منصوری‌آرانی: لاریجانی در حزب نمی گنجد/ او فراجناحی است
علی لاریجانی نامی که در چهار دهه سیاست ایران پس از انقلاب آشنا و پررنگ بوده است.
علی لاریجانی نامی که در چهار دهه سیاست ایران پس از انقلاب آشنا و پررنگ بوده است.
به گزارش صدای ایران از کمتر کسی است که او نشناسد؛ سیاستمداری که در مقاطع مختلف در پست‌ها و مناصب کلیدی ایفای نقش کرده است و در چهارمین دهه زندگی سیاسی‌اش نیم‌نگاهی به ردای ریاست‌جمهوری دارد؛ ردایی که یک بار برای به‌دست‌آوردن آن تلاش کرد اما نتیجه‌ای نداشت و بین هفت کاندیدا، ششم شد. اما زمانه و فضای سیاسی از پی سال‌هایی که از آن دوران گذشته، تغییر کرده است؛ این تغییر شامل حال مشی سیاسی خود لاریجانی هم می‌شود. زمزمه‌هایی شنیده می‌شود که برای ریاست‌جمهوری سیزدهم، لاریجانی عزم خود را جزم کرده و حتی می‌خواهد حزب تشکیل دهد. در این خصوص منصوری‌آرانی معتقد است: «لاریجانی دارای شخصیت فراجناحی است و نمی‌توان ایشان را محدود در یک حزب دید.»
ورود آقای لاریجانی برای انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 آیا از حزبی که در پی تأسیس آن هستند، می‌گذرد؟ به نظرتان برنامه و نقشه راهشان چه خواهد بود؟
ممکن است اطرافیان دکتر لاریجانی حزبی را تشکیل دهند؛ کما‌اینکه این بحث از مجلس نهم هم مطرح بود اما اینکه آقای لاریجانی به عنوان لیدر این حزب باشد، چنین نخواهد شد. به نظرم ایشان شخصیت‌شان فراجناحی است و نمی‌توان ایشان را محدود در یک حزب دید. طبیعتا اطرافیان ایشان نمی‌توانند تمام زوایای ایشان را پوشش دهند؛ لذا در بحث کاندیداتوری آقای لاریجانی برای انتخابات ریاست‌جمهوری آینده ممکن است احزاب مختلفی از ایشان حمایت کنند ولی اینکه بگویم تنها یک حزب ایشان را معرفی خواهد کرد یا آقای لاریجانی به دنبال این است که در چارچوب یک حزب وارد عرصه شود، با توجه به شرایط فعلی سیاسی در کشور که احزاب سیاسی فعال و کارآمد نداریم و تنها در بازه زمانی نزدیک به انتخابات احزاب فعال می‌شوند و پس از آن به‌سرعت افول کرده و به حاشیه می‌روند، این‌چنین نخواهد بود. در گذشته هم مطرح می‌شد که حزب به عنوان حزب آقای لاریجانی باشد یا به عنوان فراکسیون رهروان ولایت. دکترلاریجانی علی‌رغم آنکه از تشکیل حزب و تشکلات سیاسی حزبی حمایت می‌کردند اما همواره گزینه ریاست یا دبیرکلی ایشان در حزب، منتفی می‌شد؛ در نهایت این نتیجه حاصل می‌شد. اینکه بگویم حزبی متعلق به آقای لاریجانی است، درست نیست، بلکه بایستی از ظرفیت‌های ایشان استفاده کنیم. اکنون هم افرادی که دنبال تشکیل این حزب هستند از نزدیکان به ایشان و اعضای فراکسیون رهروان ولایت مجلس نهم می‌باشند؛ افرادی مثل آقای کاظم جلالی یا بهروز نعمتی که در مجلس دهم به عنوان فراکسیون مستقلین شناخته می‌شوند اما الزاما آقای لاریجانی به عنوان عضوی از این حزب نخواهند بود.
به این نکته اشاره داشتید که احزاب تکثر زیادی دارند اما کارکرد حزبی ندارند. به نظر شما تشکیل یک حزب جدید در فضای کنونی سیاست داخلی، چه میزان می‌تواند نقشه راهی برای پیروزی در انتخابات باشد؟
یک تیمی قصد ورود به انتخابات دارد و طبیعی است که به واسطه نظرات و دیدگاه‌شان نمی‌توانند بروند در درون احزاب دیگر و کار کنند. هر حزب مجموعه افراد و دبیر کل خاص خود را دارد. اگر این افراد بخواهند وارد حزبی شوند بایستی زیر‌مجموعه افراد فعلی حزب فعالیت کنند پس منطقی است که خودشان مستقلا یک حزب تشکیل دهند. البته این حزب و امثالهم حزبی نیست که مثل سایر کشورهای دنیا، به تربیت و آموزش نیرو بپردازند؛ افراد را از نوجوانی جذب و مرحله به مرحله آماده ورود به سیاست کنند. به همین دلیل است که می‌گویم برای تأثیرگذاری در مقاطع مختلف انتخاباتی، کار معقولی است اما برای درازمدت و رسیدن به یک حزب واقعی که دارای مانیفست مشخص که منتهی بشود به تربیت نیرو برای تصدی امور سیاسی این راه شود، مناسب نیست. بایستی زیربنایی کار کرد و برای درازمدت برنامه داشت؛ نه اینکه مقطعی و فرمالیته وارد عرصه سیاست شوند.
