عشق شدید به پسرعموی 15 ساله

دختری 15 ساله هستم. پسر عمویم را دوست دارم. او همسن من است. می خواهم منتظر شوم تا او آن قدر بزرگ شود که بتواند یک زندگی را اداره کند.

به گزارش صدای ایران از خراسان، پسر عمویم به من گفته که دوستم دارد. خیلی به او فکر می کنم و نمی توانم احساسم را کنترل کنم. وقتی به خودم می گویم که من به او نمی رسم، اعصابم به هم می ریزد و با خانواده ام برای هر موضوع کم اهمیتی دعوا می کنم. کمکم کنید.



علاقه مندی شما و پسر عمویتان به یکدیگر در این سن می تواند از ویژگی های دوره نوجوانی (جاذبه و کشش جنس مخالف) و از نشانه های بلوغ باشد که البته احتمال دارد گذرا و موقتی باشد اما گاهی با توجه به نکته هایی که بیان کردید مثل فکر کردن زیاد یا حتی ارتباط مخفیانه، می تواند آن را به یک وابستگی عاطفی دردسرساز تبدیل کند که تبعاتش نگرانی، وسواس فکری، اضطراب، افسردگی و ... است.

درک درستی از ازدواج دارید
این که در پیامک تان اشاره کرده اید که «می خواهم منتظر بمانم تا او آن قدر بزرگ شود تا بتواند یک زندگی را اداره کند»، نشان دهنده درک درست شما از ازدواج است یعنی اگرچه پسرعمویتان را دوست دارید اما به این مسئله دقت دارید که فقط علاقه برای ازدواج کافی نیست بلکه زندگی مشترک مدیر می خواهد که در شرایط کنونی پسر عموی 15ساله شما این توانمندی را ندارد. بنابراین برای رهایی از این مشکل از شما می خواهم که به چند نکته توجه کنید.

سن شما برای ازدواج مناسب نیست
تصمیم گیری درست راجع به ازدواج نیازمند بررسی دقیق امتیازات و ایرادات شریک زندگی برای داشتن انتخابی درست است که البته اطلاعات ما راجع به این موارد محدود و ناچیز است. به نظر مهم ترین امتیاز می تواند علاقه مندی هر دوی شما به یکدیگر باشد ولی از سایر تشابهات اطلاعی نداریم مثل مسائل اعتقادی، مالی، فرهنگی، میزان صمیمیت و روابط فامیلی دو خانواده و ... . با این حال، نگرانی ها وایرادات این علاقه مندی، اول از همه سن هر دو نفر شماست که در ابتدا به آن اشاره شد. نوجوانی سن غلبه هیجانات بر منطق و خرد است که مانع شناخت منطقی و دقیق برای انتخاب شریک زندگی است. نکته دوم، بی ثباتی در انتخاب ملاک های همسر خوب در نوجوانی است که احتمال پشیمانی و تغییر نظر فرد با بزرگ تر شدن و شکل گیری هویت وجود دارد. به همین دلیل، انتخاب همسر و ازدواج زیر 18 سال توصیه نمی شود.

دست از رویاپردازی بردارید
مسئله دیگر، انتخاب مبهم وغیر واقعی شماست. شما پسر عمویی را انتخاب کرده اید که 15ساله است و هم اکنون نه آمادگی ازدواج را دارد و نه قصد آن را. بنابراین می خواهید صبر کنید تا او بزرگ شود و ویژگی های یک شریک زندگی قوی و محکم را پیدا کند و آن وقت با او ازدواج کنید. پس شما با تصویری که در ذهن تان از مرد ایده آل آینده خود ساخته اید، قصد ازدواج دارید نه این فرد مد نظر! به نظر می رسد که این فرد خیلی از ملاک های شما را ندارد که شما باید صبر کنید تا او آن قدر بزرگ شود که بتواند مرد زندگی شما بشود یعنی شما پسر عموی تان را دوست دارید اما هم اکنون عملا نمی توانید او را به عنوان شریک زندگی انتخاب کنید بلکه تنها در افکار و رویاهایتان با او هستید و او را می پسندید! به نظر شما چه تضمینی وجود دارد که او در آینده همانی بشود که شما دوست دارید و مسیری را طی کند که شما در ذهن تان ترسیم کرده اید؟ آیا ما کنترلی بر روی دیگران و روند رشد و مسیر آینده آن ها داریم؟ توصیه می شود از رویا پردازی دست بردارید و با واقعیت ها همراه شوید.

زمان زیادی را صرف احساسات تان نکنید
احساسات زمانی از کنترل ما خارج می شود که در زندگی ما حکمرانی و ریاست می کند و ما با فاصله گرفتن از واقعیت و منطق در آن غرق می شویم اما اگر بهای بیش از اندازه و زمان زیادی صرف آن نکنیم، زودتر محدود می شود و در کنترل ما قرار می گیرد. بنابراین سعی کنید با فعال نگه داشتن خود و پرهیز از بیکاری به این احساسات دامن نزنید.
نویسنده : زهره حسینی | مشاور و دانش آموخته دانشگاه علامه طباطبایی