اردوغان به دنبال چیست؟

مناطقی که تاکنون تحت سیطره دمشق نبودند، تحت کنترل دولت سوریه قرار خواهند گرفت.

 عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه رأی الیوم، طی یادداشتی در همین روزنامه به بررسی اهداف نهایی رجب طیب اردوغان؛ رئیس‌جمهور ترکیه، از حمله به سوریه پرداخت و نوشت: پس از عدم پاسخ آمریکا به درخواست‌های کمک رهبران یگان‌های مدافع خلق کُرد، آن‌ها به بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه، و دولت او روی آوردند.

بیانیه حکومت خودمختار کُردی در عفرین تاکید کرد که "منطقه عفرین، بخش جدانشدنی از سوریه است و اکنون این منطقه در معرض یک تجاوز وحشیانه قرار دارد. امری که تمامیت ارضی سوریه و نیز جان غیرنظامیان مقیم در عفرین را به خطر می‌اندازد."

عطوان افزود: این لحن جدید و نامأنوس برای دولت سوریه، تاکنون هیچ واکنش عملی و سریع از سوری دمشق در پی نداشته است. این مسئله، این دیدگاه که اردوغان با چراغ سبز روسیه و عدم مخالفت ایران و سوریه به عفرین حمله کرده را معتبر می‌سازد.

حزب اتحاد دموکراتیک کُردی که کنترل دو منطقه عفرین و منبج را در دست دارد، در طول شش سال گذشته، مستقل از دمشق عمل کرد و هرگز حاکمیت سوریه بر این دو شهر و سایر مناطق شمال سوریه را به رسمیت نشناخته بود. حتی با درخواست روسیه برای ورود ارتش سوریه به این دو شهر جهت جلوگیری از هرگونه هجوم ترکیه را نپذیرفت و ترجیح داد به هم‌پیمانان آمریکایی‌اش اتکا کند.

عطوان با اشاره به گله‌مندی‌های ساکنان شمال سوریه از سیطره حزب اتحاد دموکراتیک نوشت: دولت سوریه، با کُرد‌های سوریه به شکل مثبتی رفتار کرد که همتایان آن‌ها در سایر کشور‌ها مثل آن ندیده بودند. قبل از بحران و در اثنای آن، دولت سوریه، ظرف چند هفته به ۳۰۰ هزار کُرد که از ترکیه فرار کرده بودند، شهروندی داد. طبق دیدگاه بسیاری از مسئولان دولت سوریه، پاسخ کُردها، از پشت خنجر زدن و مشارکت در پروژه‌های تجزیه‌طلبانه آمریکایی بود.

سردبیر روزنامه رأی الیوم ضمن طرح پرسش‌هایی درباره اهداف اردوغان نوشت: یک روزنامه‌نگار ترکیه‌ای که خواست نامش ذکر نشود، وجود تماس‌های سری و فعال بین ترکیه و سوریه در این روز‌ها برای هماهنگی مواضع در قبال دو منطقه عفرین و ادلب را تایید کرد. این منبع در تماسی گفت: "اردوغان پس از سیطره بر عفرین، آن را کاملا به نیرو‌های روسی تحویل خواهد داد. نیرو‌های روسیه نیز به نوبه خود، این مناطق را به دولت سوریه خواهند داد." این به معنی ورود ارتش سوریه به عفرین است. همین مسئله، سرد بودن پاسخ رسمی دولت سوریه به درخواست‌های کمک مقامات کُردی عفرین را تفسیر می‌کند.

به گفته این روزنامه‌نگار ترکیه‌ای، آنچه اردوغان را خشمگین کرد، افتادن بخش بزرگی از سلاح‌های آمریکایی بدست حزب کارگران کردستان (پ. ک. ک) بود. سلاح‌هایی که آمریکا برای ارتش دموکراتیک سوریه ارسال کرده بود.

اردوغان به خوبی می‌داند که برگزاری انتخابات زودهنگام در سال آینده حتمی خواهد بود و بزرگترین مشکلی که او و حزبش با آن مواجه هستند، وجود ۳.۵ میلیون آواره سوری است. برای اینکه از این مشکل خلاص شود و در انتخابات شکست نخورد، باید برای آن راه‌حل سریعی پیدا کند.

در ادامه یادداشت آمده: اردوغان برای مشکل آوارگان سوری دو راه حل دارد: نخست: تسریع سقوط نظام سوریه و بازگشت طبیعی این آوارگان به شهر‌ها و روستاهایشان و دوم: استقرار آنان در مناطق امن در داخل سوریه. عفرین یکی از این مناطق امن است. سرنگونی نظام سوریه، غیرممکن شده و مستقر کردن این آورگان در داخل سوریه جز با نوعی موافقت سوریه و ارتش آن ممکن نیست.

این روزنامه‌نگار در پایان نوشت: معامله، دیگر معامله عفرین در ازای ادلب نیست بلکه بازگشت هر دو منطقه ادلب و عفرین به سیطره دولت سوریه در ازای بازگرداندن کُرد‌ها به مرحله ماقبل شش سال گذشته است. یعنی همزیستی با نظام کنونی سوریه و کاستن از سطح توقعات جدایی‌طلبانه کُردها. دقیقا همانند آنچه که در کردستان عراق اتفاق افتاد.