پروانه سلحشوری: مردم تهران به افراد ناشناخته رای دادند ولی به اصولگراها رای ندادند
در شرایط موجود و در کشاکش منازعات میان جریان‌های سیاسی، مجلس دهم و دولت یازدهم هدف حملات رقبای سرسخت اصلاح‌طلبان قرار گرفتند و هر بار به دمی یا درمی یا قدمی، نواخته می‌شوند.
به گزارش صدای ایران پروانه سلحشوری نماینده مجلس دهم و عضو فراکسیون امید در گفتگو با فرارو گفت: «مسلم است که دوستان اصولگرا، مجلس دهم را ضعیف‌تر از مجلس هفتم، هشتم و نهم ارزیابی کنند.
وقتی مردم تهران برای اولین بار در تاریخ مجالس ایران به هر سی نفر یک فهرست ناشناخته رأی می‌دهند مشخص است که چقدر عملکرد دوستان اصولگرای ما در مجالس هفتم تا نهم خوب بوده است. در واقع اینکه مردم ترجیح دادند به یک تعداد افراد ناشناخته رأی بدهند اما به آنها رأی ندهند، یک نه بزرگ به آنها بود.
برای بررسی عملکرد مجلس دهم و اینکه این عملکرد چگونه بوده است به طور حتم به یک بررسی تطبیقی نیاز داریم. چون اتفاقات در خلأ که رخ نمی‌دهد بنابراین باید بررسی مقایسه‌ای کرد.
به نظر می‌رسد مجلس دهم اتفاقاً از لحاظ مباحث حقوق بشری که منظور از آن ابعاد اجتماعی است و حتی از نظر اقتصادی عملکرد بسیار خوبی داشته است.
لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان در اواخر سال ۸۹ به مجلس داده شد که در سال ۹۰ نیز در مجلس اعلام وصول شد اما مجلس نهم به این موضوع ورود نکرد. تصور کنید لایحه‌ای به این اهمیت در مجلس نهم حتی مورد بررسی قرار نگرفت.
اما این لایحه در مجلس دهم مورد بررسی قرار گرفت و این توجه ویژه مجلس دهم را به خانواده و کودکان نشان می‌دهد که برای مقابله با کودک آزادی چنین لایحه‌ای را تصویب کرد.
بیش از یک سال و نیم، کمیسیون حقوقی و قضایی به عنوان کمیسیون اصلی و کمیسیون‌های فرعی درباره این لایحه بررسی کردند. تصویب این لایحه از نقاط عطف مجلس دهم و مجالس ایران است که باعث افتخار ماست.
البته ما قبلاً قانون حمایت از کودکان را در قالب ۱۲ ماده داشتیم ولی اکنون قانونی جامع در این باره داریم.»
سلحشوری در ادامه گفت: «بحث اعطای تابعیت از طریق مادر هم از دیگر مباحثی بود که سال‌ها درگیرش بودیم و از افتخارات این مجلس حساب می‌شود. این مصوبه از مواردی بود که من پیش از نماینده شدن قصد پیگیری آن را داشتم که خدا را شکر به ثمر رسید.
طرح حمایت از معلولان که حتی مصوباتش ابلاغ شد؛ کار بسیار بزرگ دیگری بود که مجلس دهم آن را انجام داد.
در حوزه زنان و خانواده نیز در برنامه ششم توسعه، توانمندسازی زنان سرپرست خانوار جز اولویت‌های کلان فرابخشی قرار گرفت و برای بیمه زنان خانه‌دار با بیش از سه فرزند بودجه تعیین کردیم.
از سال ۹۶ که برنامه ششم توسعه ابلاغ شد یک سال ۲۳۰ میلیارد و سال بعد ۳۰۰ میلیارد برای بیمه زنان خانوار بودجه اختصاص داده شد. برای امسال را هنوز نمی‌دانم چقدر تعیین شده است ولی قطعاً به همین روال است.
همچنین وام ازدواج در این چند ساله به طور مرتب افزایش پیدا کرده است که البته ممکن تبعاتی داشته باشد که منکر آن نیستیم.
