مرضیه برومند از کم توجهی به سینمای خانواده گله کرد
مرضیه برومند با گله از زیر پاگذاشتن حقوق کودکان بازیگر در سینما از فقدان سینمای خانواده در سال‌های اخیر گلایه دارد
به گزارش صدای ایران این کارگردان درباره فیلم «سرزمین بود و نبود» که به تازگی خبرش از سوی بنیاد سینمایی فارابی منتشر شده است، گفت: همان‌طور که اعلام شده فیلم به تهیه‌کنندگی همایون اسعدیان در مرحله "طراحی تولید" است.
او در توضیح این مرحله ادامه داد: به پیشنهاد بنیاد سینمایی فارابی و استقبال ما؛ این مرحله در دست انجام است. ما به عنوان سازندگان فیلم نیازمند پیش بینی هستیم و باید بدانیم که با چه حجم کار روبرو هستیم و چه امکاناتی را برای ورود به مرحله تولید نیاز داریم. در واقع این مرحله یک تخمین کلی درباره شکل فیلم، نحوه تولید و همچنین برآورد زمانی و مالی پروژه است.
او معتقد است: اگر در فیلم «شهرموشها2» طراحی تولید داشتیم، قطعا فیلمبرداری شش ماهه گروه ما، در سه ماه انجام می‌شد.
برومند درباره زمان کلید خوردن فیلم‌اش گفت: علاقه‌مندیم اول سال 1399 در فصل بهار فیلم را کلید بزنیم و امیدوارم شرایط فراهم شود.
این کارگردان در پاسخ به اینکه فیلم عروسکی است نیز توضیح داد: کار عروسکی محسوب نمی‌شود گرچه به دلیل وجود پرسوناژهای متعدد تخیلی در این فیلم، شاید تصمیم بگیریم تلفیقی از عروسک و جلوه‌های ویژه داشته باشیم.
این کارگردان درباره فیلمنامه فیلم جدیدش گفت: طرح فیلمنامه از آن خودم بود و آن را با کمک علی فیاض‌منش، مهدی شاه پیری و مرجان پورغلامحسین نوشتیم و یکسال این کار گروهی طول کشید.
برومند فضای فیلم «سرزمین بود و نبود» را شبیه فیلم‌های قبلی‌اش ندانست، اما گفت:شاید مقدار کمی شبیه «آب پریا» باشد؛ قصه این فیلم، تلفیقی است از مسائل معاصر با محوریت افسانه‌ها و اسطوره‌های ایرانی.
این کارگردان تاکید کرد: غیر از همایون اسعدیان (تهیه‌کننده) و امیر اثباتی (طراح هنری ) فعلا هیچ یک از عوامل فیلم انتخاب نشده‌اند.
مرضیه برومند خطاب به علاقه‌مندان همکاری با او گفت: دوستان عزیز و همکاران جوان، ما در مرحله‌ی انتخاب عوامل نیستیم. لطفا صبر کنید اگر نیاز بود طی سازوکاری اطلاع خواهیم داد. ما در مرحله قبل از پیش تولید هستیم. باید فرصت‌ها و موقعیت‌ها را ارزیابی کنیم تا بتوانیم درباره جریان کلی تولید فیلم و عوامل تصمیم بگیریم.
وی در بخش دیگری از گفت‌وگویش در پاسخ به اینکه چرا سینمای کودک و نوجوان به دوران طلایی‌اش باز نمی‌گردد، ادامه داد: من فکر می‌کنم شرایط با 30 سال قبل خیلی تفاوت دارد؛ حتی مشکلات نیز فرق کرده اگرچه برخی مشکلات آن دوران همچنان وجود دارد.
در گذشته فیلم‌های کودک اکثرا با مشارکت و حمایت دولتی ساخته می‌شد، انگیزه‌های فیلم‌سازان نیز با امروز متفاوت بود. هنگام پخش هم فیلم‌ها از حمایت دولتی برخوردار می‌شدند اما امروز بزرگترین مشکل پیش رو سینمای کودک پخش فیلم‌هاست، عدم حمایت آموزش و پرورش نیز هم چون گذشته باعث بروز مشکلات فراوانی پیش رو سینمای کودک شده است.
این کارگردان در عین حال معتقد است: در دو سه سال اخیر وضعیت تولیدات سینمای کودک و نوجوان کمی بهتر شده و فیلم‌هایی ساخته شده که می‌توان به آنها فیلم کودک گفت، البته همچنان معضل اصلی در این زمینه پخش آنهاست.
