ظریف راهی سریلانکا شد
محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران دقایقی پیش به منظور رایزنی و گفت‌وگو با مقامات سریلانکا درباره گسترش مناسبات دوجانبه راهی کلمبو شد.
وزیر امور خارجه ایران به کلمبو پایتخت سریلانکا رفت و قرار است در ادامه این سفر به سنگاپور برود.
به گزارش صدای ایران از فارس، محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران دقایقی پیش به منظور رایزنی و گفت‌وگو با مقامات سریلانکا درباره گسترش مناسبات دوجانبه راهی کلمبو شد.
«ماتریپالا سریسینا» رئیس جمهور سریلانکا یکشنبه 23 اردیبهشت 1397 به تهران سفر کرد. در این سفرپنج سند همکاری بین ایران و سریلانکا امضا شد.
«مانگالا ساماراویرا» وزیر امور خارجه سریلانکا 26 دی ماه 1395 به تهران سفر و با ظریف دیدار و گفت‌وگو کرد.
رئیس دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران قرار است در ادامه این سفر به سنگاپور برود.
وزیر خارجه ایران به دعوت همتای سنگاپوری خود و به منظور شرکت در پنجاه و یکمین اجلاس وزرای خارجه اتحادیه آ.سه.آن و برای امضای پیمان مودت جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آ.سه.آن) به سنگاپور سفر می‌کند.
در همین زمینه بهرام قاسمی سخنگوی وزارت امور خارجه پیش از این (ششم مرداد ماه 1397) از سفر ظریف به سنگاپور خبر داد و گفت: اجماع در کشورهای جنوب شرق آسیا در پذیرش ایران به عنوان عضو پیمان مودت ( TAC) با اتحادیه آ.سه.آن، حاکی از اهمیت روابط و تعامل با ایران به عنوان یک قدرت مهم و تاثیرگذار در معادلات منطقه‌ای و بین‌المللی توسط تمام اعضای این اتحادیه است.
قاسمی روز دوشنبه هشتم مرداد ماه 1397درباره سفر ظریف به سنگاپور نیز گفت: این سفر بنا به دعوت وزیر خارجه سنگاپور و به منظور امضای سند پیمان مودت جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آ.سه. آن) انجام می‌شود و وزیر خارجه در پنجاه و یکمین اجلاس وزرای خارجه آ.سه.آن حضور می‌یابد. این سند بایستی در مجلس و همچنین در شورای نگهبان مورد تصویب قرار می‌گرفت که این مراحل طی شد و با توجه به آماده شدن سند و دعوت وزیر خارجه سنگاپور، آقای ظریف به این کشور سفر می‌کند اما قبل از سنگاپور هم فردا (سه‌شنبه) به سریلانکا می‌رود.
اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا که بیشتر با نام اختصاری آسه‌آن شناخته می‌شود، یک سازمان بین‌المللی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در آسیای جنوب شرقی است.
این سازمان در ۸ اوت ۱۹۶۷ توسط تایلند، اندونزی، مالزی، سنگاپور و فیلیپین برای همبستگی علیه گسترش کمونیست‌ها در ویتنام و شورش‌های درون مرزهای خود این کشورها تأسیس شد.
سازمان مذکور در حال حاضر 10 عضو دارد و اندونزی، مالزی، فیلیپین، سنگاپور و تایلند از اعضای اولیه آن هستند و بعدها برونئی، ویتنام، لائوس، میانمار و کامبوج نیز به آن پیوستند.
پیمان مودت و همکاری آسه آن که به پیمان اول بالی نیز شهرت دارد، در فوریه سال 1976 توسط کشورهای اندونزی، مالزی، تایلند، فیلیپین و سنگاپور که در آن زمان اعضای آسه آن را تشکیل می‌دادند، به امضا رسید. سایر اعضای آسه آن به تدریج و بعد از عضویت در آسه آن این پیمان را امضا کردند.
معاهده مذکور در واقع دستورکاری برای رفتار دولت‌های عضو آسه آن با یکدیگر بوده و دو اصل حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر مورد توجه جدی آن است.
مهم‌ترین هدف این معاهده تلاش کشورهای عضو برای برقراری صلح دائمی، همبستگی و اتحاد همیشگی و همکاری‌های مردمی بوده است. بر اساس مفاد این معاهده، امضاکنندگان آن باید اختلافات خود را به صورت صلح‌آمیز و از طریق مشاوره و گفت‌وگو حل کنند. بنابراین هدف این پیمان گسترش همکاری در زمینه‌های مختلف از جمله توسعه اقتصادی و صلح و ثبات در جنوب شرقی آسیا بوده و احترام به استقلال، حاکمیت، برابری، تمامیت ارضی و هویت همه ملت‌ها از جمله اصول مهم این پیمان به شمار می‌روند.
