ستارگان جدیدی که در کهکشان‌ها کشف شدند
محققان در مطالعه اخیرشان اعلام کردند که تعداد زیادی ستاره عظیم در نقاط مختلف جهان کشف کرده‌اند.
محققان در مطالعه اخیرشان اعلام کردند که تعداد زیادی ستاره عظیم در نقاط مختلف جهان کشف کرده‌اند.
به گزارش صدای ایران از ایسنا، در این مطالعه ستاره‌شناسان با استفاده از "آرایه میلی‌متری بزرگ آتاکاما" (ALMA) در شیلی، ستاره‌های جدیدی را در چهار کهکشان ستاره‌فشان گازی کشف کردند. در این چهار کهکشان ستاره‌های جدید، 100 بار سریع‌تر از زمان تشکیل‌شان در کهکشان راه شیری تشکیل می‌شوند.
ستاره‌های عظیم این کهکشان‌ها، گاز را خارج کرده و سبب ایجاد انفجار ابرنواختر می‌شوند. این انفجار، مقدار زیادی انرژی و مواد ستاره‌ای را به فضا آزاد می‌کند. به گفته " رصدخانه جنوبی اروپا" (ESO)، این نوع فعالیت‌ها می‌توانند تاثیر قابل توجهی در ناحیه اطراف این ستاره‌ها داشته باشند.
"ژی یو ژانگ" (Zhi-Yu Zhang) نویسنده ارشد این مطالعه و ستاره‌شناس "دانشگاه ادینبرو" (University of Edinburgh) گفت: محققان با استفاده از یک روش جدید مشابه روش "تاریخ‌گذاری رادیوکربن" (Radiocarbon dating) به دنبال پیدا کردن اثر انواع مختلف مونوکسید کربن هستند تا مقدار توزیع جرم ستارگان درکهکشان‌های ستاره‌فشان را دریابند. در حالی که ایزوتوپ‌های اکسیژن با ستاره‌های بزرگ‌تر و عظیم‌تر و ایزوتوپ‌های کربن با ستارگان کوچک‌تر و متوسط‌تر مرتبط هستند. از آنجا که کربن و اکسیژن برای تشکیل مونوکسید کربن ترکیب می‌شوند، این به این معنی است که تغییرات منوکسید کربن در ستارگان بزرگ‌تر بیشتر از ستارگان کوچک‌تر است.
در مقایسه با ستاره‌های کم جرم مانند خورشید که می‌تواند میلیاردها سال بدرخشند، ستارگان عظیم عمر کوتاه‌تری دارند. طبق گفته محققان درک توزیع انواع مختلف ستاره‌ها، بینش محققان در مورد شکل‌گیری و تکامل کهکشان‌ها در طول تاریخ جهان را افزایش می‌دهد.
این مطالعه جدید نشان داد که بسیاری ستاره در این کهکشان‌های ستاره فشان وجود دارند. محققان افزودند که بعضی ستارگان در یک ناحیه نزدیکی کهکشان راه شیری نیز قرار دارند، این ناحیه کهکشان "ابر ماژلانی بزرگ" (LMC) است. ابر ماژلانی بزرگ کهکشانی در همسایگی کهکشان راه شیری است. فاصله‌اش از کهکشان راه شیری کمی کمتر از 50 کیلو پارسک است و بنابراین سومین کهکشان نزدیک به راه شیری شمرده می‌شود. ابر ماژلانی بزرگ چهارمین کهکشان بزرگ گروه محلی است.
با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا، یک تیم متشکل از محققان "دانشگاه آکسفورد" ستاره‌های فوق‌العاده‌ای را در "سحابی رتیل" (Tarantula Nebula) کشف کردند.
سحابی رتیل نام یک سحابی معروف در صورت فلکی ماهی زرین است که در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد. در ابتدا تصور می‌شد این سحابی یک ستاره است تا این که توسط "نیکلاس لوییس دلاکایله" و در سال ۱۷۵۱ سحابی بودن آن کشف شد.