در حوزه زنان نیز مبحث عدالت جنسیتی، ارتقاء و پایش وضعیت زنان را پیگیری کردیم که منجر به سهمیه سی درصدی از طرف دولت شد و سهمیه سی درصدی از مدیریت‌ها در سطوح مختلف به زنان اختصاص داده شد.
برای اولین بار بود که حضور زنان در سطوح مدیریتی تا سطح معاونین وزراء افزایش پیدا کرد که از مطالبات جدی زنان بود. ما در ماده ۱۰۱ قانون برنامه ششم توسعه نیز این را گنجانده بودیم.
عدالت جنسیتی به همین موضوع برمی‌گردد و پیگیری آن، یکی از افتخارات این مجلس بود. به طور قطع اگر این مجلس نبود مجالس هفتم تا نهم اجازه تصویب چنین ماده‌ای را نمی‌دادند.
همچنین پیگیری‌های جدی در دو حوزه نظارتی و قانونگذاری در باره مسایل زنان داشتیم.
علاوه بر اینها، ۲۷ صدم درصد از ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده را به امر ورزش در سطح کلان ملی که بعد به سهیه استان‌ها تعلق گرفت، تخصیص دادیم.
کار مهم و قابل ذکر دیگر که وجدانم را راحت می‌کند این است که از این بودجه یک سهمیه اختصاصی برای ورزش زنان مقرر کردیم که کار بزرگی بود که تاکنون سابقه نداشت.»
این نماینده همچنین عنوان کرد: «در مجلس هیچ کاری به تنهایی صورت نمی‌گیرد فقط در هر کار یک نفر پیشتاز می‌شود و کارها را پیش می‌برد. مثلاً اگر من در بحث حمایت از معلولان پیشتاز نبودم اما در وزارتخانه شدن سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تلاش کردم و حتی در مصوبات مرتبط با این حوزه در برنامه ششم توسعه نیز تا جایی که در توان داشتم فعالیت کردم.
وسعی کردیم به میراث فرهنگی و گردشگری به عنوان یک مقوله ملی توجه کنیم و بعد از ۲۰ سال آن را پس از سه بار رفت و برگشت در همین دوره مجلس تبدیل به یک وزارتخانه کنیم.
در مجلس پیگیری و ممارست در انجام کارها مهم است. چون با انواع اتفاقاتی که در مجلس رخ می‌دهد اگر مسئله‌ای پیگیری نشود به حال خودش رها می‌شود».
مجلس دهم تریبون صداوسیما نداشت؛ اقداماتش نشان داده نشد و نمی‌شود!
پروانه سلحشوری می‌گوید: «وجدانم راحت است»
ما تریبون دار نبودیم
سلحشوری تأکید کرد: «فراکسیون امید برای اولین بار در طول ۱۰ دوره گذشته دفاتری در مناطق چهارگانه‌ی تهران که نمایندگی‌شان را بر عهده داشت از جمله پردیس، اسلامشهر، شهر ری و شمیرانات ایجاد کرد که نمایندگان به تناوب در آن حضور پیدا می‌کردند. یعنی سعی کردیم ارتباط نمایندگان با مردم در سطح شهر تهران معنادار شود.»
او با پذیرش برخی از انتقادات از مجلس دهم و فراکسیون امید و با اشاره به تبعیض رسانه‌ای موجود گفت: «مسئله این است ما در طول مدت نمایندگی خود در مجلس دهم، تریبون‌دار نبودیم.
مثلاً من با رسانه‌هایی خاص از جمله سایت یا کانال تلگرامی مصاحبه می‌کنم که مخاطب خاص دارند ولی مخاطب عام ما پای تلوزیون است.
در این چهار سال که من نماینده مردم و از معدود نمایندگان شناخته شده در سطح ملی بودم صدا و سیما چند بار مرا دعوت کرد؟ چند بار یک برنامه جدی در تلویزیون برگزار شد و نمایندگانی چون من به آن رفتیم؟
اما همین تلویزیون بارها علیه من برنامه ترتیب داد و صحبت کرد بدون اینکه از من بخواهد از خودم دفاع کنم.خب، چه انتظاری از مردم داریم.