از نظر معاهده مذکور پیوستن دیگر کشورها اعم از کشورهای حاضر در منطقه یا خارج از آن مجاز است. ماده 18 معاهده به مسئله پیوستن کشورها به معاهده پرداخته است و بر اساس این ماده امکان پیوستن دیگر کشورهای منطقه (به جز امضاکنندگان اولیه آن) پیش‌بینی شده است. در راستای زمینه‌سازی برای پیوستن دیگر کشورها به این معاهده و در واقع در راستای تحقق هدف آ سه آن مبنی بر محوریت قرار گرفتن در تحولات و مهندسی منطقه، این ماده طی دو مرحله و در سال‌های 1987 و 1998 اصلاح شد. بر اساس اصلاحات فوق‌الذکر الحاق کشورهای خارج از منطقه به این معاهده مجاز بوده و منوط به رضایت کشورهای عضو آسه آن است.
در حال حاضر به غیر از 10 عضو آسه آن، 22 کشور دیگر به همراه اتحادیه اروپا این معاهده را امضا کرده‌اند. با تصویب الحاق 4 کشور دیگر در نشست لائوس در ژوئیه 2016، در حال حاضر مجموعا تعداد 36 کشور به این پیمان ملحق شده و اصول مندرج در آن را به عنوان مبنا و پایه تنظیم روابط و رفتار با کشورهای منطقه پذیرفته‌اند. آسه آن در ارتباط با تمایل دیگر کشورها به‌منظور پیوستن به این پیمان سه معیار کلی را در نظر می‌گیرد.
از آنجا که الحاق به این پیمان به‌عنوان پیش شرط اصلی برقراری روابط سازماندهی شده و منظم با آسه آن تلقی می‌شود، از 1390 تلاش‌ها برای پیوستن ایران به پیمان مذکور شروع شد. در راستای همین اقدامات در سال 1392 نامه‌ای رسمی به امضای علی‌اکبر صالحی وزیر وقت امور خارجه خطاب به همتای برونیایی‌اش به‌عنوان رئیس دوره‌ای آسه آن مبنی بر تمایل جمهوری اسلامی ایران برای پیوستن به پیمان مودت و همکاری ارسال شد. از این مقطع تلاش‌ها و رایزنی‌های سیاسی فراوانی در مرکز و نمایندگی‌های حوزه برای لابی با مقامات کشورهای آسه آن به‌منظور جلب حمایت آنها به عمل آمد که به صورت مختصر می‌توان به اقداماتی همچون برگزاری دو دور جلسه توجیهی مدیرکل منطقه‌ای با سفرا آسه آن در تهران، طرح موضوع الحاق ایران در سفر دوره‌ای ظریف وزیر امور خارجه به کشورهای منطقه در اسفند ماه 94 اشاره کرد.
قرار بود سند الحاق ایران به پیمان مودت و همکاری آسه آن از سوی محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در اجلاس وزرای خارجه آسه آن در لائوس در تاریخ 6 سپتامبر 2016 برابر با 16 شهریور 1395 امضا شود که این سفر انجام نشد.
بهرام قاسمی سخنگوی وزارت خارجه 15 شهریور 1395 در نشست هفتگی با خبرنگاران در پاسخ به سؤال خبرنگار فارس درباره عدم انجام سفر ظریف به لائوس برای امضای پیمان مودت و همکاری آ.سه.آن گفت: تصور ما بر این بود که می‌توانیم در اجلاس مذکور این سند را امضا کنیم، تفاهمات انجام شده و تمام کارها بین ما و آسه‌آن انجام شده است.
قاسمی یادآور شد: ولی در مکاتباتی که اخیرا با دبیرخانه آسه‌آن در اندونزی داشتیم، یک موضوع جدید را پیدا کردیم که دیدیم هنوز پروسه یا فرآیند داخلی امضای این پیمان مودت کاملا انجام نشده است و لذا آن را به دلیل احترامی که برای نهادهای درون حاکمیتی قائلیم به بعد موکول کردیم که این پروسه انجام و فرآیند طی شود و بعد امضا صورت گیرد.
سخنگوی دستگاه دیپلماسی با بیان اینکه امضای این پیمان قطعی است و تفاهمات آن انجام شده، خاطرنشان کرد: پیوستن ایران به این پیمان دو سه سال پیش به مجلس شورای اسلامی رفته بود و به دلایلی در یک مقطع خاص متوقف شد و الان دریافتیم که این روند و فرآیند در مجلس هنوز کامل نیست، به همین خاطر ترجیح دادیم بعد از تصویب نهایی این پیمان را بعدا امضا کنیم.