در پاسخ به پرسش اول، مطرح کردید که شخصیت آقای لاریجانی در چارچوب یک حزب خلاصه نمی‌شود و در کاندیداتوری احتمالی ایشان، شاهد حمایت احزاب مختلف از ایشان خواهیم بود. به نظر شما چقدر احتمال دارد در سال 1400 همچون سال 92 یا 96 ائتلافی صورت بگیرد و کاندیدای جریان سوم یعنی اعتدال، آقای لاریجانی باشد؟
به عنوان فردی که نگاهم معطوف به منافع ملی است و نه حزب و جریان سیاسی، به‌جد باید بگویم آقای لاریجانی به عنوان فردی عاقل، دلسوز و فردی که واقعا توانایی سکان‌داری کشور را دارد، توانمندی و شایستگی ایشان برای من، محرز است. ایشان طی یک دهه گذشته هم تأثیرات خود را بر سیاست ایران گذاشته‌اند و تجربه مشترک کاری با ایشان نشان می‌دهد که فردی بسیار عاقل و مدبر هستند، اما ایراد کار آنجاست که کار بسیار سخت است تا این مفاهیم را برای توده مردم جامعه تشریح و شخصیت ایشان را به روشنی تبیین کرد. متأسفانه امکان پیروزی پوپولیسم همیشه هست. دکتر لاریجانی می‌بایست شخصا وارد عرصه شوند و بیشتر از قبل خود را به مردم بشناسانند. آقای لاریجانی را بایستی به رأی‌دهندگان جامعه معرفی کرد؛ فرهیختگان و خواص که ایشان را می‌شناسند. معرفی ایشان به سطوح پایین جامعه کار بسیار سختی است.
به نظرتان اصلاح‌طلبان هم به ایشان اعتماد خواهند کرد؟
به نظرم اصلاح‌طلبان هم شخصیت ایشان را دوست دارند. اگرچه ممکن است دارای دیدگاه‌های متفاوتی باشند، اما در مجموع شخصیت آقای لاریجانی را عاقل می‌دانند که می‌تواند از پس مدیریت کشور به‌خوبی برآید و این دیدگاه در پی ارتباط نمایندگان اصلاح‌طلب در مجلس با ایشان به وجود آمده است.
به گزارش صدای ایران از کمتر کسی است که او نشناسد؛ سیاستمداری که در مقاطع مختلف در پست‌ها و مناصب کلیدی ایفای نقش کرده است و در چهارمین دهه زندگی سیاسی‌اش نیم‌نگاهی به ردای ریاست‌جمهوری دارد؛ ردایی که یک بار برای به‌دست‌آوردن آن تلاش کرد اما نتیجه‌ای نداشت و بین هفت کاندیدا، ششم شد. اما زمانه و فضای سیاسی از پی سال‌هایی که از آن دوران گذشته، تغییر کرده است؛ این تغییر شامل حال مشی سیاسی خود لاریجانی هم می‌شود. زمزمه‌هایی شنیده می‌شود که برای ریاست‌جمهوری سیزدهم، لاریجانی عزم خود را جزم کرده و حتی می‌خواهد حزب تشکیل دهد. در این خصوص منصوری‌آرانی معتقد است: «لاریجانی دارای شخصیت فراجناحی است و نمی‌توان ایشان را محدود در یک حزب دید.»
ورود آقای لاریجانی برای انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 آیا از حزبی که در پی تأسیس آن هستند، می‌گذرد؟ به نظرتان برنامه و نقشه راهشان چه خواهد بود؟
ممکن است اطرافیان دکتر لاریجانی حزبی را تشکیل دهند؛ کما‌اینکه این بحث از مجلس نهم هم مطرح بود اما اینکه آقای لاریجانی به عنوان لیدر این حزب باشد، چنین نخواهد شد. به نظرم ایشان شخصیت‌شان فراجناحی است و نمی‌توان ایشان را محدود در یک حزب دید. طبیعتا اطرافیان ایشان نمی‌توانند تمام زوایای ایشان را پوشش دهند؛ لذا در بحث کاندیداتوری آقای لاریجانی برای انتخابات ریاست‌جمهوری آینده ممکن است احزاب مختلفی از ایشان حمایت کنند ولی اینکه بگویم تنها یک حزب ایشان را معرفی خواهد کرد یا آقای لاریجانی به دنبال این است که در چارچوب یک حزب وارد عرصه شود، با توجه به شرایط فعلی سیاسی در کشور که احزاب سیاسی فعال و کارآمد نداریم و تنها در بازه زمانی نزدیک به انتخابات احزاب فعال می‌شوند و پس از آن به‌سرعت افول کرده و به حاشیه می‌روند، این‌چنین نخواهد بود. در گذشته هم مطرح می‌شد که حزب به عنوان حزب آقای لاریجانی باشد یا به عنوان فراکسیون رهروان ولایت. دکترلاریجانی علی‌رغم آنکه از تشکیل حزب و تشکلات سیاسی حزبی حمایت می‌کردند اما همواره گزینه ریاست یا دبیرکلی ایشان در حزب، منتفی می‌شد؛ در نهایت این نتیجه حاصل می‌شد. اینکه بگویم حزبی متعلق به آقای لاریجانی است، درست نیست، بلکه بایستی از ظرفیت‌های ایشان استفاده کنیم. اکنون هم افرادی که دنبال تشکیل این حزب هستند از نزدیکان به ایشان و اعضای فراکسیون رهروان ولایت مجلس نهم می‌باشند؛ افرادی مثل آقای کاظم جلالی یا بهروز نعمتی که در مجلس دهم به عنوان فراکسیون مستقلین شناخته می‌شوند اما الزاما آقای لاریجانی به عنوان عضوی از این حزب نخواهند بود.
