خاطرات نرگس محمدی از برزیل
با سریال ستایش معروف شد و این مجموعه آنقدر مورد توجه قرار گرفت که سری دوم آن نیز ساخته شد و نرگس محمدی باز هم به ایفای نقش پرداخت. او که از جمله هنرمندان فوتبالی و البته پرسپولیسی است، در جام جهانی 2014 حضور داشت.
به گزارش صدای ایران و به نقل از مجله خانواده سبز؛ با سریال ستایش معروف شد و این مجموعه آنقدر مورد توجه قرار گرفت که سری دوم آن نیز ساخته شد و نرگس محمدی باز هم به ایفای نقش پرداخت. او که از جمله هنرمندان فوتبالی و البته پرسپولیسی است، در جام جهانی 2014 حضور داشت و به همراه چند هنرمند دیگر به برزیل رفتند و از نزدیک بازی های ملی پوشان را دیدند...
شاید جالب باشد بدانید که خانم نرگس در برزیل چه تجاربی کسب کرد و چه خاطراتی از آنجا با خود به ایران آورد... او هنوز در حال و هوای جام جهانی به سر می برد. به نظرمان رسید خاطرات فوتبالی اش در برزیل را با هم مروری کنیم.
خانم محمدی، سفر برزیل چطور بود؟
واقعا عالی بود؟ یک تجربه بی نظیر که خاطراتش را هیچ گاه فراموش نمی کنم. دو هفته تمام فوتبالی داشتیم، آن هم در کشوری که خودش را صاحب فوتبال می داند. حضور در جمع 32 تیم برتر جهان که همگی طرفداران خاص خود را داشتند لذتبخش بود. همه مردمی که در برزیل جمع شده بودند تنها یک بهانه داشتند و آن هم فقط فوتبال بود!
قبل از آغاز جام جهانی اعتراضات مردمی برگزاری مسابقات را تحت الشعاع قرار داده بود، جو برزیل چطور بود؟
اما همه چیز آرام بود و کاملا مشخص بود همه کسانی که به برزیل آمده اند، از فوتبال لذت می برند. فوتبال نقطه اشتراک مردم بود و همین موجب مهربانی همه آنها با یکدیگر شده بود.
قبل از رفتن به برزیل چقدر از نتیجه گرفتن تیم ملی مطمئن بودید؟
برای من مهم این بود که تیم ملی کشورم به یک فستیوال بزرگ فوتبالی راه یافته و این فرصت را دارد که بین تیم های بزرگ دنیا خودنمایی کند. از همان ابتدا هم بر این باور بودم که ارائه بازی خوب توسط ملی پوشان راضی کننده است و نتیجه هم اگر به نفع ما باشد که چه بهتر! مهم هیجان جام جهانی بود که توانست به مردم ما انرژی مثبت بدهد.
این هیجان به شما هم منتقل شد؟
این بار اولی بود که به استادیوم می رفتم و از نزدیک فوتبال تماشا می کردم. فوتبال به خودی خود هیجان دارد چه برسد به اینکه در جام جهانی بخواهی فوتبال ببینی! واقعا لذتبخش بود و انرژی زیادی از من گرفت!
از بازی اول با نیجریه برایمان بگویید.
خب، بازی اول حساسیت خودش را داشت. برای ما مهم نباختن در دیدار اول بود تا به ادامه جام امیدوار باشیم. قبل از بازی هواداران دو تیم بیرون ورزشگاه به تشویق تیم هایشان می پرداختند و با ورود به داخل ورزشگاه این تشویق ها به کری تبدیل می شد! نمی دانم چرا ایرانی های حاضر در استادیوم جدا از هم نشسته بودند! به نظرم اگر تدبیری اندیشیده می شد که هواداران ایرانی به طور متمرکز در یک جا می نشستند، قدرت تشویق شان خیلی بیشتر می شد.
عکس العمل هواداران بعد از کسب مساوی برابر نیجریه چطور بود؟
در طول 90 دقیقه که در حد انتظار تیم ملی را تشویق می کردیم ولی بعد از بازی، خیلی ها معتقد بودند حتی می توانستیم نیجریه را ببریم. مثلا اگر ضربه قوچان نژاد گل می شد، کسب سه امتیاز در دیدار اول دور از دسترس نبود. به هر حال فکر می کنم در دیدار اول توانستیم همه معادلات را به هم بزنیم.
و از آن بازی بزرگ با آرژانتین بگویید.
واقعا بازی خاطره انگیزی بود. قبل از بازی، هواداران دو تیم کنار هم بودند و عکس یادگاری می گرفتند. حتی آنها صورت یکدیگر را رنگ می کردند. آرژانتینی ها به برد پرگل تیم شان خیلی خوشبین بودند.
اما ما 90 دقیقه جانانه بازی کردیم.
بچه های تیم ملی، بازیکنان بزرگ آرژانتین را با دفاع منطقی و حساب شده خود از جریان بازی محو کرده بودند. حتی در نیمه دوم چندین فرصت گلزنی داشتیم که اگر بخت با ما یار بود شاید اتفاقات دیگری می افتاد.
عکس العمل هواداران در صحنه خطا روی اشکان دژاگه چطور بود؟
باور کنید کل کل جام جهانی یک طرف و انرژی که بابت اعتراض به آن صحنه داشتیم یک طرف بود! خیلی حیف شد، همه ایرانی ها آن لحظه تا حد آخر خود حرص می خوردند و دائما حسرت پنالتی گرفته نشده را می کشیدند!
از گل دقیقه 91 مسی بگویید.
بدترین لحظه ای بود که می شد تجربه کرد. اگر 5- صفر می باختیم اینطور دلم نمی سوخت. ما تا رسیدن به موفقیت فقط چند دقیقه کم آوردیم. جایی که ما بودیم کلی هوادار آرژانتینی هم حضور داشتند که هنگام گل مسی به طور وحشتناکی خوشحالی می کردند. من هیچ گاه در زندگی ام حسودی نکرده ام ولی در آن لحظه از شدت بغض زدم زیر گریه و دلم سوخت چرا این شادی نباید قسمت مردم ما می شد!
حتما جو برای ایرانی ها بعد از بازی خیلی سنگین بود.
اتفاقا هواداران آرژانتین بعد از بازی سراغ ما آمدند و دلداری می دادند. واقعا رفتار مهربانانه و احترام آمیزی با ما داشتند.
چرا بازی با بوسنی آنطور که انتظار می رفت نشد؟
فکر می کنم اگر بچه ها به اندازه یک سوم بازی با آرژانتین انگیزه و انرژی داشتند، بوسنی را به راحتی می بردیم ولی فوتبال است دیگر! گاهی که شانس با شما یار نباشد، نتیجه دلخواه هم رقم نمی خورد.
انعکاس عکس ها و اخبار حضور هنرمندان در برزیل انتقادهایی را در ایران به همراه داشت.
قشر هنرمند همیشه مخالف و موافقان خاص خودش را دارد. ما اگر تیم را تشویق نمی کردیم می گفتند اینها چطور یار دوازدهم هستند؟ حالا هم که مثل یک هوادار دو آتشه تیم را تشویق کرده ایم می گویند چرا صورت رنگ کرده اید؟ می خواهم بگویم من برای منتقدان همیشه احترام قائلم!
خبری در سایت ها منتشر شد که شما و سام درخشانی در برزیل ازدواج کرده اید؟
خبری که در سایت ها منتشر شد کذب محض است و من در فضای مجازی سعی کردم این اطلاع رسانی را انجام دهم که این خبر ساخته ذهن شایعه سازان است.
نظر شما