جنبش دانشجویی گنجینه‌ای برای ایران فرداست
جنبش دانشجویی ایران بیش از هفت دهه است که در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران نقشی بی بدیل داشته است.
مهمترین تمایز این جریان که مبتنی بر آموزه های اسلامی و علائق ملی شکل گرفته، آن است که علاوه بر حضور تاثیرگذار، پرسشگر و اصلاح گر در جریانات و رویدادهای مهم کشور، لحظه ای نیز از تحول و اصلاح خود غافل نمانده است.
بسان رودی که جاری و روان است؛ هم اصلاح می کند و هم اصلاح می شود و تکامل می یابد و پویا است، و لحظه ای سکون و تردید در تلاش برای اعتلای کشور عزیزمان و ارتقاء جایگاه و منزلت مردم به خود راه نداده است. و رشد و پیشرفت در همه زمینه های علمی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی را همواره در دستور کار خود داشته است.
جنبش دانشجویی که بخش مهمی از شکل گیری تاریخی آن مدیون انجمن های اسلامی دانشگاه ها در داخل و خارج از کشور است، گنجینه ای است از تجربه ها، شناخت ها و سرمایه ای است برای ایران فردا. از یک سو، گنجینه ای است از هزاران اقدام و تلاش که باید از آن به مثابه دانشی برای مسیرهای آتی بهره برد و از تجربه ها و مسیرهای طی شده درس گرفت و از سوی دیگر، سرمایه ای است از جوانان با تجربه که مهارت های مدیریتی، اجتماعی و سیاسی خود را در این جنبش تمرین می کنند و آماده می شوند تا سکان مدیریت کشور و جامعه را در آینده عهده دار شوند. و علی رغم جوان بودن تا کنون دست آوردهای ارزنده و ماندگار خود را در صحنه های مختلف به ویژه در مبارزات به حق مردم در پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، انقلاب فرهنگی، فتح لانه جاسوسی و هشت سال دفاع مقدس به ارمغان گذاشته اند.
ماموریت اصلی و نقش کلیدی برای فعالین جنبش دانشجویی همچنان که به درستی ایفاء شده است، آزادی خواهی، آرمانگرایی، اصلاح گری و مطالبه گری جامعه است تا بدون آنکه آلوده مناسبات قدرت و سهم خواهی گردند، چشم ناظر و نماینده مردم باشند برای اصلاح و درستی انجام امور. باید علاوه بر روشنگری و بیداری جامعه،صدای مطالبات مردم باشند تا محرومیت زدایی، مقابله با آسیب های اجتماعی و توسعه و پیشرفت همه جانبه کشور و اصلاح گری همچنان به پیش رود. تحقق مستمر این ماموریت و عهده دار بودن این نقش، تمرینی است برای آموختن مهارت هایی کلیدی همچون تعامل با یکدیگر، نقد منصفانه، اخلاق ورزی و خرد جمعی مبتنی بر حفظ منافع ملی. این مهارت ها، همان سرمایه ای است که برای مدیریت جامعه و نهادهای خصوصی و دولتی در آینده ای نزدیک به دست فعالین صالح این جنبش به ثمر خواهد نشست.
آنچه که مهم است باوری است که هم فعالین جنبش دانشجویی باید به نقش بی بدیل خود داشته باشند و هم اعتقادی است که مدیران و مسئولین باید به ظرفیت و ویژگی های این جنبش و فعالین آن داشته باشند. باید نگاهی اعتماد برانگیز بر مسئولین ما نسبت به جریانات اجتماعی حاکم شود تا پرسشگری، انتقاد و حتی پرخاشگری جوانان به منزله نعمتی برای آنان تلقی شود که دل در گرو اصلاح و ارتقاء کشور دارند. این نگاه همچون چشمه های زلال و رودهای پاکی است که جاری شدنش در امور کشور، زدودن آلودگی ها و خمودگی ها را به ارمغان می آورد.
این باوری است که باید فعالین گذشته جنبش دانشجویی که امروز عهده دار مسئولیت ها شده اند به فعالین فعلی جنبش دانشجویی بازیابند و مراقبت کنند تا با سعه صدر و تحمل نظرات مخالف، از این نعمت بهره مند بمانند.
مدیران دستگاههای مختلف مرتبط با دانشگاه، اعم از وزارت علوم، و نهادهای مرتبط نباید به بحث مطالبات صنفی دانشجویی برخوردهای انضباطی یا امنیتی بکنند و باید پدرانه، نهایت سعه صدر را در شنیدن و اجابت این مطالبات داشته باشند.