ما تریبون قدرتمندی نداشتیم. الان هم اگر دولت، محکوم است چون صدا و سیما علیه دولت برنامه اجرا می‌کند. ما چون تریبون قدرتمند و فراگیری در سطح ملی نداشتیم امکانات و اقدامات ما نشان داده نشد و نمی‌شود.
در مورد شخص من مثلاً می‌گویند خوب برای ورزشگاه رفتن زنان تلاش می‌کنی ولی هرگز به فکر زن‌های بدبخت بودی. در حالی که من بودم بحث توانمندسازی زنان سرپرست خانوار را مطرح کردم و طرح پیشنهادی من در کمیسیون، بیمه زنان خانه دار بود.
تمام چیزهایی که آنها به آن حساسیت داشتند؛ مشاوره پیش و پس از ازدواج، درمان نازایی و حتی مرخصی سه روزه برای مردانی که همسرانشان زایمان می‌کنند از پیشنهادات ما بود که البته برای مرخصی زایمان پیشنهاد ما دو هفته بود که سه روز تصویب شد.
مشکل عمده ما نداشتن یک تریبون بود. ما از تریبون‌های عمده‌ای چون صدا و سیما و نماز جمعه که امکان پخش مجدد داشت، محروم بودیم.»
سلحشوری با اشاره به حضور برخی از نمایندگان مجلس دهم در مناطق محروم و جرم‌خیز تهران گفت: «بارها شده که همکاران من در گروه‌های تقریباً ۱۶ نفره به محلات و جاهایی مثل آجرپزی‌ها، فرحزاد، زیر پل مدیریت و محمود آباد رفتند و با مردم به صحبت نشستند و حرف زدند.
مشکل مجلس دهم و فراکسیون امید ضعف ارتباطی با رسانه‌ها بود، اما در مقابل همین بودجه‌ای که هر ساله به صدا و سیما دادیم بر علیه خود ما استفاده شد.
البته برخی از همکارانم به صدا و سیما دعوت شدند و حتی خود من در چند مصاحبه رادیویی شرکت کردم اما اگر برنامه شاخصی نبود از حضور در آن برنامه دوری می‌کردم.
چون اگر ما به یک برنامه بدون مخاطب برویم میزان زمان اختصاص داده شده را با یک برنامه شاخص پرمخاطب یکی می‌گیرند و می‌گویند مثلاً ده دقیقه به شما زمان اختصاص دادیم که این درست نیست.
برخی از همکارانم چون دکتر وکیلی و فرید موسوی را در تلویزیون زیاد دیدم. اما برخی از ما خانم‌ها را عامدانه نمی‌خواستند مطرح کنند و قرار بر این بود فعالیت‌های ما دیده نشود. حتی آقای عارف رئیس فراکسیون ما را چند بار دعوت کردند که حتی از او انتقاد کنند و بگویند چه کردید؟ من مطمئن بودم آن وقت آقای عارف هم جواب می‌دادند و می‌گفتند ما چه کردیم.
در مقایسه عملکرد باید توجه کرد که برخی به کیفیت و عده‌ای به کمیت اهمیت می‌دهند. مثلاً من آدمی کیفی هستم و زیاد اصراری ندارم اسمم در تذکرها یا پرسش‌ها مرتب تکرار شود. اما خیلی از همکارانم روزانه چندین بار تذکر می‌دهند.»
او با تأکید بر اینکه ما اغلب سعی کردیم به کیفیت تا کمیت کار توجه کنیم، اظهار کرد: «در موضوع بیمه اهالی رسانه و فعالیت‌های رسانه‌ای در برنامه ششم توسعه خیلی کار کردیم. اما بعد از برگشت برنامه به مجلس متوجه شدم ماده ۱۰۹ که مربوط به این موضوع بود حذف شده است. اگر در مجلس حواس‌مان نباشد که چه به مجلس می‌آید یا نمی‌آید خودش پیامدهایی دارد. اما پیگیری به موقع موجب شد تا این ماده دوباره به صحن بیاید و تصویب شود.»