کارگردان «شهر موشها» در ادامه از فقدان سینمای خانواده در سال‌های اخیر گلایه کرد و گفت: دیگر فیلم‌هایی همچون «سفر جادویی» نداریم که خانواده‌ها با هم به سینما بروند. به نظرم به سینمای خانواده کم توجهی شده است.
برومند که خودش نیز در هیات رده‌بندی سنی فیلم‌ها به عنوان سینماگر حضور دارد، ادامه داد: هراس من در درجه‌بندی سنی فیلم‌ها و سوال بزرگم این است که مبادا این درجه‌بندی باعث شود همراهی خانواده‌ها و بچه‌ها برای رفتن به سینما از بین برود؟! الان ما درجه‌بندی 12 سال و 15 سال داریم،غافل از اینکه تشخیص سه سال برای یک فیلم که 12 یا 15 درجه بندی شود، سخت است.
او تصریح کرد: باید به خانواده‌ها آگاهی دهیم تا در انتخاب فیلم برای بچه‌هایشان دقت کنند. حتی هنگام تماشای برخی از برنامه های تلویزیون مثل اخبار و همچنین سریال های ماهواره ای مراقبتی وجود ندارد، بچه ها پیوسته در معرض خبرهای جنگ و کشتار قرار می‌گیرند آیا این تاثیری بر روح و روان بچه ها نخواهدداشت؟
برومند با بیان اینکه سیستم درجه‌بندی در همه جای دنیا مرسوم است، گفت: چگونگی اجرای آن خیلی مهم است و باید مراقب باشیم که اقتصاد سینما را به خطر نیندازد.
این کارگردان در بخش پایانی گفت‌وگو درباره دغدغه مهم‌اش به مناسبت هفته کودک، توضیح داد: یکی از دغدغه‌های مهم من که متاسفانه هنوز وقت نکردم به طور جدی آن را پیگیری کنم، نادیده گرفتن حقوق کودکان بازیگر است. حتی در مقاطعی علاوه بر تولیدکنندگان پروژه‌ها، والدین هم حقوق آنها را نادیده می‌گیرند.
او ادامه داد: این کودکان تمام اوقات سر فیلمبرداری هستند؛ کودکی نمی‌کنند، مدرسه نمی‌روند و تا سن‌شان بالا می‌رود فراموش می‌شوند و بدون آنکه خودشان خواسته باشند، وارد این حرفه شدند.
برومند با اشاره به تجربه‌اش در مواجه شدن با بازیگران کودک، یادآور شد: من خانواده‌هایی را دیدم که به خاطر درآمد کودکان در فیلم‌ها، تاکید دارند آنها در هر فیلم و سریالی جلوی دوربین بروند و علاوه بر مسائل مادی، گویا پدر و مادرها حسرت‌های خودشان را به بچه‌هایشان منتقل می‌کنند، اغلب این پدر و مادرها دوست داشتند بازیگر شوند اما چون نتوانستند دوست دارند کودکانشان بازیگر شوند.
به نوشته ایسنا وی با اشاره به برخی کلاس‌های بازیگری گفت: کلاس‌های بازیگری برای کودکان از جهت آموزش زندگی از طریق تئاتر و سینماست تا بچه‌ها مهارت‌های زندگی را یاد بگیرند، اما ما شاهدیم آموزشگاه‌هایی، بازیگری را به بچه‌ها یاد می‌دهد تا از آنها برای تولیدات سینمایی و تلویزیونی استفاده کنند.
این کارگردان تاکید کرد: کودکانی که در سینما و تلویزیون بازی می‌کنند باید مراقبت شوند تا خواب کافی ، تغذیه سالم و ساعت کاری محدود داشته باشند. من خودم به عنوان مشاور مانی نوری (بازیگر کودک زی‌زی گولو) اجازه نمی‌دادم در هر فیلم و سریالی بازی کند و برایش اوقات فراغت قائل بودیم. البته پدر و مادرش نیز خیلی خوب از او مراقبت کردند و او خوشبختانه توانست سالم این مسیر را گذر کند.
