محمود احمدی‌نژاد در تمام ۸ سالی که زمام امور را به دست داشت، موسس و مجری پدیدههایی شد که تا آن روز در تاریخ دولت‌های پس از انقلاب رخ نداده بودند. برکناری تعدادی از وزرا بی آنکه مجلس در پی استیضاح آنها باشد و یا اجبار آنان به استعفا، معرفی یک وزیر برای اداره چند وزارتخانه، سرپرستی خود بر برخی از وزارتخانه‌ها، همه و همه از اتفاقات دو دوره ریاست‌جمهوری او بود.
این روزها تنها تصویری که از محمود احمدی‌نژاد به ثبت می‌رسد، حضور او در کنار تعداد انگشت‌شماری از افرادی است که در طول هشت سال حضورش در پاستور، او را همراهی می‌کردند. حمید بقایی، اسفندیار رحیم مشایی، مجتبی ثمره هاشمی، علی‌اکبر جوانفکر، عبدالرضا شیخ‌الاسلامی و مرتضی تمدن از جمله افرادی هستند که یاران محمود احمدی‌نژاد چه در سالهای ریاست او بر قوه مجریه و چه در دوران پس از آن بوده‌اند. آنها نه تنها به انبوه اعضای کابینه که به نوعی از محمود احمدی‌نژاد تبری جسته‌اند، نپیوستند بلکه او را در تمام سفرهای استانی هم همراهی کردهاند.
به گزارش صدای ایران، اما چرا باید از جمع دو کابینه، تنها عده قلیلی برای احمدی‌نژاد باقی بمانند و مابقی یا جانب سکوت را در پیش بگیرند و یا اینکه از بیان هیچ انتقادی از دوران هشت ساله او ابا نداشته باشند؟
از دولت‌های صدر انقلاب که عمر هیچکدام به پایان دوره 4 ساله اول هم نرسید که بگذریم، در دولت‌های جنگ، سازندگی و اصلاحات کمتر وزیری با حکم اخراج روبه‌رو شد یا با اجبار به استعفا عطای وزارت را به لقایش بخشید. اما دولت نهم با آغاز فعالیت خود، تنها چند ماه توانست در برابر تعریف و تمجیدهای روز معرفی کابینه به مجلس از سوی محمود احمدی‌نژاد، دوام بیاورد. هرچند که احمدی‌نژاد برای توصیف وزرایش آنان را معرفی شده از سوی خدا می‌دانست اما در آغاز شکل‌گیری کابینه‌اش از تریبون مجلس اعلام کرد که با وزیران خود هیچ تعارفی ندارد و در صورتی که از عملکردشان راضی نباشد از کار برکنار می‌شوند.
این جمله محمود احمدی‌نژاد که نظیر آن را در ارتباط با استانداران و فرمانداران نیز بارها بکار برده بود، تنها یکسال زمان برد تا اولین خروجی کابینه نهم را به او نشان دهد و پس از آن نیز یکی پس از دیگری دامن گیر چند وزیر دیگر شد. اختلافات وزیران و حتی سایر اعضای کابینه با رییس جمهور و البته اشتباهاتی که احمدی‌نژاد در انتخابهای خود انجام داد، به حدی رسیده بود که در هر دو دولت نهم و دهم رکوردهای کمترین مهلت دوام وزیران در پست‌های خود به ثبت رسید. آنگونه که در دولت اول محمود احمدی‌نژاد علی کردان پس از اثبات جعلی بودن مدرک دکترایش با استیضاح مجلس پس از 3 ماه از وزارت کشور خداحافظی کرد،
پرویز کاظمی پس از 13 ماه فعالیت در وزارت رفاه وقتی دید که دیگر قادر به ادامه همکاری با رییس دولت نیست، با استعفا به کار خود پایان داد و محمد ناظمی اردکانی نیز با 15 ماه تصدی وزارت تعاون از سمت خود برکنار شد. در دولت دوم محمود احمدی‌نژاد باز هم وضعیت به همین منوال ادامه یافت. محمد حسن نامی پس از برکناری رضا تقی پور از وزارت ارتباطات در اسفندماه سال 91 به مجلس معرفی شد و به مدت 6 ماه در این وزارتخانه حضور یافت. محمد حسن طریقت منفرد نیز با تغییر یکباره مرضیه وحید دستجردی -اولین وزیر زن دولت‌های پس از انقلاب- در اسفند سال 91 به مجلس معرفی و با رای اعتماد نمایندگان به مدت 6 ماه در وزارت بهداشت مشغول به فعالیت شد و اسدالله عباسی نیز همچون دو وزیر ارتباطات و بهداشت پس از برکناری عبدالرضا شیخ‌الاسلامی از وزارت، تعاون، کار و رفاه اجتماعی تنها حدود 6 ماه در این سمت ایفای نقش کرد.