باید به ایجاد رسانه‌ای برای خودمان همت می‌کردیم که نکردیم
سلحشوری با اشاره به اینکه برای حل مسئله تبعیض رسانه‌ای باید کاری می‌کردیم، گفت: «ما خب توانستیم چهار دفتر داشته باشیم. بابت رهن آن از ما مبلغی گرفته شد و برای اجاره آن واحدها هم ماهیانه مبلغی از حقوق ما کسر می‌شد.
وظیفه ما بود به ایجاد یک رسانه از آن خودمان، همت کنیم. آن وقت می‌توانستیم یک رسانه مخصوص خود داشته باشیم. همان اول سایت یا کانال تلگرامی به نام فام داشتیم که فکر نمی‌کنم همین حالا هم مخاطبان زیادی داشته باشد. یعنی نمی‌دانم چقدر مخاطب دارد چون من پس از فیلتر تلگرام از آن بیرون آمدم.
ما باید درست هزینه می‌کردیم. با کسر از حقوق هر یک از ما می‌شد این رسانه را ایجاد کرد. با درست کردن این رسانه، تاریخچه کاری هم که کرده بودیم جمع می‌شد. اما متأسفانه این همت را نکردیم. البته ما آن طور که باید منسجم هم نبودیم.
اگر اصولگرایان و پایداری‌ها رسانه و تریبون مخصوص خود را در صدا و سیما دارند ما هم باید رسانه مخصوص خود را راه می‌انداختیم و ضعف رسانه‌ای ما نقد جدی است که به ما وارد است.
نقدهای دیگری نیز به فراکسیون امید وارد است. من از روز اول گفتم به ازای کمیسیون‌های تخصصی، کمیته‌هایی داشته باشیم. البته در فراکسیون، کمیته داشتیم ولی کمیته‌های ما آنطور نبود که به ازای هر طرح و یا لایحه‌ای که در کمیسیون مطرح می‌شد بیاییم چکش کاری کنیم.
ضعف عمده‌ای که ملی است و ما دچارش هستیم تشکیلاتی نبودن است. اصولگرایان تشکیلاتی هستند چون از توان مالی برخوردار هستند و مشکل ما را ندارند. برای همین ما نتوانستیم روی طرح‌ها و لوایح خیلی کار کنیم و اطلاع‌رسانی خوبی هم نداشتیم.
اینکه در مجلس چه چیز می‌گذرد و هر نماینده چه کار می‌کند خودش داستان زندگی است. کاش روزی فرا برسد هر کدام از ما نمایندگان داستان خودمان را روایت کنیم.»
وقتی مردم تهران برای اولین بار در تاریخ مجالس ایران به هر سی نفر یک فهرست ناشناخته رأی می‌دهند مشخص است که چقدر عملکرد دوستان اصولگرای ما در مجالس هفتم تا نهم خوب بوده است. در واقع اینکه مردم ترجیح دادند به یک تعداد افراد ناشناخته رأی بدهند اما به آنها رأی ندهند، یک نه بزرگ به آنها بود.
برای بررسی عملکرد مجلس دهم و اینکه این عملکرد چگونه بوده است به طور حتم به یک بررسی تطبیقی نیاز داریم. چون اتفاقات در خلأ که رخ نمی‌دهد بنابراین باید بررسی مقایسه‌ای کرد.
به نظر می‌رسد مجلس دهم اتفاقاً از لحاظ مباحث حقوق بشری که منظور از آن ابعاد اجتماعی است و حتی از نظر اقتصادی عملکرد بسیار خوبی داشته است.
لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان در اواخر سال ۸۹ به مجلس داده شد که در سال ۹۰ نیز در مجلس اعلام وصول شد اما مجلس نهم به این موضوع ورود نکرد. تصور کنید لایحه‌ای به این اهمیت در مجلس نهم حتی مورد بررسی قرار نگرفت.
اما این لایحه در مجلس دهم مورد بررسی قرار گرفت و این توجه ویژه مجلس دهم را به خانواده و کودکان نشان می‌دهد که برای مقابله با کودک آزادی چنین لایحه‌ای را تصویب کرد.
بیش از یک سال و نیم، کمیسیون حقوقی و قضایی به عنوان کمیسیون اصلی و کمیسیون‌های فرعی درباره این لایحه بررسی کردند. تصویب این لایحه از نقاط عطف مجلس دهم و مجالس ایران است که باعث افتخار ماست.