مرضیه برومند گفت: ما حق نداریم با رفتارهای نامناسب به کودکان آسیب بزنیم. من شاهد بودم کودکانی زیر دست و پای عوامل فیلم، روی ریل تراولینگ در حالی که مشق مدرسه‌شان را می‌نوشتند خوابشان برده بود، این صحنه برای من غم‌انگیز است. امیدوارم فکری به حال آنها شود و در قراردادهایشان مواردی لحاظ شود تا از آنها و حقوق‌شان مراقبت شود به هرحال سینما و تلویزیون هم به بازیگران کودک نیاز دارد
او در توضیح این مرحله ادامه داد: به پیشنهاد بنیاد سینمایی فارابی و استقبال ما؛ این مرحله در دست انجام است. ما به عنوان سازندگان فیلم نیازمند پیش بینی هستیم و باید بدانیم که با چه حجم کار روبرو هستیم و چه امکاناتی را برای ورود به مرحله تولید نیاز داریم. در واقع این مرحله یک تخمین کلی درباره شکل فیلم، نحوه تولید و همچنین برآورد زمانی و مالی پروژه است.
او معتقد است: اگر در فیلم «شهرموشها2» طراحی تولید داشتیم، قطعا فیلمبرداری شش ماهه گروه ما، در سه ماه انجام می‌شد.
برومند درباره زمان کلید خوردن فیلم‌اش گفت: علاقه‌مندیم اول سال 1399 در فصل بهار فیلم را کلید بزنیم و امیدوارم شرایط فراهم شود.
این کارگردان در پاسخ به اینکه فیلم عروسکی است نیز توضیح داد: کار عروسکی محسوب نمی‌شود گرچه به دلیل وجود پرسوناژهای متعدد تخیلی در این فیلم، شاید تصمیم بگیریم تلفیقی از عروسک و جلوه‌های ویژه داشته باشیم.
این کارگردان درباره فیلمنامه فیلم جدیدش گفت: طرح فیلمنامه از آن خودم بود و آن را با کمک علی فیاض‌منش، مهدی شاه پیری و مرجان پورغلامحسین نوشتیم و یکسال این کار گروهی طول کشید.
برومند فضای فیلم «سرزمین بود و نبود» را شبیه فیلم‌های قبلی‌اش ندانست، اما گفت:شاید مقدار کمی شبیه «آب پریا» باشد؛ قصه این فیلم، تلفیقی است از مسائل معاصر با محوریت افسانه‌ها و اسطوره‌های ایرانی.
این کارگردان تاکید کرد: غیر از همایون اسعدیان (تهیه‌کننده) و امیر اثباتی (طراح هنری ) فعلا هیچ یک از عوامل فیلم انتخاب نشده‌اند.
مرضیه برومند خطاب به علاقه‌مندان همکاری با او گفت: دوستان عزیز و همکاران جوان، ما در مرحله‌ی انتخاب عوامل نیستیم. لطفا صبر کنید اگر نیاز بود طی سازوکاری اطلاع خواهیم داد. ما در مرحله قبل از پیش تولید هستیم. باید فرصت‌ها و موقعیت‌ها را ارزیابی کنیم تا بتوانیم درباره جریان کلی تولید فیلم و عوامل تصمیم بگیریم.
وی در بخش دیگری از گفت‌وگویش در پاسخ به اینکه چرا سینمای کودک و نوجوان به دوران طلایی‌اش باز نمی‌گردد، ادامه داد: من فکر می‌کنم شرایط با 30 سال قبل خیلی تفاوت دارد؛ حتی مشکلات نیز فرق کرده اگرچه برخی مشکلات آن دوران همچنان وجود دارد.
در گذشته فیلم‌های کودک اکثرا با مشارکت و حمایت دولتی ساخته می‌شد، انگیزه‌های فیلم‌سازان نیز با امروز متفاوت بود. هنگام پخش هم فیلم‌ها از حمایت دولتی برخوردار می‌شدند اما امروز بزرگترین مشکل پیش رو سینمای کودک پخش فیلم‌هاست، عدم حمایت آموزش و پرورش نیز هم چون گذشته باعث بروز مشکلات فراوانی پیش رو سینمای کودک شده است.
این کارگردان در عین حال معتقد است: در دو سه سال اخیر وضعیت تولیدات سینمای کودک و نوجوان کمی بهتر شده و فیلم‌هایی ساخته شده که می‌توان به آنها فیلم کودک گفت، البته همچنان معضل اصلی در این زمینه پخش آنهاست.
کارگردان «شهر موشها» در ادامه از فقدان سینمای خانواده در سال‌های اخیر گلایه کرد و گفت: دیگر فیلم‌هایی همچون «سفر جادویی» نداریم که خانواده‌ها با هم به سینما بروند. به نظرم به سینمای خانواده کم توجهی شده است.
