تصادفات رانندگی
ارابه های مرگ همچنان ۱۷ هزار کشته می گیرند
متاسفانه در بسیاری از حوادث رانندگی، سرنشینان وسایط نقلیه از بستن کمربند ایمنی خودداری کرده بودند که همین امر موجب پرتاب و برخوردشان با سقف و ستون و شیشه ها و حتی افتادن آنان به بیرون از خودرو می شود.
مسافران مینی بوس سفیدرنگی که سحرگاه بیست و پنجم تیرماه به سوی خوانسار می رفت اگر می دانستند تا چند ساعت دیگر در کفنی سپید به دل خاک سپرده می شوند، حتما از آغاز سفر کمربند ایمنی خود و کودکان خردسالشان را می بستند.
به گزارش صدای ایران، تلفات ناشی از سوانح رانندگی و پیامدهای ناشی از آن آنچنان گسترده است که بسیاری از مسوولان کشور از میزان آن ابراز نگرانی می کنند؛ آخرین نمونه آن وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بود که بیست و ششم تیرماه این آمار را تا ۱۷ هزار مورد مرگ اعلام کرد.
آنگونه که رئیس پلیس راهور ناجا نوزدهم تیرماه امسال گفت ۴۴ میلیون راننده و ۳۳ میلیون وسیله نقلیه در ۲۱۷ هزار جاده کشور در حال ترددند.
گرچه «سیدکمال هادیانفر» تاکید کرد «برخی خودروسازان ارابه مرگ تولید می‌کنند و این خودروها نباید در جاده‌ها حرکت کنند»، گاهی رانندگان و سرنشینان نیز با بی توجهی، به تلفات ناشی از سوانح رانندگی دامن می زنند.
یکی از نمونه های این موضوع، به بستن کمربند ایمنی مربوط می شود که به گفته معاون اجتماعی و فرهنگی ترافیک پلیس راهور ناجا می تواند شمار آسیب دیدگان سوانح جاده ای و خانواده های داغدار از این حوادث را کاهش دهد.
به گزارش امروز (جمعه) پایگاه اطلاع رسانی راهور ناجا، «عین الله جهانی» درباره حوادث ناگوار هفته گذشته مانند واژگونی یک دستگاه مینی بوس و جان باختن ۱۴ تن از سرنشینان آن تصریح کرد: متاسفانه در این حوادث سرنشینان وسایط نقلیه از بستن کمربند ایمنی خودداری کرده بودند که همین امر موجب پرتاب و برخوردشان با سقف و ستون و شیشه ها و حتی افتادن آنان به بیرون از خودرو شد.
بیست و پنجم تیرماه یک دستگاه مینی بوس در محور بوئین میاندشت به سمت خوانسار در حرکت بود که در دره سقوط کرد و ۱۴ نفر از سرنشینان این خودرو شامل سه کودک جان باختند.
برابر ماده ۱۹ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی، بستن کمربند ایمنی برای همه سرنشینان خودروهای شخصی و ناوگان عمومی در جاده های کشور الزامی است.
البته پیشینه تصویب قانون استفاده از کلاه ایمنی و کمربند ایمنی به بیست و ششم بهمن ۱۳۷۶ در مجلس شورای اسلامی برمی گردد که بیست و هفتم اسفندماه ۱۳۷۹ هیات وزیران آیین نامه اجرایی آن را تصویب کرد.
به موجب این قانون، همه دارندگان وسایل نقلیه تولید سال ۱۳۷۵ به بعد مکلف شدند خودرو خود را به کمربند ایمنی مجهز کنند.
البته آن زمان این قانون فقط سرنشینان جلو را دربرمی گرفت؛ در همین پیوند اردیبهشت ماه ۱۳۹۰ اعلام شد بستن کمربند ایمنی برای همه سرنشینان جلو و عقب خودروها در جاده‌های برون‌شهری اجباری است و خودروسازان نیز ۶ ماه مهلت یافتند نسبت به نصب کمربند ایمنی صندلی عقب خودرو خود اقدام کنند.
شاید به سبب همین فاصله زمانی در قانونگذاری است که معاون اجتماعی و فرهنگی ترافیک پلیس راهور ناجا امروز تاکید کرد «بستن کمربند ایمنی توسط راننده و سرنشین جلو به فرهنگ تبدیل شده است».
«اما در جاده های برون شهری با وجود الزامی بودن بستن کمربند ایمنی برای همه سرنشینان، گاهی شاهدیم سرنشینان خودروها، این موضوع را جدی نمی گیرند که همین امر در تصادف ها به افزایش قابل توجه کشته های رانندگی منجر می شود».
هدف پلیس راهور ناجا همانگونه که رییس آن نوزدهم تیرماه امسال اعلام کرد، کاهش تلفات جاده‌ای به میزان ۲ هزار نفر است.
هادیانفر همچنین از افزایش شمار گشت‌ها و بازرسان نامحسوس خبر داده است.
به نظر می رسد اگر برنامه های تازه پلیس راهور برای افزایش گشت های جاده ای با تاکید بر مواردی همچون برخورد با خودروهایی باشد که سرنشینان آنها کمربند ایمنی خود را نبسته اند، بتوان به هدف تعیین شده برای کاهش شمار جانباختگان این حوادث دست یافت.
البته در این میان، نباید از طرح های نظارتی مکمل برای اجبار رانندگان بویژه در ناوگان حمل و نقل عمومی برای استفاده از کمربند ایمنی «استاندارد» و همچنین فعالیت های فرهنگی مرتبط با آن غافل شد.
نظر شما