نقیب‌زاده: درباره موشک‌ها مذاکره کنیم
در حالی که بسیاری از دولتمردان عنوان کردند که تن به مذاکره موشکی نمی‌دهند اما امروز احمد نقیب‌زاده، فعال سیاسی اصلاح‌طلب طی یادداشتی در سرمقاله روزنامه آرمان پیشنهاد مذاکره موشکی را مطرح کرد.
در حالی که بسیاری از دولتمردان عنوان کردند که تن
به مذاکره موشکی نمی‌دهند اما امروز احمد نقیب‌زاده، فعال سیاسی اصلاح‌طلب
طی یادداشتی در سرمقاله روزنامه آرمان پیشنهاد مذاکره موشکی را مطرح کرد.
به گزارش صدای ایران، نقیب زاده در این یادداشت نوشت:
اروپایی‌ها همان‌طور که بارها اعلام کردند در قبال ایران و بر سر موضوع برجام با آمریکا اختلاف نظر دارند و در زمینه موشکی ایران با آمریکا موافقت‌هایی دارند. برجام را که بارها گفته‌اند قابل مذاکره مجدد نیست ولی بر سر بحث موشکی ایران، خواهان مذاکره هستند، اما نه چون آمریکایی‌ها که می‌خواهند بدون مذاکره و اخطار قبلی، دست به اعمال تحریم‌های جدید بزنند یا بخواهند این برنامه را از بیخ و بن باطل کنند و از ایران بخواهند دست از این موضوع بردارد. البته آنها هم گفته‌اند در صورت عدم رسیدن به نتیجه در این مورد، ممکن است تحریم‌های جدیدی وضع کنند.
مواضع اروپایی‌ها تا حدی خردمندانه به‌نظر می‌رسد. هم می‌خواهند که هیاهوی آمریکایی‌ها را ساکت کنند و هم نمی‌خواهند موضوع موشکی ایران به یک بحران غیرقابل بازگشت تبدیل شود. البته ایران هم در موقعیت خوبی قرار دارد و به اهداف خودش رسیده و قادر است که‌این برنامه‌ها را در همین نقطه کنونی متوقف کند. برد بیش از دوهزار کیلومتر در برنامه‌های ایران نیست.
بهتر است که ما هم با آغاز مذاکره خطر جنگ و تحریم را از سر بگذرانیم. اگر مذاکره نکنیم ممکن است که اروپایی‌ها مواضع تند و تیز آمریکایی‌ها را در این مورد همراهی کنند. عربستان نیز یکی از کشورهایی است که به طور مستقیم می‌تواند از سامانه‌های موشکی ایران آسیب و لطمه جدی ببیند.
بنابر این عربستان هم از این موضوع حمایت می‌کند. البته عربستان همچون آمریکا مواضع تند وتیزی در قبال این موضوع دارد. اروپایی‌ها کار خودشان را خواهند کرد و سیستم تدافعی ایران را خواهند پذیرفت اما این سوال هم برای آنها وجود دارد که هدف این موشک‌ها دقیقا چیست؟ چون دامنه و برد موشک‌های ایران به اروپا هم ممکن است برسد.
پس عربستان هم از مذاکرات احتمالی در این زمینه خشنود خواهد شد و البته نکته دیگری که در مذاکرات هست، آن چیزی است که آنها مداخلات ایران در منطقه می‌نامند. آن‌گونه که از فحوای کلام مطبوعات و رسانه‌های اروپایی بر می‌آید، آنها برای ایران منافعی را در عراق و افغانستان به رسمیت می‌شناسند ولی به طور مثال برای ایران منافعی در یمن قائل نیستند. بیش از این را مداخله‌آمیز می‌دانند و خواهان مذاکره در این زمینه هستند.