برومند که خودش نیز در هیات رده‌بندی سنی فیلم‌ها به عنوان سینماگر حضور دارد، ادامه داد: هراس من در درجه‌بندی سنی فیلم‌ها و سوال بزرگم این است که مبادا این درجه‌بندی باعث شود همراهی خانواده‌ها و بچه‌ها برای رفتن به سینما از بین برود؟! الان ما درجه‌بندی 12 سال و 15 سال داریم،غافل از اینکه تشخیص سه سال برای یک فیلم که 12 یا 15 درجه بندی شود، سخت است.
او تصریح کرد: باید به خانواده‌ها آگاهی دهیم تا در انتخاب فیلم برای بچه‌هایشان دقت کنند. حتی هنگام تماشای برخی از برنامه های تلویزیون مثل اخبار و همچنین سریال های ماهواره ای مراقبتی وجود ندارد، بچه ها پیوسته در معرض خبرهای جنگ و کشتار قرار می‌گیرند آیا این تاثیری بر روح و روان بچه ها نخواهدداشت؟
برومند با بیان اینکه سیستم درجه‌بندی در همه جای دنیا مرسوم است، گفت: چگونگی اجرای آن خیلی مهم است و باید مراقب باشیم که اقتصاد سینما را به خطر نیندازد.
این کارگردان در بخش پایانی گفت‌وگو درباره دغدغه مهم‌اش به مناسبت هفته کودک، توضیح داد: یکی از دغدغه‌های مهم من که متاسفانه هنوز وقت نکردم به طور جدی آن را پیگیری کنم، نادیده گرفتن حقوق کودکان بازیگر است. حتی در مقاطعی علاوه بر تولیدکنندگان پروژه‌ها، والدین هم حقوق آنها را نادیده می‌گیرند.
او ادامه داد: این کودکان تمام اوقات سر فیلمبرداری هستند؛ کودکی نمی‌کنند، مدرسه نمی‌روند و تا سن‌شان بالا می‌رود فراموش می‌شوند و بدون آنکه خودشان خواسته باشند، وارد این حرفه شدند.
برومند با اشاره به تجربه‌اش در مواجه شدن با بازیگران کودک، یادآور شد: من خانواده‌هایی را دیدم که به خاطر درآمد کودکان در فیلم‌ها، تاکید دارند آنها در هر فیلم و سریالی جلوی دوربین بروند و علاوه بر مسائل مادی، گویا پدر و مادرها حسرت‌های خودشان را به بچه‌هایشان منتقل می‌کنند، اغلب این پدر و مادرها دوست داشتند بازیگر شوند اما چون نتوانستند دوست دارند کودکانشان بازیگر شوند.
به نوشته ایسنا وی با اشاره به برخی کلاس‌های بازیگری گفت: کلاس‌های بازیگری برای کودکان از جهت آموزش زندگی از طریق تئاتر و سینماست تا بچه‌ها مهارت‌های زندگی را یاد بگیرند، اما ما شاهدیم آموزشگاه‌هایی، بازیگری را به بچه‌ها یاد می‌دهد تا از آنها برای تولیدات سینمایی و تلویزیونی استفاده کنند.
این کارگردان تاکید کرد: کودکانی که در سینما و تلویزیون بازی می‌کنند باید مراقبت شوند تا خواب کافی ، تغذیه سالم و ساعت کاری محدود داشته باشند. من خودم به عنوان مشاور مانی نوری (بازیگر کودک زی‌زی گولو) اجازه نمی‌دادم در هر فیلم و سریالی بازی کند و برایش اوقات فراغت قائل بودیم. البته پدر و مادرش نیز خیلی خوب از او مراقبت کردند و او خوشبختانه توانست سالم این مسیر را گذر کند.
مرضیه برومند گفت: ما حق نداریم با رفتارهای نامناسب به کودکان آسیب بزنیم. من شاهد بودم کودکانی زیر دست و پای عوامل فیلم، روی ریل تراولینگ در حالی که مشق مدرسه‌شان را می‌نوشتند خوابشان برده بود، این صحنه برای من غم‌انگیز است. امیدوارم فکری به حال آنها شود و در قراردادهایشان مواردی لحاظ شود تا از آنها و حقوق‌شان مراقبت شود به هرحال سینما و تلویزیون هم به بازیگران کودک نیاز دارد
نظر شما