البته ما قبلاً قانون حمایت از کودکان را در قالب ۱۲ ماده داشتیم ولی اکنون قانونی جامع در این باره داریم.»
سلحشوری در ادامه گفت: «بحث اعطای تابعیت از طریق مادر هم از دیگر مباحثی بود که سال‌ها درگیرش بودیم و از افتخارات این مجلس حساب می‌شود. این مصوبه از مواردی بود که من پیش از نماینده شدن قصد پیگیری آن را داشتم که خدا را شکر به ثمر رسید.
طرح حمایت از معلولان که حتی مصوباتش ابلاغ شد؛ کار بسیار بزرگ دیگری بود که مجلس دهم آن را انجام داد.
در حوزه زنان و خانواده نیز در برنامه ششم توسعه، توانمندسازی زنان سرپرست خانوار جز اولویت‌های کلان فرابخشی قرار گرفت و برای بیمه زنان خانه‌دار با بیش از سه فرزند بودجه تعیین کردیم.
از سال ۹۶ که برنامه ششم توسعه ابلاغ شد یک سال ۲۳۰ میلیارد و سال بعد ۳۰۰ میلیارد برای بیمه زنان خانوار بودجه اختصاص داده شد. برای امسال را هنوز نمی‌دانم چقدر تعیین شده است ولی قطعاً به همین روال است.
همچنین وام ازدواج در این چند ساله به طور مرتب افزایش پیدا کرده است که البته ممکن تبعاتی داشته باشد که منکر آن نیستیم.
در حوزه زنان نیز مبحث عدالت جنسیتی، ارتقاء و پایش وضعیت زنان را پیگیری کردیم که منجر به سهمیه سی درصدی از طرف دولت شد و سهمیه سی درصدی از مدیریت‌ها در سطوح مختلف به زنان اختصاص داده شد.
برای اولین بار بود که حضور زنان در سطوح مدیریتی تا سطح معاونین وزراء افزایش پیدا کرد که از مطالبات جدی زنان بود. ما در ماده ۱۰۱ قانون برنامه ششم توسعه نیز این را گنجانده بودیم.
عدالت جنسیتی به همین موضوع برمی‌گردد و پیگیری آن، یکی از افتخارات این مجلس بود. به طور قطع اگر این مجلس نبود مجالس هفتم تا نهم اجازه تصویب چنین ماده‌ای را نمی‌دادند.
همچنین پیگیری‌های جدی در دو حوزه نظارتی و قانونگذاری در باره مسایل زنان داشتیم.
علاوه بر اینها، ۲۷ صدم درصد از ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده را به امر ورزش در سطح کلان ملی که بعد به سهیه استان‌ها تعلق گرفت، تخصیص دادیم.
کار مهم و قابل ذکر دیگر که وجدانم را راحت می‌کند این است که از این بودجه یک سهمیه اختصاصی برای ورزش زنان مقرر کردیم که کار بزرگی بود که تاکنون سابقه نداشت.»
این نماینده همچنین عنوان کرد: «در مجلس هیچ کاری به تنهایی صورت نمی‌گیرد فقط در هر کار یک نفر پیشتاز می‌شود و کارها را پیش می‌برد. مثلاً اگر من در بحث حمایت از معلولان پیشتاز نبودم اما در وزارتخانه شدن سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تلاش کردم و حتی در مصوبات مرتبط با این حوزه در برنامه ششم توسعه نیز تا جایی که در توان داشتم فعالیت کردم.
وسعی کردیم به میراث فرهنگی و گردشگری به عنوان یک مقوله ملی توجه کنیم و بعد از ۲۰ سال آن را پس از سه بار رفت و برگشت در همین دوره مجلس تبدیل به یک وزارتخانه کنیم.
در مجلس پیگیری و ممارست در انجام کارها مهم است. چون با انواع اتفاقاتی که در مجلس رخ می‌دهد اگر مسئله‌ای پیگیری نشود به حال خودش رها می‌شود».