مذاکره کنندگان ایرانی هم باید به‌این نکته واقف باشند که برای اروپایی‌ها نیز باید منافعی در منطقه قائل شوند. به طور مثال در سوریه و لبنان که فرانسه از دیرباز روابطی با آنها داشته و طبق معاهده ورسای مدت‌ها تحت قیمومیت فرانسه بوده‌اند، چه بسا بتوان با فرانسوی‌ها همکاری کرد. البته در مذاکرات مفهوم امتیازات، یک مفهوم نسبی است. به طور مثال آن چیزی که اروپایی‌ها آن را امتیاز می‌نامند، ایران حق خود می‌داند. چیزی که برای آنها نگرانی آور محسوب می‌شود رژیم اسرائیل است که به طور سنتی از متحدین و شرکای استراتژیک اروپایی‌ها بوده است. بارها ایران تاکید کرده که موشک‌هایش متعارف است و اهداف هسته‌ای را دنبال نمی‌کند.
در موضوع می‌توان بر روشن بودن مواضع اصولی خود تاکید کرد و بر این نکته که اهداف ایران از موشک‌ها، شفافیت لازم را دارد پافشاری کرد و تنها در صورتی که ایران صلاح بداند، می‌تواند قدمی پیش بگذارد. اگر ایران قبول کند که موشک‌هایش را در برد 2000 کیلومتر نگه دارد، شاید برای طرف مقابل قابل فهم باشد. آنها به این نتیجه رسیده‌اند که نمی‌توانند سیستم موشکی ایران را از بین ببرند. با نظر به ساختار سیستم پدافندی و فقدان جنگنده‌ها و بمب افکن‌های موثر، ایران باید توازن خود را با ترکیه، عربستان، رژیم اسرائیل و سایر کشورهای منطقه حفظ کند و از این زاویه سیستم موشکی اهمیتی غیر قابل انکار می‌یابد. اروپایی‌ها هم می‌خواهند امنیت متحدانشان در منطقه حفظ شود.
همان‌گونه که اروپایی‌ها دیگر شرط‌های قبلی خود را در مورد آینده سوریه تکرار نمی‌کنند و منافع ایران در سوریه را به رسمیت شناخته‌اند، به خوبی از نقش ایران در مبارزه با داعش آگاهند و البته به این نتیجه هم رسیده‌اند که رفتن بشار اسد به بهتر شدن اوضاع سوریه منجر نخواهد شد، در مقابل ایران هم می‌تواند در صورتی که منافعش ایجاب کند، منافع متحدان اروپایی را در مناطقی نظیر یمن به رسمیت بشناسد.
به گزارش صدای ایران، نقیب زاده در این یادداشت نوشت:
اروپایی‌ها همان‌طور که بارها اعلام کردند در قبال ایران و بر سر موضوع برجام با آمریکا اختلاف نظر دارند و در زمینه موشکی ایران با آمریکا موافقت‌هایی دارند. برجام را که بارها گفته‌اند قابل مذاکره مجدد نیست ولی بر سر بحث موشکی ایران، خواهان مذاکره هستند، اما نه چون آمریکایی‌ها که می‌خواهند بدون مذاکره و اخطار قبلی، دست به اعمال تحریم‌های جدید بزنند یا بخواهند این برنامه را از بیخ و بن باطل کنند و از ایران بخواهند دست از این موضوع بردارد. البته آنها هم گفته‌اند در صورت عدم رسیدن به نتیجه در این مورد، ممکن است تحریم‌های جدیدی وضع کنند.
مواضع اروپایی‌ها تا حدی خردمندانه به‌نظر می‌رسد. هم می‌خواهند که هیاهوی آمریکایی‌ها را ساکت کنند و هم نمی‌خواهند موضوع موشکی ایران به یک بحران غیرقابل بازگشت تبدیل شود. البته ایران هم در موقعیت خوبی قرار دارد و به اهداف خودش رسیده و قادر است که‌این برنامه‌ها را در همین نقطه کنونی متوقف کند. برد بیش از دوهزار کیلومتر در برنامه‌های ایران نیست.
