(طنز) جنبش آبکی، جنبش بی‌هزینه

چپ‌وراست دارند ما را دعوت می‌کنند به جنبش آب سرد. همین الان بیسیم آمبولانس صدا داد و بیسیم‌چی گفت: «آمبولانس‌چی آب نریختی سرت؟»
قبل از اینکه بنده آب بریزم سرم، باید بگویم انواع جنبش در دنیا چیست. یک جنبش داریم که آدم باید به خاطرش بجنبد و کفش و کلاه کند. بعد از مدتی آدم خسته می‌شود و از مرحله کوچه به مرحله پس‌کوچه می‌رسد.
 این حالت دقیقا موقعی به وجود می‌آید که آدم کاری از دستش برنمی‌آید برای همین کاری می‌کند که فکر کند کاری کرده است حالا خودش می‌داند کاری دارد نمی‌کند اما یک کاری می‌کند که انگار دارد کاری می‌کند که فردا اگر بچه‌اش پرسید تو چی‌کار کردی؟ بگوید خیلی کارها کردم. اگر پرسید مثلا چی‌کار؟ بگوید یک کار زیرپوستی.
این از این. حالا بیاییم سر جنبش آب سرد. این جنبش آبکی‌ترین جنبش در سراسر تاریخ است. البته چون ما به قوانین کپی‌رایت کاری نداریم و حق مولف فرنگی را نمی‌پردازیم، در جنبش آب سرد هم دست به جیب نمی‌بریم. توی خارج الان یک سطل آب سرد می‌ریزد صددلار هم می‌ریزد به حساب بیماران. منتها چون ما اعتقادی به پرداخت نداریم فقط بخش آبکی ماجرا را خوشمان می‌آید و با بخش پولکی قصه کاری نداریم.
از طرفی ما مطمئن هستیم که چون تابستان است و از طرفی آبپاشی دچار مشکل شده بود، الان توی ایران خیلی‌ها خوششان آمده و روی سرشان آب می‌ریزند. وگرنه اگر زمستان بود الان همه نظریه صادر می‌کردند که کجا با ریختن آب روی سرمان می‌توانیم از بیماران حمایت کنیم؟
اصلا حمایت کنیم. الان دقیقا داریم از کی حمایت می‌کنیم؟ مشکل بومی است؟ یا داریم جهانی نگاه می‌کنیم؟ به نظر ما اگر نیاز به حمایت بود، آن‌موقع که ارز دارو تبدیل به احسن و پورشه شد و به‌جای آن داروهای بلامصرف آرژانتینی وارد بازار ایران شد و به‌دلیل استفاده از داروهای بیهوشی مشکل‌دار، آدم‌ها یکی‌یکی پس‌می‌افتادند باید از بیماران حمایت می‌شد.
البته در حمایت از این جنبش آبکی من کلی ایده آبدار به ذهنم رسیده که 99درصدش را نمی‌توانم بنویسم. البته از خیر یک‌درصدش هم می‌گذرم.