مجلس دهم تریبون صداوسیما نداشت؛ اقداماتش نشان داده نشد و نمی‌شود!
پروانه سلحشوری می‌گوید: «وجدانم راحت است»
ما تریبون دار نبودیم
سلحشوری تأکید کرد: «فراکسیون امید برای اولین بار در طول ۱۰ دوره گذشته دفاتری در مناطق چهارگانه‌ی تهران که نمایندگی‌شان را بر عهده داشت از جمله پردیس، اسلامشهر، شهر ری و شمیرانات ایجاد کرد که نمایندگان به تناوب در آن حضور پیدا می‌کردند. یعنی سعی کردیم ارتباط نمایندگان با مردم در سطح شهر تهران معنادار شود.»
او با پذیرش برخی از انتقادات از مجلس دهم و فراکسیون امید و با اشاره به تبعیض رسانه‌ای موجود گفت: «مسئله این است ما در طول مدت نمایندگی خود در مجلس دهم، تریبون‌دار نبودیم.
مثلاً من با رسانه‌هایی خاص از جمله سایت یا کانال تلگرامی مصاحبه می‌کنم که مخاطب خاص دارند ولی مخاطب عام ما پای تلوزیون است.
در این چهار سال که من نماینده مردم و از معدود نمایندگان شناخته شده در سطح ملی بودم صدا و سیما چند بار مرا دعوت کرد؟ چند بار یک برنامه جدی در تلویزیون برگزار شد و نمایندگانی چون من به آن رفتیم؟
اما همین تلویزیون بارها علیه من برنامه ترتیب داد و صحبت کرد بدون اینکه از من بخواهد از خودم دفاع کنم.خب، چه انتظاری از مردم داریم.
ما تریبون قدرتمندی نداشتیم. الان هم اگر دولت، محکوم است چون صدا و سیما علیه دولت برنامه اجرا می‌کند. ما چون تریبون قدرتمند و فراگیری در سطح ملی نداشتیم امکانات و اقدامات ما نشان داده نشد و نمی‌شود.
در مورد شخص من مثلاً می‌گویند خوب برای ورزشگاه رفتن زنان تلاش می‌کنی ولی هرگز به فکر زن‌های بدبخت بودی. در حالی که من بودم بحث توانمندسازی زنان سرپرست خانوار را مطرح کردم و طرح پیشنهادی من در کمیسیون، بیمه زنان خانه دار بود.
تمام چیزهایی که آنها به آن حساسیت داشتند؛ مشاوره پیش و پس از ازدواج، درمان نازایی و حتی مرخصی سه روزه برای مردانی که همسرانشان زایمان می‌کنند از پیشنهادات ما بود که البته برای مرخصی زایمان پیشنهاد ما دو هفته بود که سه روز تصویب شد.
مشکل عمده ما نداشتن یک تریبون بود. ما از تریبون‌های عمده‌ای چون صدا و سیما و نماز جمعه که امکان پخش مجدد داشت، محروم بودیم.»
سلحشوری با اشاره به حضور برخی از نمایندگان مجلس دهم در مناطق محروم و جرم‌خیز تهران گفت: «بارها شده که همکاران من در گروه‌های تقریباً ۱۶ نفره به محلات و جاهایی مثل آجرپزی‌ها، فرحزاد، زیر پل مدیریت و محمود آباد رفتند و با مردم به صحبت نشستند و حرف زدند.
مشکل مجلس دهم و فراکسیون امید ضعف ارتباطی با رسانه‌ها بود، اما در مقابل همین بودجه‌ای که هر ساله به صدا و سیما دادیم بر علیه خود ما استفاده شد.
البته برخی از همکارانم به صدا و سیما دعوت شدند و حتی خود من در چند مصاحبه رادیویی شرکت کردم اما اگر برنامه شاخصی نبود از حضور در آن برنامه دوری می‌کردم.
چون اگر ما به یک برنامه بدون مخاطب برویم میزان زمان اختصاص داده شده را با یک برنامه شاخص پرمخاطب یکی می‌گیرند و می‌گویند مثلاً ده دقیقه به شما زمان اختصاص دادیم که این درست نیست.