نخستین اعلام برائت و آغاز تشکیل صف طویل منتقدان
پرویز کاظمی که در دولت نهم وزارت رفاه را برعهده داشت اولین مستعفی کابینه نام گرفت. در آن روزها که محمود احمدی‌نژاد هنوز ویژگیهای شخصیتی خود را رو نکرده بود، دست به اقداماتی در سفرهای استانی و یا جلسات هیات دولت می‌زد و خواسته‌های عجیب و غریبی از اعضای کابینه خود داشت که اولین خروجی آن به نام وزیر رفاه رقم خورد. هرچند کاظمی در آن سالها ترجیح را بر سکوت دید و تنها از وجود پاره‌ای از اختلافات گفت که منجر به قطع همکاری او با دولت نهم شده، اما او را باید اولین برائت کننده از احمدی نژاد لقب داد. او در طی مصاحبه‌هایی که در طول این چند سال داشت از یکسال حضورش در کابینه نهم، ماجراها تعریف کرده است. از دستوراتی که رییس دولت در سفرهای استانی می‌داد بدون اینکه بودجه‌ای برای انجام آنها وجود داشته باشد تا رواج دروغ و ریایی که از همان سالهای تصدی محمود احمدی‌نژاد آغاز شده بود.
افشاگری‌ها از دولت‌های نهم و دهم از پرویز کاظمی به سایر اعضای کابینه هم کشیده شد. وزرایی که با کوچکترین انتقاد از نزدیکان رییس دولت خود، تهدید به اخراج می‌شدند و پس از مدتی هم این تهدید عملی می‌شد، هرلحظه صف منتقدان از احمدی‌نژاد را طویل‌تر می‌کردند. نقطه اشتراکی که برای بسیاری از این منتقدان به عملکرد محمود احمدی‌نژاد وجود داشت، دخالت یاران او در وزارتخانههای مختلف بود. عزل و نصب‌هایی که حلقه نزدیک به رییس دولت درخواست آن را از برخی از وزیران داشتد، آنان را چنان به ستوه آورد تا از خیر تصدی بر وزارتخانه‌ها بگذرند. هرچند در این میان بودند وزیرانی که تحمل کردند و تا پایان دوره به کار خود ادامه دادند، اما با اتمام کار دولت افشاگری‌های خود را آغاز کردند.
این افشاگری‌ها و برائت‌جویی‌ها که در پنجمین سال نقل مکان احمدی‌نژاد از پاستور همچنان ادامه دارد، این روزها در یکی دیگر از ایستگاههای خود به صادق محصولی رسید. او در جدیدترین اظهارات خود در خصوص اقداماتی که از سوی محمود احمدی‌نژاد انجام می‌گیرد گفت: «خیلی از سیاستمداران ممکن است تغییر داشته باشند. به نظرم آقای احمدی‌نژاد هم تغییر داشته‌اند. این تغییرات را شما می‌توانید در مقایسه صحبت‌هایی که سالها قبل داشته‌اند و صحبت‌هایی که امروز دارند مشاهده کنید. اینکه چه عواملی باعث این تغییرات شده در جای خود قابل توجه است. یکی از عوامل می‌تواند اطرافیانی باشند که اسم برده می‌شوند.»
صحبتهای وزیر کشور دولت احمدی‌نژاد که روزی رییس دولت برای دفاع از او سنگ تمام می‌گذاشت، اگر در کنار انبوه اظهارات سایر دولتمردان گذشته قرار بگیرد نشان می‌دهد که منشا اصلی بوجود آمدن اختلافات، همان اندک افرادی هستند که امروز دور و بر رییس دولت‌های نهم و دهم را گرفته‌اند، با او به سفر استانی می‌روند و به فرمان او برای بست‌نشینی پاسخ مثبت می‌دهند.