی
همچنین ممکن است کودکان یا کسانی که آنها می شناسند از قرنطینه رها شده باشند، این کودکان احساس ناراحتی کنند یا احساسات قوی دیگری داشته باشند. می توانید به فرزندتان کمک کنید که با آن احساسات مقابله کنند.
خبرهای مرتبط
نظر شما