به این نکته اشاره داشتید که احزاب تکثر زیادی دارند اما کارکرد حزبی ندارند. به نظر شما تشکیل یک حزب جدید در فضای کنونی سیاست داخلی، چه میزان می‌تواند نقشه راهی برای پیروزی در انتخابات باشد؟
یک تیمی قصد ورود به انتخابات دارد و طبیعی است که به واسطه نظرات و دیدگاه‌شان نمی‌توانند بروند در درون احزاب دیگر و کار کنند. هر حزب مجموعه افراد و دبیر کل خاص خود را دارد. اگر این افراد بخواهند وارد حزبی شوند بایستی زیر‌مجموعه افراد فعلی حزب فعالیت کنند پس منطقی است که خودشان مستقلا یک حزب تشکیل دهند. البته این حزب و امثالهم حزبی نیست که مثل سایر کشورهای دنیا، به تربیت و آموزش نیرو بپردازند؛ افراد را از نوجوانی جذب و مرحله به مرحله آماده ورود به سیاست کنند. به همین دلیل است که می‌گویم برای تأثیرگذاری در مقاطع مختلف انتخاباتی، کار معقولی است اما برای درازمدت و رسیدن به یک حزب واقعی که دارای مانیفست مشخص که منتهی بشود به تربیت نیرو برای تصدی امور سیاسی این راه شود، مناسب نیست. بایستی زیربنایی کار کرد و برای درازمدت برنامه داشت؛ نه اینکه مقطعی و فرمالیته وارد عرصه سیاست شوند.
در پاسخ به پرسش اول، مطرح کردید که شخصیت آقای لاریجانی در چارچوب یک حزب خلاصه نمی‌شود و در کاندیداتوری احتمالی ایشان، شاهد حمایت احزاب مختلف از ایشان خواهیم بود. به نظر شما چقدر احتمال دارد در سال 1400 همچون سال 92 یا 96 ائتلافی صورت بگیرد و کاندیدای جریان سوم یعنی اعتدال، آقای لاریجانی باشد؟
به عنوان فردی که نگاهم معطوف به منافع ملی است و نه حزب و جریان سیاسی، به‌جد باید بگویم آقای لاریجانی به عنوان فردی عاقل، دلسوز و فردی که واقعا توانایی سکان‌داری کشور را دارد، توانمندی و شایستگی ایشان برای من، محرز است. ایشان طی یک دهه گذشته هم تأثیرات خود را بر سیاست ایران گذاشته‌اند و تجربه مشترک کاری با ایشان نشان می‌دهد که فردی بسیار عاقل و مدبر هستند، اما ایراد کار آنجاست که کار بسیار سخت است تا این مفاهیم را برای توده مردم جامعه تشریح و شخصیت ایشان را به روشنی تبیین کرد. متأسفانه امکان پیروزی پوپولیسم همیشه هست. دکتر لاریجانی می‌بایست شخصا وارد عرصه شوند و بیشتر از قبل خود را به مردم بشناسانند. آقای لاریجانی را بایستی به رأی‌دهندگان جامعه معرفی کرد؛ فرهیختگان و خواص که ایشان را می‌شناسند. معرفی ایشان به سطوح پایین جامعه کار بسیار سختی است.
به نظرتان اصلاح‌طلبان هم به ایشان اعتماد خواهند کرد؟
به نظرم اصلاح‌طلبان هم شخصیت ایشان را دوست دارند. اگرچه ممکن است دارای دیدگاه‌های متفاوتی باشند، اما در مجموع شخصیت آقای لاریجانی را عاقل می‌دانند که می‌تواند از پس مدیریت کشور به‌خوبی برآید و این دیدگاه در پی ارتباط نمایندگان اصلاح‌طلب در مجلس با ایشان به وجود آمده است.
خبرهای مرتبط
نظر شما