متاسفانه روند برگزاری مراسم گرامیداشت روز دانشجو آنگونه که باید و شاید در شان دانشجو و دانشگاه برگزار نمی شود. در چند سال اخیر اگرچه به لحاظ کمی آمار مراسمهای برگزار شده در روز دانشجو پیشرفت قابل توجهی داشته است ولی متأسفانه به لحاظ کیفی افت چشمگیر داشته که با تهی شدن مراسمهای مرتبط برگزار شده از روح آزادی خواهی، استقلال طلبی، عدالت محوری و مطالبه گری همراه بوده است.که این روند زنگ خطری برای جنبش دانشجویی می تواند محسوب شود.
از سوی دیگر دغدغه اصلی فعالین تشکل های دانشجویی در دهه های متمادی، بحث های آزادی خواهانه و مطالبات سیاسی بوده است، اما همزمان لازم است مسائل صنفی و رفاهی دانشجویان، سطح علمی اساتید، روند جذب اساتید، سیاست های و فرایندهای علمی دانشگاهها و چگونگی اجرایی شدن سیاست های کلی کشور،اجرایی شدن نقشه جامع علمی کشور زیر ذره بین تشکلهای دانشجویی قرار داشته باشد و برای حل معضلات در این بخشها، راهکار ارائه نمایند.
در پایان این نوشتار از دانشجویان عزیز و فرهیخته کشور می خواهم در ارتباط با برخی چالشها و مشکلات کشور که در ادامه به آن اشاره می کنم راه حل ارایه دهند:
۱. کاهش اعتماد بین مردم و مردم، مردم و دولت، دولت و مردم که نمود آن در نحوه کمک رسانی مردم به حادثه دیدگان زلزله کرمانشاه مشاهده می شد ۲. چالش افزایش هزینه های اداری دولت ادارهدولت و افزایش سالانه هزینه های جاری در بودجه سالانه که منجر به نیل تخصیص بودجه عمرانی به سمت درصدهای ناچیزی خواهد شد ۳. چالش کاهش منابع درآمدی پایدار در بودجه سالانه کشور ۴. چالش کارآمدی و بهره وری در سیستم دولتی که موجب هدر رفت منابع شده است ۵. چالش فساد سازمان یافته و سیستماتیک در بخش های اداری۶-آسیب های اجتماعی و چگونگی مقابله با آنها ۷-چالش ارتقا علمی کشور و تبدیل علم به فناوری و تولید و ثروت ملی
جنبش دانشجویی که بخش مهمی از شکل گیری تاریخی آن مدیون انجمن های اسلامی دانشگاه ها در داخل و خارج از کشور است، گنجینه ای است از تجربه ها، شناخت ها و سرمایه ای است برای ایران فردا. از یک سو، گنجینه ای است از هزاران اقدام و تلاش که باید از آن به مثابه دانشی برای مسیرهای آتی بهره برد و از تجربه ها و مسیرهای طی شده درس گرفت و از سوی دیگر، سرمایه ای است از جوانان با تجربه که مهارت های مدیریتی، اجتماعی و سیاسی خود را در این جنبش تمرین می کنند و آماده می شوند تا سکان مدیریت کشور و جامعه را در آینده عهده دار شوند. و علی رغم جوان بودن تا کنون دست آوردهای ارزنده و ماندگار خود را در صحنه های مختلف به ویژه در مبارزات به حق مردم در پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، انقلاب فرهنگی، فتح لانه جاسوسی و هشت سال دفاع مقدس به ارمغان گذاشته اند.
ماموریت اصلی و نقش کلیدی برای فعالین جنبش دانشجویی همچنان که به درستی ایفاء شده است، آزادی خواهی، آرمانگرایی، اصلاح گری و مطالبه گری جامعه است تا بدون آنکه آلوده مناسبات قدرت و سهم خواهی گردند، چشم ناظر و نماینده مردم باشند برای اصلاح و درستی انجام امور. باید علاوه بر روشنگری و بیداری جامعه،صدای مطالبات مردم باشند تا محرومیت زدایی، مقابله با آسیب های اجتماعی و توسعه و پیشرفت همه جانبه کشور و اصلاح گری همچنان به پیش رود. تحقق مستمر این ماموریت و عهده دار بودن این نقش، تمرینی است برای آموختن مهارت هایی کلیدی همچون تعامل با یکدیگر، نقد منصفانه، اخلاق ورزی و خرد جمعی مبتنی بر حفظ منافع ملی. این مهارت ها، همان سرمایه ای است که برای مدیریت جامعه و نهادهای خصوصی و دولتی در آینده ای نزدیک به دست فعالین صالح این جنبش به ثمر خواهد نشست.