به گزارش صدای ایران از فارس، محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران دقایقی پیش به منظور رایزنی و گفت‌وگو با مقامات سریلانکا درباره گسترش مناسبات دوجانبه راهی کلمبو شد.
«ماتریپالا سریسینا» رئیس جمهور سریلانکا یکشنبه 23 اردیبهشت 1397 به تهران سفر کرد. در این سفرپنج سند همکاری بین ایران و سریلانکا امضا شد.
«مانگالا ساماراویرا» وزیر امور خارجه سریلانکا 26 دی ماه 1395 به تهران سفر و با ظریف دیدار و گفت‌وگو کرد.
رئیس دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران قرار است در ادامه این سفر به سنگاپور برود.
وزیر خارجه ایران به دعوت همتای سنگاپوری خود و به منظور شرکت در پنجاه و یکمین اجلاس وزرای خارجه اتحادیه آ.سه.آن و برای امضای پیمان مودت جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آ.سه.آن) به سنگاپور سفر می‌کند.
در همین زمینه بهرام قاسمی سخنگوی وزارت امور خارجه پیش از این (ششم مرداد ماه 1397) از سفر ظریف به سنگاپور خبر داد و گفت: اجماع در کشورهای جنوب شرق آسیا در پذیرش ایران به عنوان عضو پیمان مودت ( TAC) با اتحادیه آ.سه.آن، حاکی از اهمیت روابط و تعامل با ایران به عنوان یک قدرت مهم و تاثیرگذار در معادلات منطقه‌ای و بین‌المللی توسط تمام اعضای این اتحادیه است.
قاسمی روز دوشنبه هشتم مرداد ماه 1397درباره سفر ظریف به سنگاپور نیز گفت: این سفر بنا به دعوت وزیر خارجه سنگاپور و به منظور امضای سند پیمان مودت جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آ.سه. آن) انجام می‌شود و وزیر خارجه در پنجاه و یکمین اجلاس وزرای خارجه آ.سه.آن حضور می‌یابد. این سند بایستی در مجلس و همچنین در شورای نگهبان مورد تصویب قرار می‌گرفت که این مراحل طی شد و با توجه به آماده شدن سند و دعوت وزیر خارجه سنگاپور، آقای ظریف به این کشور سفر می‌کند اما قبل از سنگاپور هم فردا (سه‌شنبه) به سریلانکا می‌رود.
اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا که بیشتر با نام اختصاری آسه‌آن شناخته می‌شود، یک سازمان بین‌المللی سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در آسیای جنوب شرقی است.
این سازمان در ۸ اوت ۱۹۶۷ توسط تایلند، اندونزی، مالزی، سنگاپور و فیلیپین برای همبستگی علیه گسترش کمونیست‌ها در ویتنام و شورش‌های درون مرزهای خود این کشورها تأسیس شد.
سازمان مذکور در حال حاضر 10 عضو دارد و اندونزی، مالزی، فیلیپین، سنگاپور و تایلند از اعضای اولیه آن هستند و بعدها برونئی، ویتنام، لائوس، میانمار و کامبوج نیز به آن پیوستند.
پیمان مودت و همکاری آسه آن که به پیمان اول بالی نیز شهرت دارد، در فوریه سال 1976 توسط کشورهای اندونزی، مالزی، تایلند، فیلیپین و سنگاپور که در آن زمان اعضای آسه آن را تشکیل می‌دادند، به امضا رسید. سایر اعضای آسه آن به تدریج و بعد از عضویت در آسه آن این پیمان را امضا کردند.
معاهده مذکور در واقع دستورکاری برای رفتار دولت‌های عضو آسه آن با یکدیگر بوده و دو اصل حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر مورد توجه جدی آن است.
مهم‌ترین هدف این معاهده تلاش کشورهای عضو برای برقراری صلح دائمی، همبستگی و اتحاد همیشگی و همکاری‌های مردمی بوده است. بر اساس مفاد این معاهده، امضاکنندگان آن باید اختلافات خود را به صورت صلح‌آمیز و از طریق مشاوره و گفت‌وگو حل کنند. بنابراین هدف این پیمان گسترش همکاری در زمینه‌های مختلف از جمله توسعه اقتصادی و صلح و ثبات در جنوب شرقی آسیا بوده و احترام به استقلال، حاکمیت، برابری، تمامیت ارضی و هویت همه ملت‌ها از جمله اصول مهم این پیمان به شمار می‌روند.
