دخالت‌ها صندوق‌های بازنشستگی را بدهکار بانک‌ها کرد

 یک عضو سابق شورای عالی سازمان تامین اجتماعی می‌گوید: هدف از ایجاد صندوق‌های بازنشستگی ایجاد نهادهای آرام‌بخش و آتیه‌ساز بود اما غفلت، بی‌برنامه‌گی و سیاسی کاری شرایطی را برای صندوق‌ها پیش آورد که دیگر کسی امید به اصلاح امور و اعمال مدیریت موثر در آنها ندارد.

به گزارش صدای ایران،«علی‌اصغر بادبان» از اعضای سابق شورای عالی سازمان تامین اجتماعی در گفت‌و‌گو با ایلنا، درباره بحران‌های پیش‌روی صندوق‌های بازنشستگی و راهکارهای خروج از این بحران‌ها، گفت: هدف از ایجاد صندوق‌های بازنشستگی ایجاد آرامش و رواج امید به آینده در جامعه است؛ اما غفلت، بی‌برنامه‌گی و سیاسی‌کاری شرایطی را برای این صندوق‌ها پیش آورده‌ که دیگر هیچکس امید به اصلاح امور و اعمال مدیریت موثر در آنها ندارد.

بادبان با بیان اینکه وقتی صندوق‌های بازنشستگی برای پرداخت حقوق و مستمری از بانک‌ها با سود بالا؛ وام می‌گیرند یا دست در جیب دولت می‌کنند، دیگر نمی‌توان روزهای روشنی را برای آینده آن‌ها ترسیم کرد، افزود: راه خروج از این وضعیت کم کردن از دیوان‌سالاری و روی آوردن به فن‌سالاری است. صندوق‌های بازنشستگی نمی‌توانند تا ابد برای پرداخت حقوق و مستمری خود را مقروض بانک‌ها بمانند.

این کار‌شناس بیمه‌های اجتماعی، درباره نحوه اعمال حاکمیت خوب بر صندوق‌های بازنشستگی افزود: زمانی که صندوق‌های بازنشستگی به وجود آمدند برای آن‌ها استاندارهایی باتوجه به نیاز روز و جمعیت تحت پوشش تعیین شد. برای نمونه در سال ۱۳۵۴ و زمانی که سازمان تامین اجتماعی و صندوق بازنشستگی به زندگی کارگران وارد شدند؛ متولیان وقت برای اداره این صندوق‌ها موضوعاتی مانند ضریب پشتیبانی، جداول مرگ‌و‌میر، جداول امید به زندگی، افزایش مزد، سن و سابقه بازنشستگی و سقف پرداخت حق بیمه برای کارگر و کارفرما را درنظر گرفتند.

وی با بیان اینکه دخالت دولت‌ها و تغییرات مدیریتی مطابق میل دولت‌ها در سازمان تامین اجتماعی؛ رویکرد‌های علمی اداره این صندوق را از میدان به در کرد، گفت: این امر موجب شد بی‌برنامه‌گی بر صندوق‌های حاکم شود چراکه مهره‌های منصوب شده‌ی دولت‌ها در سازمانی مانند تامین اجتماعی، موجب شد آنها پیرو اوامر دولتمردان شده و از فعالیت اصلی سازمانی خود غافل شدند.

بادبان افزود: این دولت‌ها و نمایندگان ادوار مجلس شورای اسلامی بودند که برای اعمال وعده‌های انتخاباتی خود  خود از جیب بیمه‌شدگان و آتیه آنها زدند و با افزایش سقف تعهدات سازمان تامین اجتماعی، آن را روز به روز از اهداف اصلی منحرف کردند.

این کار‌شناس بیمه‌های اجتماعی با بیان اینکه همین رویکرد‌های مخرب، سایر صندوق‌های بازنشستگی را نیز به انحراف کشانده‌است، تصریح کرد: تخریب صندوق‌های بازنشستگی در یک دهه گذشته بیش از پیش قوت گرفته‌ است و برای نمونه بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی در همین یک دهه از ۲۵ هزار میلیارد تومان به بیش از ۱۰۰ هزار میلیارد تومان رسید.

عضو سابق شورای عالی سازمان تامین اجتماعی با بیان اینکه دولت حتی توان تامین بودجه دستگاه‌های خود را ندارد، گفت: از دولت که در امور یومیه خود مانده نمی‌توان انتظار احیا و نجات صندوق‌ها را داشت. دولت تنها باید دخالت در امور صندوق‌ها‌ را متوقف کند، بدهی خود را به آن‌ها پرداخت کند و اجازه بدهد که مدیران صندوق‌ها به ماموریت‌هایی که به آن‌ها محول شده‌است، بپردازند.

وی افزود: باید به‌ یاد داشته باشیم که در همه جای دنیا، صندوق‌های بازنشستگی با سرمایه‌گذاری‌های موثر با ریسک پایین از اموال بیمه‌شدگان خود محافظت و آتیه‌سازی می‌کنند و اداره آنها هم نه در دست دولت بلکه در دست اتحادیه‌های کارگری و بازنشستگی است.