قهرمانی؛ متهم طلبکار
داوری که با قضاوت‌های بحث‌برانگیزش بیش از شش‌ماه فوتبال ایران را اسیر خود کرده بود. قهرمانی، سوت‌های پردردسرش را در دیدار تیم‌های سپاهان و پرسپولیس خرج کرد تا باب جدیدی از فساد در فوتبال ایران گشوده شود. پس از اثبات مواردی مبنی بر اینکه او رشوه گرفته است، سرانجام طی حکمی عجیب فقط به مدت هشت‌ماه از سوت‌زدن محروم شد تا حکم او هم جای بحث فراوانی داشته باشد؛ درواقع افرادی که غیرمستقیم در پرونده رشوه داوری دست داشتند به‌مراتب بیشتر از قهرمانی جریمه شدند. حالا و با شروع لیگ چهاردهم، محرومیت قهرمانی به اتمام رسیده و او می‌تواند قضاوت کند ولی کمیته داوران با استناد به این موضوع که او امتیازات لازم را به دست نیاورده، اجازه قضاوت به این داور مشهدی را در لیگ نداد.
قهرمانی حالا در اولین اظهارنظراتش بعد از آن‌همه ماجرا در کنفرانسی خبری شرکت کرد و به فریدون اصفهانیان و حسین عسگری، مسوولان کمیته و دپارتمان داوری تاخته است: «می‌دانید چرا اجازه نمی‌دهند من قضاوت کنم؟ برای اینکه بله‌قربان‌گو نیستم... خیلی‌ها دوست دارند من برگردم اما این دونفر نمی‌خواهند. من شنیده‌ام که آنها در یک محفل خصوصی گفته‌اند اجازه نمی‌دهند تا من به دنیای داوری برگردم... فصل قبل عسگری و اصفهانیان با هم اختلاف داشتند. اصفهانیان با وجود اینکه خیلی از داوران را نمی‌شناخت اما قضاوت‌ها را تعیین می‌کرد. فصل پیش از یک کمک‌داور زنجانی شنیدم که اصفهانیان از داوران زنجان می‌خواهد برنامه 90 را نگاه کرده و داوران دارای اشتباه زیاد را مشخص کنند تا دیگر به آنها داوری ندهد ولی خوشبختانه اختلاف این آقایان در لیگ امسال حل شده و امسال داوران را حسین عسگری تعیین می‌کند که 85درصد لیگ را می‌شناسد اما معیار او دوست‌داشتن‌ها و دوست‌نداشتن‌هاست. با این دوست‌داشتن‌ها و دوست‌نداشتن‌ها فاتحه آینده داوری این مملکت را می‌خوانید. به‌واقع در 25سال عمر داوری‌ام کمیته داوری به این ضعیفی وجود نداشته است.»
درواقع باید با همین بخش آخر صحبت‌های قهرمانی، جایی که می‌گوید «کمیته داوران ضعیف» موافقت کرد چراکه اگر غیر از این بود؛ زودتر از اینها رسیدگی به پرونده فساد داوران پیگیری می‌شد. پیش از روشدن پرونده قهرمانی، گزارش‌های متعددی از تخلف‌های مشابه به کمیته داوران رسیده بود که با اهمال و کم‌کاری نادیده گرفته شد تا روی جدیدی از فساد در فوتبال ریشه بدواند. بحث دیگری که قهرمانی آن را عنوان می‌کند این است که هیچ پولی نگرفته است و فقط در بعضی موارد لجبازی کرده است: «واقعا قیمت من دومیلیون‌تومان است؟ یعنی به‌خاطر دومیلیون‌تومان می‌آیم و هفت‌سال داوری خودم را خراب می‌کنم؟ واقعا اینقدر خودم را ارزان می‌فروشم؟ چه‌کسی خودش را به دومیلیون‌تومان می‌فروشد؟ من در خانواده‌ای بزرگ شده‌ام که به من یاد داده‌اند دزدی و رشوه حرام است. بنده روسیاه خدا هستم ولی دزد نیستم. درست است در بازی‌هایی مانند دیدار داماش و ملوان لجبازی کردم و خطاهای داخل زمین را نمی‌گرفتم ولی دزد نیستم.»
نکته‌ای که قهرمانی فراموش کرده این است که پولی نگرفته و دزدی نکرده است؛ قابل‌قبول. اما در پرونده او ذکر شد پول نه به حساب قهرمانی بلکه به حساب شخصی دیگر که در ارتباط با قهرمانی بوده واریز شده است؛ طبیعی است که قهرمانی با قاطعیت بگوید پولی نگرفته است. اما درباره مورد دوم که بحث «دزدی» است باید به این نکته اشاره کرد که لجبازی‌کردن درباره نگرفتن «خطاهای داخل زمین» یعنی نادیده‌گرفتن (بخوانید دزدیدن) حق یک تیم. مگر اینکه دزدی فقط یک معنا داشته باشد و آن هم کش‌رفتن پول از کسی باشد!
محسن قهرمانی فراموش کرده به‌عنوان متهم ردیف اول پرونده؛ مشمول لطف قرار گرفته؛ در شرایطی که همه‌جای دنیا داورانی که متهم به دریافت رشوه شده‌اند از پنج‌سال تا ابد از قضاوت محروم شده‌اند، در حکمی که «فیفا» را هم تحریک کرد فقط هشت‌ماه محروم شد تا حالا به‌عنوان طلبکار وارد میدان شود و به افراد دیگری که خودشان در این پرونده کم‌کاری زیادی دارند بتازد، البته او گفته است تا زمانی که این دوستان در راس امور هستند به دنیای قضاوت برنخواهد گشت تا شایعه کنارگذاشتن محسن قهرمانی از دنیای داوری آن‌هم برای همیشه صحت بیشتری داشته باشد. هرچند؛ این داور جنجالی در ادامه سخنانش به یکی، دو مورد که می‌تواند تامل‌برانگیز باشد هم اشاره کرد: «خیلی از این موارد را نمی‌توانم بازگو کنم اما همین‌قدر بدانید که در کلاس پیش از فصل برای نشان‌دادن کار تیمی، فیلمی غیراخلاقی برای داوران پخش شده که واقعا خنده‌دار و تاسفبار است.» اتهامی که البته عسگری آن را رد کرده ولی شاید بازگوشدن «خیلی از موارد غیرقابل بیان» بتواند پرونده جدیدتری از ابهامات فوتبال ایران را باز کند.