از بازی کم نمی آورد؛ یعنی اینکه هر نقشی را به او بدهی از پسش بر می آید و پس از تایید منتقدان، مورد استقبال مردم هم قرار می گیرد و شاید به همین دلیل است که سالهاست او را صدا می زنند گوهر سینمای ایران!
از بازی کم نمی آورد؛ یعنی اینکه هر نقشی را به او بدهی از پسش بر می آید و پس از تایید منتقدان، مورد استقبال مردم هم قرار می گیرد و شاید به همین دلیل است که سالهاست او را صدا می زنند گوهر سینمای ایران!
به گزارش صدای ایران از فیلم نیوز، گوهر خیراندیش متولد اول شهریور ۱۳۳۳ در شیراز است. از شانزده سالگی و زمانی که دختری دبیرستانی بود فعالیت های هنری اش را با بازی در تئاتر آغاز کرد. نقل است که در همان سالها با مرحوم جمشید اسماعیل خانی آشنا شد و پس از ازدواج با یکدیگر به فعالیت هنری ادامه دادند.
وقتی به کارنامه کاری اش نگاه می کنیم می بینم که آغاز فعالیت حرفه اش با کارگردانانی بوده که هنوز نامشان برای تئاتر ایران اعتبار است: حمید سمندریان، علی رفیعی و کیومرث پوراحمد اولین کارگردانانی بودند که خیراندیش با آنها همکاری کرد. از جمله بازیگرانی است که سالها خاک صحنه خورده است. پیش از انقلاب در ۱۷ تئاتر روی صحنه رفت تا مشخص شود جایگاهی که امروز به آن رسیده ماحصل تلاش و کوشش است.
با کوله باری از تجربه در عرضه نمایش سال ۶۵ اولین فیلم سینمایی اش را ایفا کرد و خیلی زود توانست نظر بسیاری از کارگردانان معروف را به خود جلب کند. با آغاز دهه هفتاد در فیلم «بانو» داریوش مهرجویی جلوی دوربین رفت و بازی اش تا به امروز مورد توجه بسیاری از منتقدان قرار گرفته است.
سال ۸۰ برای بازی در «ارتفاع پست» دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد و دو سال پس از آن اولین سیمرغ بلورینش را برای «رسم عاشق کشی» به خانه برد. در میان بچه های سینما خیلی محبوب است و همگی او را به دلیل مهربانی زیادش «خاله گوهر» صدا می زنند.
از بازی در فیلم های کمدی تا نقش زنان سختی کشیده را به خوبی ایفا می کند و برای بازی در نقش های زنان جا افتاده انتخاب اول هر کارگردانی است.
گوهر خیراندیش این روزها سریال «هیولا» را در شبکه نمایش خانگی دارد که بازی اش در آن توجه بسیاری از مردم را جلب کرده است.
نظر شما