قدرت نمایی نفتی ایران در برابر عربستان

سرانجام سیاستها و راهکارهای شیخ الوزرا در بازار بین المللی تاثیر خود را گذاشت و نشان داد هنوز دود از کنده بلند می شود. حتی اگر خبرگزاری های داخلی سوژه اصلی خود را در روزی که یکی از بزرگترین قرار دادهای نفتی ایران و روسیه بسته شد به سن بالای مدیران و یا حتی مترجم سن بالای اختصاص دهند اما باز هم همین ژنرال های سالخورده هستند که در حال دادن تنفس مصنوعی به صنعت نفت ایران هستند. هرچند آمار و ارقام نشان داده است که به مدیر متولد ۱۳۶۰ نمی توان اطمینان کرد حتی اگر در صنعت دیگری مثل خودرو سازی باشد.

وزارت نفت عربستان اعلام کرده است که تولید نفت خود را به میزان ۴۰۰ هزار بشکه در روز کاهش داده است. تا قبل از تولید نفت عربستان ۱۰٫۰۰۵ میلیون بشکه در روز بوده است که در راستای سیاست کاهش تولید، این مقدار در حال حاضر به ۹ میلیون ۵۹۷ هزار بشکه در روز رسیده است.به گفته سخنگوی وزارت نفت عربستان مهمترین هدف این کشور از این کاهش تولید بالا نگه داشتن قیمت ها است.

عربستان بزرگ ترین کشور تولید کننده نفت است و بیشترین نقش را در تامین نفت آمریکا و کشورهای اروپایی دارد.

این کاهش تولید در حالی است که با توجه به نزدیک شدن به فصول سرد سال میزان مصرف انرژی در کشورها بالا می رود.از سوی دیگر مطابق پیش بینی سازمان کشورهای صادر کننده نفت (اوپک)امسال می بایست میزان افزایش مصرف نفت نسبت به سال گذشته میلادی ۱ میلیون ۲۰۰ هزار بشکه افزایش داشته باشد.این پیش بینی ها در حالی بود که نیجریه هنوز درگیر بحران داخلی نشده بود و عراق نیز با تمام سرعت در حال سرمایه گزاری در میدان های جدید نفتی خود بود و هنوز خبری از داعش نبود.اما باز هم کاهش تولید نا خواسته دو کشور نفت خیز جهان سبب نشد که سیر نزولی قیمت نفت متوقف نشود.به نظر می رسد مهمترین علت کاهش قیمت نفت در این برهه از سال حضور دوباره ایران در بازار جهانی است.ایران که زمانی به عنوان دومین کشور صادر کننده نفت در اوپک بود در ۸ سال گذشته به سبب تحریم ها و نبود مشتری جای خود را به عراق داد و حتی در برهه ای تا جایگاه چهارم نیز سقوط کرد.در سال ۸۴ که آخرین سال شیرین صنعت نفت ایران بود میزان تولید ایران به بیش از ۴ میلیون بشکه در روز رسیده بود.اما با کنار رفتن دولت خاتمی و آمدن احمدی نژاد و تغییر سیاست های خارجی و نفتی ایران این تولید روند نزولی به خود گرفت به طوریکه در آخرین سال ریاست جمهوری احمدی نژاد تولید نفت ایران به زیر ۱ میلیون بشکه در روز رسیده بود.اما با آمدن روحانی و اتخاذ سیاست تعامل و دوستی با دنیا ورق برگشت تا بدان جا که شخص وزیر نفت در جلسه ای پشت دربهای بسته در حاشیه اجلاس سازمان ملل با کمپانی های بزرگ نفتی پشت میز مذاکره نشست.در پایان این جلسه بود که کریستوفر دوماگاری مدیر عامل شرکت توتال صحبت ها و پیشنهادهای زنگنه را اغوا گرانه خواند.

شیخ الوزرا ایران پیش از آن به کشور های اوپک اعلام کرده بود ایران خواهان جایگاه قبلی خود در بازار است و کشورهای نفتی می بایست خود را برای این امر آماده کنند وایران علاوه بر مشتریان سنتی خود همچون ژاپن و ایتالیا دنبال بازار جدید نیز است.

اما اکنون که یک سال از آن تاریخ می گذرد میزان تولید نفت ایران بدان حد بالا رفته است که عربستان را مجبور به کاهش تولید خود کرده است. این کاهش تولید در حالی است که سعودی‌ها بیش از هر زمان دیگری به پول نفتشان نیاز دارند. ملک عبدالله برای سرمایه‌گذاری ۵۰۰ میلیارد دلاری به منظور ساخت زیرساخت‌های عربستان تا سال ۲۰۲۰ برنامه‌ریزی کرده است. همچنین هزینه توسعه میادین نفتی این کشور بالا رفته است و بدون این سرمایه‌گذاری‌ها امکان حفظ ظرفیت تولید ۱۰ میلیون بشکه‌ در روز فراهم نیست.

و از سوی دیگر مصرف برق عربستان که دیگر برای این کشور تبدیل به چالش شده است  از ۳۰۰ تراوات ساعت به ۴۰۰ تراوات ساعت افزایش پیدا کرده و سعودی‌ها برای استفاده از انرژی هسته‌ای جهت تامین برق خود می بایست ۵۰ میلیارد دلار کناربگذارند.با توجه به موقعیت جدید منطقه و متوقف شدن قطار توسعه و تولید نفت عراق و شدت گرفتن در گیری ها در لیبی اکنون بهترین زمان برای ایران است که بازار خود را دوباره بدست آورد و نقش استراتژیک خود را در معادلات منطقه و جهان پر رنگ تر کند و شرکت های نفتی را مجاب به سرمایه گذاری در طرح های نفتی خود که مدت ۸ سال است مسکوت مانده کند.البته همه این موارد منوط به نتایج مذاکرات هسته ای است.شریان اقتصادی ایران و یا به تعبیری دیگر سرخ رگ حیاتی ایران در دست مذاکره کنندگان ژنو است.حال باید به انتظار نشست و منتظر روزهای آینده بود تا آینده صنعت نفت ایران مشخص شود