بهتر است که ما هم با آغاز مذاکره خطر جنگ و تحریم را از سر بگذرانیم. اگر مذاکره نکنیم ممکن است که اروپایی‌ها مواضع تند و تیز آمریکایی‌ها را در این مورد همراهی کنند. عربستان نیز یکی از کشورهایی است که به طور مستقیم می‌تواند از سامانه‌های موشکی ایران آسیب و لطمه جدی ببیند.
بنابر این عربستان هم از این موضوع حمایت می‌کند. البته عربستان همچون آمریکا مواضع تند وتیزی در قبال این موضوع دارد. اروپایی‌ها کار خودشان را خواهند کرد و سیستم تدافعی ایران را خواهند پذیرفت اما این سوال هم برای آنها وجود دارد که هدف این موشک‌ها دقیقا چیست؟ چون دامنه و برد موشک‌های ایران به اروپا هم ممکن است برسد.
پس عربستان هم از مذاکرات احتمالی در این زمینه خشنود خواهد شد و البته نکته دیگری که در مذاکرات هست، آن چیزی است که آنها مداخلات ایران در منطقه می‌نامند. آن‌گونه که از فحوای کلام مطبوعات و رسانه‌های اروپایی بر می‌آید، آنها برای ایران منافعی را در عراق و افغانستان به رسمیت می‌شناسند ولی به طور مثال برای ایران منافعی در یمن قائل نیستند. بیش از این را مداخله‌آمیز می‌دانند و خواهان مذاکره در این زمینه هستند.
مذاکره کنندگان ایرانی هم باید به‌این نکته واقف باشند که برای اروپایی‌ها نیز باید منافعی در منطقه قائل شوند. به طور مثال در سوریه و لبنان که فرانسه از دیرباز روابطی با آنها داشته و طبق معاهده ورسای مدت‌ها تحت قیمومیت فرانسه بوده‌اند، چه بسا بتوان با فرانسوی‌ها همکاری کرد. البته در مذاکرات مفهوم امتیازات، یک مفهوم نسبی است. به طور مثال آن چیزی که اروپایی‌ها آن را امتیاز می‌نامند، ایران حق خود می‌داند. چیزی که برای آنها نگرانی آور محسوب می‌شود رژیم اسرائیل است که به طور سنتی از متحدین و شرکای استراتژیک اروپایی‌ها بوده است. بارها ایران تاکید کرده که موشک‌هایش متعارف است و اهداف هسته‌ای را دنبال نمی‌کند.
در موضوع می‌توان بر روشن بودن مواضع اصولی خود تاکید کرد و بر این نکته که اهداف ایران از موشک‌ها، شفافیت لازم را دارد پافشاری کرد و تنها در صورتی که ایران صلاح بداند، می‌تواند قدمی پیش بگذارد. اگر ایران قبول کند که موشک‌هایش را در برد 2000 کیلومتر نگه دارد، شاید برای طرف مقابل قابل فهم باشد. آنها به این نتیجه رسیده‌اند که نمی‌توانند سیستم موشکی ایران را از بین ببرند. با نظر به ساختار سیستم پدافندی و فقدان جنگنده‌ها و بمب افکن‌های موثر، ایران باید توازن خود را با ترکیه، عربستان، رژیم اسرائیل و سایر کشورهای منطقه حفظ کند و از این زاویه سیستم موشکی اهمیتی غیر قابل انکار می‌یابد. اروپایی‌ها هم می‌خواهند امنیت متحدانشان در منطقه حفظ شود.
همان‌گونه که اروپایی‌ها دیگر شرط‌های قبلی خود را در مورد آینده سوریه تکرار نمی‌کنند و منافع ایران در سوریه را به رسمیت شناخته‌اند، به خوبی از نقش ایران در مبارزه با داعش آگاهند و البته به این نتیجه هم رسیده‌اند که رفتن بشار اسد به بهتر شدن اوضاع سوریه منجر نخواهد شد، در مقابل ایران هم می‌تواند در صورتی که منافعش ایجاب کند، منافع متحدان اروپایی را در مناطقی نظیر یمن به رسمیت بشناسد.
منبع: تسنیم
نظر شما