این سحابی درخشان‌ترین جرم غیر ستاره‌ای است که تا کنون کشف شده است٬ به حدی که اگر جای "سحابی جبار" در کهکشان راه شیری قرار داشت، می‌توانست روی زمین سایه ایجاد کند. در حقیقت سحابی رتیل فعال‌ترین منطقه شناخته شده تولد ستارگان در گروه محلی کهکشانی ماست
به گزارش صدای ایران از ایسنا، در این مطالعه ستاره‌شناسان با استفاده از "آرایه میلی‌متری بزرگ آتاکاما" (ALMA) در شیلی، ستاره‌های جدیدی را در چهار کهکشان ستاره‌فشان گازی کشف کردند. در این چهار کهکشان ستاره‌های جدید، 100 بار سریع‌تر از زمان تشکیل‌شان در کهکشان راه شیری تشکیل می‌شوند.
ستاره‌های عظیم این کهکشان‌ها، گاز را خارج کرده و سبب ایجاد انفجار ابرنواختر می‌شوند. این انفجار، مقدار زیادی انرژی و مواد ستاره‌ای را به فضا آزاد می‌کند. به گفته " رصدخانه جنوبی اروپا" (ESO)، این نوع فعالیت‌ها می‌توانند تاثیر قابل توجهی در ناحیه اطراف این ستاره‌ها داشته باشند.
"ژی یو ژانگ" (Zhi-Yu Zhang) نویسنده ارشد این مطالعه و ستاره‌شناس "دانشگاه ادینبرو" (University of Edinburgh) گفت: محققان با استفاده از یک روش جدید مشابه روش "تاریخ‌گذاری رادیوکربن" (Radiocarbon dating) به دنبال پیدا کردن اثر انواع مختلف مونوکسید کربن هستند تا مقدار توزیع جرم ستارگان درکهکشان‌های ستاره‌فشان را دریابند. در حالی که ایزوتوپ‌های اکسیژن با ستاره‌های بزرگ‌تر و عظیم‌تر و ایزوتوپ‌های کربن با ستارگان کوچک‌تر و متوسط‌تر مرتبط هستند. از آنجا که کربن و اکسیژن برای تشکیل مونوکسید کربن ترکیب می‌شوند، این به این معنی است که تغییرات منوکسید کربن در ستارگان بزرگ‌تر بیشتر از ستارگان کوچک‌تر است.
در مقایسه با ستاره‌های کم جرم مانند خورشید که می‌تواند میلیاردها سال بدرخشند، ستارگان عظیم عمر کوتاه‌تری دارند. طبق گفته محققان درک توزیع انواع مختلف ستاره‌ها، بینش محققان در مورد شکل‌گیری و تکامل کهکشان‌ها در طول تاریخ جهان را افزایش می‌دهد.
این مطالعه جدید نشان داد که بسیاری ستاره در این کهکشان‌های ستاره فشان وجود دارند. محققان افزودند که بعضی ستارگان در یک ناحیه نزدیکی کهکشان راه شیری نیز قرار دارند، این ناحیه کهکشان "ابر ماژلانی بزرگ" (LMC) است. ابر ماژلانی بزرگ کهکشانی در همسایگی کهکشان راه شیری است. فاصله‌اش از کهکشان راه شیری کمی کمتر از 50 کیلو پارسک است و بنابراین سومین کهکشان نزدیک به راه شیری شمرده می‌شود. ابر ماژلانی بزرگ چهارمین کهکشان بزرگ گروه محلی است.
با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا، یک تیم متشکل از محققان "دانشگاه آکسفورد" ستاره‌های فوق‌العاده‌ای را در "سحابی رتیل" (Tarantula Nebula) کشف کردند.
سحابی رتیل نام یک سحابی معروف در صورت فلکی ماهی زرین است که در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد. در ابتدا تصور می‌شد این سحابی یک ستاره است تا این که توسط "نیکلاس لوییس دلاکایله" و در سال ۱۷۵۱ سحابی بودن آن کشف شد.
این سحابی درخشان‌ترین جرم غیر ستاره‌ای است که تا کنون کشف شده است٬ به حدی که اگر جای "سحابی جبار" در کهکشان راه شیری قرار داشت، می‌توانست روی زمین سایه ایجاد کند. در حقیقت سحابی رتیل فعال‌ترین منطقه شناخته شده تولد ستارگان در گروه محلی کهکشانی ماست
نظر شما