(طنز) اندر حکایت چنجه و یارانه‌ی خارجی‌ها

دوستی دارم به اسم چنجه، که از بچه‌های ته خط است. گاهی می‌آید سر خط و سری به من می‌زند. عادت بدی هم که دارد این است که هی می‌گوید دیگه چه خبر؟ و تو مجبوری هی خبررسانی کنی. هفته‌ای سه‌بار هم پیامک می‌زند و می‌نویسد: دیگه چه خبر؟ من بدبخت هم هفته‌ای سه‌بار باید بنشینم و کل زندگی‌ام را پیامکی گزارش کنم. خلاصه الان هم آمده و موتور را زده کنار و پریده و سوار آمبولانس شده و هر چنددقیقه یک‌بار می‌گوید: دیگه چه خبر؟

گفتم: «دولت اعلام کرده یارانه ایرانیان خارج از کشور را قطع می‌کند.»

زد روی پام و گفت: اونوخ جاش به داخلیای داخل کشور یارانه می‌دهند؟ بعد اگه کسی در رفت‌وآمد باشه چی؟ هی قطع و وصلش می‌کنند؟ یعنی وقتی نباشه قطعش می‌کنند وقتی بیاد وصلش می‌کنند؟ بابا یه یارانه‌س دیگه. اگه نباس بدید ندید.

چنجه بعد از این حرف گفت: دیگه چه خبر؟

گفتم: روحانی هم گفته «نمی‌توان سیاست یک‌بام‌ودوهوا داشت.»

لپ‌هاش را باد کرد و لبش را غنچه‌ای کرد و باد توی لپش را با سروصدای زیادی از لای غنچه‌اش داد بیرون و گفت: نمیشه؟ این‌ها هنوز ارجاعاتشون به نظر اون شاعریه که میگه یک‌بوم‌ودوهوا نمیشه بی‌وفا که یار نمیشه واسه عاشقا هیچ دردی درد انتظار نمیشه. خب این حرفا قدیمی شده. تجربه ثابت کرده یه بوم و حداقلش سه‌هزار هوا هم می‌شه. اصلا یه‌طوری میشه که آدم هوایی میشه.

اظهارنظر عمیق چنجه من را ‌تحت‌تاثیر قرار داده بود. چنجه دوباره با لب‌های غنچه گفت: دیگه چه خبر؟

گفتم: استاندار گلستان گفته مقصر اصلی آتش‌سوزی جنگل‌های پارک ملی گلستان، رسانه‌ها هستند.

غنچه گفت: آقام عینهو استاندار گلستان بود. هروقت اشتباه می‌کرد می‌زد زیر گوش ما و می‌گفت د هه... اینقدر سروصدا نکنید بچه‌ها... حواس من‌رو پرت می‌کنید...

گفتم: چنجه درست حرف بزن، لطفا مراعات بفرما.

چنجه گفت: جوک و متل و مثل و ادبیات عامیانه و ادبیات کوچه، عینهو دکتر می‌مونه، یعنی به همه محرمه. حله؟
گفتم: بله. حله.

گفتم: خب. دیگه چه خبر؟