آنچه که مهم است باوری است که هم فعالین جنبش دانشجویی باید به نقش بی بدیل خود داشته باشند و هم اعتقادی است که مدیران و مسئولین باید به ظرفیت و ویژگی های این جنبش و فعالین آن داشته باشند. باید نگاهی اعتماد برانگیز بر مسئولین ما نسبت به جریانات اجتماعی حاکم شود تا پرسشگری، انتقاد و حتی پرخاشگری جوانان به منزله نعمتی برای آنان تلقی شود که دل در گرو اصلاح و ارتقاء کشور دارند. این نگاه همچون چشمه های زلال و رودهای پاکی است که جاری شدنش در امور کشور، زدودن آلودگی ها و خمودگی ها را به ارمغان می آورد.
این باوری است که باید فعالین گذشته جنبش دانشجویی که امروز عهده دار مسئولیت ها شده اند به فعالین فعلی جنبش دانشجویی بازیابند و مراقبت کنند تا با سعه صدر و تحمل نظرات مخالف، از این نعمت بهره مند بمانند.
مدیران دستگاههای مختلف مرتبط با دانشگاه، اعم از وزارت علوم، و نهادهای مرتبط نباید به بحث مطالبات صنفی دانشجویی برخوردهای انضباطی یا امنیتی بکنند و باید پدرانه، نهایت سعه صدر را در شنیدن و اجابت این مطالبات داشته باشند.
متاسفانه روند برگزاری مراسم گرامیداشت روز دانشجو آنگونه که باید و شاید در شان دانشجو و دانشگاه برگزار نمی شود. در چند سال اخیر اگرچه به لحاظ کمی آمار مراسمهای برگزار شده در روز دانشجو پیشرفت قابل توجهی داشته است ولی متأسفانه به لحاظ کیفی افت چشمگیر داشته که با تهی شدن مراسمهای مرتبط برگزار شده از روح آزادی خواهی، استقلال طلبی، عدالت محوری و مطالبه گری همراه بوده است.که این روند زنگ خطری برای جنبش دانشجویی می تواند محسوب شود.
از سوی دیگر دغدغه اصلی فعالین تشکل های دانشجویی در دهه های متمادی، بحث های آزادی خواهانه و مطالبات سیاسی بوده است، اما همزمان لازم است مسائل صنفی و رفاهی دانشجویان، سطح علمی اساتید، روند جذب اساتید، سیاست های و فرایندهای علمی دانشگاهها و چگونگی اجرایی شدن سیاست های کلی کشور،اجرایی شدن نقشه جامع علمی کشور زیر ذره بین تشکلهای دانشجویی قرار داشته باشد و برای حل معضلات در این بخشها، راهکار ارائه نمایند.
در پایان این نوشتار از دانشجویان عزیز و فرهیخته کشور می خواهم در ارتباط با برخی چالشها و مشکلات کشور که در ادامه به آن اشاره می کنم راه حل ارایه دهند:
۱. کاهش اعتماد بین مردم و مردم، مردم و دولت، دولت و مردم که نمود آن در نحوه کمک رسانی مردم به حادثه دیدگان زلزله کرمانشاه مشاهده می شد ۲. چالش افزایش هزینه های اداری دولت ادارهدولت و افزایش سالانه هزینه های جاری در بودجه سالانه که منجر به نیل تخصیص بودجه عمرانی به سمت درصدهای ناچیزی خواهد شد ۳. چالش کاهش منابع درآمدی پایدار در بودجه سالانه کشور ۴. چالش کارآمدی و بهره وری در سیستم دولتی که موجب هدر رفت منابع شده است ۵. چالش فساد سازمان یافته و سیستماتیک در بخش های اداری۶-آسیب های اجتماعی و چگونگی مقابله با آنها ۷-چالش ارتقا علمی کشور و تبدیل علم به فناوری و تولید و ثروت ملی
منبع: روزنامه ایران
خبرهای مرتبط
نظر شما