از نظر معاهده مذکور پیوستن دیگر کشورها اعم از کشورهای حاضر در منطقه یا خارج از آن مجاز است. ماده 18 معاهده به مسئله پیوستن کشورها به معاهده پرداخته است و بر اساس این ماده امکان پیوستن دیگر کشورهای منطقه (به جز امضاکنندگان اولیه آن) پیش‌بینی شده است. در راستای زمینه‌سازی برای پیوستن دیگر کشورها به این معاهده و در واقع در راستای تحقق هدف آ سه آن مبنی بر محوریت قرار گرفتن در تحولات و مهندسی منطقه، این ماده طی دو مرحله و در سال‌های 1987 و 1998 اصلاح شد. بر اساس اصلاحات فوق‌الذکر الحاق کشورهای خارج از منطقه به این معاهده مجاز بوده و منوط به رضایت کشورهای عضو آسه آن است.
در حال حاضر به غیر از 10 عضو آسه آن، 22 کشور دیگر به همراه اتحادیه اروپا این معاهده را امضا کرده‌اند. با تصویب الحاق 4 کشور دیگر در نشست لائوس در ژوئیه 2016، در حال حاضر مجموعا تعداد 36 کشور به این پیمان ملحق شده و اصول مندرج در آن را به عنوان مبنا و پایه تنظیم روابط و رفتار با کشورهای منطقه پذیرفته‌اند. آسه آن در ارتباط با تمایل دیگر کشورها به‌منظور پیوستن به این پیمان سه معیار کلی را در نظر می‌گیرد.
از آنجا که الحاق به این پیمان به‌عنوان پیش شرط اصلی برقراری روابط سازماندهی شده و منظم با آسه آن تلقی می‌شود، از 1390 تلاش‌ها برای پیوستن ایران به پیمان مذکور شروع شد. در راستای همین اقدامات در سال 1392 نامه‌ای رسمی به امضای علی‌اکبر صالحی وزیر وقت امور خارجه خطاب به همتای برونیایی‌اش به‌عنوان رئیس دوره‌ای آسه آن مبنی بر تمایل جمهوری اسلامی ایران برای پیوستن به پیمان مودت و همکاری ارسال شد. از این مقطع تلاش‌ها و رایزنی‌های سیاسی فراوانی در مرکز و نمایندگی‌های حوزه برای لابی با مقامات کشورهای آسه آن به‌منظور جلب حمایت آنها به عمل آمد که به صورت مختصر می‌توان به اقداماتی همچون برگزاری دو دور جلسه توجیهی مدیرکل منطقه‌ای با سفرا آسه آن در تهران، طرح موضوع الحاق ایران در سفر دوره‌ای ظریف وزیر امور خارجه به کشورهای منطقه در اسفند ماه 94 اشاره کرد.
قرار بود سند الحاق ایران به پیمان مودت و همکاری آسه آن از سوی محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان در اجلاس وزرای خارجه آسه آن در لائوس در تاریخ 6 سپتامبر 2016 برابر با 16 شهریور 1395 امضا شود که این سفر انجام نشد.
بهرام قاسمی سخنگوی وزارت خارجه 15 شهریور 1395 در نشست هفتگی با خبرنگاران در پاسخ به سؤال خبرنگار فارس درباره عدم انجام سفر ظریف به لائوس برای امضای پیمان مودت و همکاری آ.سه.آن گفت: تصور ما بر این بود که می‌توانیم در اجلاس مذکور این سند را امضا کنیم، تفاهمات انجام شده و تمام کارها بین ما و آسه‌آن انجام شده است.
قاسمی یادآور شد: ولی در مکاتباتی که اخیرا با دبیرخانه آسه‌آن در اندونزی داشتیم، یک موضوع جدید را پیدا کردیم که دیدیم هنوز پروسه یا فرآیند داخلی امضای این پیمان مودت کاملا انجام نشده است و لذا آن را به دلیل احترامی که برای نهادهای درون حاکمیتی قائلیم به بعد موکول کردیم که این پروسه انجام و فرآیند طی شود و بعد امضا صورت گیرد.
سخنگوی دستگاه دیپلماسی با بیان اینکه امضای این پیمان قطعی است و تفاهمات آن انجام شده، خاطرنشان کرد: پیوستن ایران به این پیمان دو سه سال پیش به مجلس شورای اسلامی رفته بود و به دلایلی در یک مقطع خاص متوقف شد و الان دریافتیم که این روند و فرآیند در مجلس هنوز کامل نیست، به همین خاطر ترجیح دادیم بعد از تصویب نهایی این پیمان را بعدا امضا کنیم.
خبرهای مرتبط
نظر شما