برخی از همکارانم چون دکتر وکیلی و فرید موسوی را در تلویزیون زیاد دیدم. اما برخی از ما خانم‌ها را عامدانه نمی‌خواستند مطرح کنند و قرار بر این بود فعالیت‌های ما دیده نشود. حتی آقای عارف رئیس فراکسیون ما را چند بار دعوت کردند که حتی از او انتقاد کنند و بگویند چه کردید؟ من مطمئن بودم آن وقت آقای عارف هم جواب می‌دادند و می‌گفتند ما چه کردیم.
در مقایسه عملکرد باید توجه کرد که برخی به کیفیت و عده‌ای به کمیت اهمیت می‌دهند. مثلاً من آدمی کیفی هستم و زیاد اصراری ندارم اسمم در تذکرها یا پرسش‌ها مرتب تکرار شود. اما خیلی از همکارانم روزانه چندین بار تذکر می‌دهند.»
او با تأکید بر اینکه ما اغلب سعی کردیم به کیفیت تا کمیت کار توجه کنیم، اظهار کرد: «در موضوع بیمه اهالی رسانه و فعالیت‌های رسانه‌ای در برنامه ششم توسعه خیلی کار کردیم. اما بعد از برگشت برنامه به مجلس متوجه شدم ماده ۱۰۹ که مربوط به این موضوع بود حذف شده است. اگر در مجلس حواس‌مان نباشد که چه به مجلس می‌آید یا نمی‌آید خودش پیامدهایی دارد. اما پیگیری به موقع موجب شد تا این ماده دوباره به صحن بیاید و تصویب شود.»
باید به ایجاد رسانه‌ای برای خودمان همت می‌کردیم که نکردیم
سلحشوری با اشاره به اینکه برای حل مسئله تبعیض رسانه‌ای باید کاری می‌کردیم، گفت: «ما خب توانستیم چهار دفتر داشته باشیم. بابت رهن آن از ما مبلغی گرفته شد و برای اجاره آن واحدها هم ماهیانه مبلغی از حقوق ما کسر می‌شد.
وظیفه ما بود به ایجاد یک رسانه از آن خودمان، همت کنیم. آن وقت می‌توانستیم یک رسانه مخصوص خود داشته باشیم. همان اول سایت یا کانال تلگرامی به نام فام داشتیم که فکر نمی‌کنم همین حالا هم مخاطبان زیادی داشته باشد. یعنی نمی‌دانم چقدر مخاطب دارد چون من پس از فیلتر تلگرام از آن بیرون آمدم.
ما باید درست هزینه می‌کردیم. با کسر از حقوق هر یک از ما می‌شد این رسانه را ایجاد کرد. با درست کردن این رسانه، تاریخچه کاری هم که کرده بودیم جمع می‌شد. اما متأسفانه این همت را نکردیم. البته ما آن طور که باید منسجم هم نبودیم.
اگر اصولگرایان و پایداری‌ها رسانه و تریبون مخصوص خود را در صدا و سیما دارند ما هم باید رسانه مخصوص خود را راه می‌انداختیم و ضعف رسانه‌ای ما نقد جدی است که به ما وارد است.
نقدهای دیگری نیز به فراکسیون امید وارد است. من از روز اول گفتم به ازای کمیسیون‌های تخصصی، کمیته‌هایی داشته باشیم. البته در فراکسیون، کمیته داشتیم ولی کمیته‌های ما آنطور نبود که به ازای هر طرح و یا لایحه‌ای که در کمیسیون مطرح می‌شد بیاییم چکش کاری کنیم.
ضعف عمده‌ای که ملی است و ما دچارش هستیم تشکیلاتی نبودن است. اصولگرایان تشکیلاتی هستند چون از توان مالی برخوردار هستند و مشکل ما را ندارند. برای همین ما نتوانستیم روی طرح‌ها و لوایح خیلی کار کنیم و اطلاع‌رسانی خوبی هم نداشتیم.
اینکه در مجلس چه چیز می‌گذرد و هر نماینده چه کار می‌کند خودش داستان زندگی است. کاش روزی فرا برسد هر کدام از ما نمایندگان داستان خودمان را روایت کنیم.»
نظر شما