حادثه چرنوبیل چه بود؟
حادثه چرنوبیل که در واقع از فاجعه چرنوبیل از آن یاد می شود مرتبط با اقدامات غیر ایمنی شوروی سابق در زمینه برنامه هسته ای در کشور اوکراین بود که باعث آسیب رسانی به حداقل 5 میلیون انسان شد.
حادثه چرنوبیل که در واقع از فاجعه چرنوبیل از آن یاد می شود مرتبط با اقدامات غیر ایمنی شوروی سابق در زمینه برنامه هسته ای در کشور اوکراین بود که باعث آسیب رسانی به حداقل 5 میلیون انسان شد.
به گزارش صدای ایران، این حادثه فاجعه بار هسته ای در چرنوبیل در تاریخ 6 اردیبهشت سال 1365 یعنی در 26 آوریل 1986 در نیروگاه چرنوبیل کشور اوکراین اتفاق افتاد و باعث شد حدود 5 هزار مرکز مسکونی در روسیه سفید، اوکراین و فدراسیون روسیه با ذرات رادیو اکتیو آلوده شدند.
اثرات حادثه فاجعه بار چرنوبیل به جزء اوکراین، جمهوری روسیه سفید و فدراسیون روسیه، کشورهای فنلاند، سوئد، نروژ، لهستان، انگلستان و برخی کشورهای دیگر نیز احساس شد.
دلیل حادثه فاجعه بار چرنوبیل
حادثه فاجعه بار چرنوبیل زمانی آغاز شد که در 10:11 شب 25 آوریل 1986 نیروگاه چرنوبیل دستور کاهش میزان قدرت رآکتور برای تست را دریافت نمود و نیروگاه شروع به کاهش قدرت رآکتور شماره چهار تا ۳۰ درصد نمود. دو اشتباه واقعه مهلک چرنوبیل را رقم زد: اولین اشتباه زمانی بود که کنترل‌کننده رآکتور به اشتباه و بر اثر عدم تنظیم درست، میله‌های جذب نوترون نیروی رآکتور را تا یک درصد کاهش داد و رآکتور بیش از پیش افت قدرت پیدا کرد. در اینجا بود که پرسنل دومین اشتباه خود را انجام دادند و تقریباً تمامی میله‌های کنترل را از داخل رآکتور بیرون کشیدند. این همانند آن است که اتومبیلی در آن واحد هم گاز بدهد و هم ترمز بگیرد. در این زمان و با وجود نبود میله‌های کنترل‌کننده قدرت در داخل منطقه فعال نیروی رآکتور به 7 درصد افزایش پیدا نمود.
وقوع دو انفجار مهلک در اثر حادثه فاجعه بار چرنوبیل
بر اثر حادثه فاجعه بار چرنوبیل در اوکراین دو انفجار مهلک رخ داد. انفجار اول در ساعت 1:23 صبح 26 آوریل رخ داد که یک انفجار اولیه پوشش هزار تنی بالای رآکتور را بلند بود و راه را برای خروج مقدار زیادی بخار آب هموار کرد و این مقدمه‌ای بود بر انفجار دوم ناشی از هیدروژن که ممکن است حاصل ترکیب بخار آب لوله‌های پاره شده و زیرکونیوم یا حتی گرافیت هسته رآکتور بوده باشد.
بلافاصله پس از انفجار اوّل انفجار دوم سقف رآکتور را پاره کرد و ۲۵ درصد از تأسیسات هسته رآکتور را از بین برد. گرافیت (کندکننده) سوزان و مواد داغ هسته که در اثر انفجار بیرون ریخته بود، باعث ایجاد حدود ۳۰ آتش‌سوزی جدید شد، و این شامل سقف قیر اندود و قابل اشتعال واحد ۳ نیز می‌شد که مجاور واحد ۴ واقع شده بود.
چگونگی رویارویی شوروی با حادثه چرنوبیل
عملیات امحاء نتایج فاجعه در نیروگاه چرنوبیل از تاریخ ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ تحت ریاست کمیسیون دولتی شوروی آغاز شد. این عملیات از نیمه دوم روز ۲۶ آوریل شروع شد و تا سال ۱۹۹۱ ادامه یافت. در اولین گام یک منطقه انزوا در محدوده ۳۰ کیلومتری اطراف نیروگاه چرنوبیل تعیین شد. از ۲۷ آوریل سال ۱۹۸۶ حکومت اوکراین ساکنین شهرهای پریپیات و چرنوبیل، و روستاهای درونِ منطقه انزوای سی کیلومتری -حدود صد هزار نفر- را به خارج این محدوده انتقال داد.
عملیات امحاء نتایج فاجعه در نیروگاه چرنوبیل از تاریخ ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ تحت ریاست کمیسیون دولتی شوروی آغاز شد. این عملیات از نیمه دوم روز ۲۶ آوریل شروع شد و تا سال ۱۹۹۱ ادامه یافت. در اولین گام یک منطقه انزوا در محدوده ۳۰ کیلومتری اطراف نیروگاه چرنوبیل تعیین شد. از ۲۷ آوریل سال ۱۹۸۶ حکومت اوکراین ساکنین شهرهای پریپیات و چرنوبیل، و روستاهای درونِ منطقه انزوای سی کیلومتری -حدود صد هزار نفر- را به خارج این محدوده انتقال داد.
یکی دیگر از وجوه اقدامات شوروی سابق در خصوص حادثه فاجعه بار چرنوبیل سعی در مخفی کردن اطلاعات پیرامون آن بود. این پنهان کردن اطلاعات مربوط به فاجعه چرنوبیل باعث شکل‌گیری و گسترش شایعات باور نکردنی پیرامون نتایج فاجعه شد. شوروی همچنین از پذیرش همکاری بین‌المللی برای انجام عملیات امحاء نتایج فاجعه هسته‌ای امتناع کرد. تنها در سال 1989 بود که حکومت شوروی از آژانس انرژی اتمی به منظور ارزیابی کارشناسی عملیات امحاء، درخواست کمک کرد.
اثرات حادثه فاجعه بار چرنوبیل
همچنان که عنوان شد حادثه فاجعه بار چرنوبیل باعث آسیب رسانی به حداقل 5 میلیون انسان اوکراین و تعداد دیگری از کشورهای اطراف این کشور از جمله روسیه سفید و فدراسیون روسیه شد و اثرات آن در دیگر کشورها نظیر فنلاند، سوئد، نروژ، لهستان و انگلستان نیز احساس شد.
با وجود گذشت سال‌ها از این حادثه، هنوز آثاری از مواد رادیواکتیو و جهش‌های ژنتیکی در مردم منطقه مشاهده می‌شود. در این میان می‌توان به ناقص شدن نوزادان در دو دهه اخیر، از قبیل بی‌دست و پا متولد شدن اشاره کرد.
همچنین باید عنوان کرد از پانصد هزار نفری که با حادثه چرنوبیل مبارزه کردند، بیست هزار نفر مرده‌اند و دویست هزار نفر هم رسماً از کار افتاده اعلام شده‌اند. کسانی هم که زنده ماندند، از بیماری‌ها و سرطان‌های مربوط به تشعشعات اتمی رنج می‌برند. بسیاری از مردم اوکراین و حتی کشورهای همسایه به دلیل وجود ید رادیواکتیو به سرطان تیروئید دچار شدند.
نظر شما