بازی دلواپسان در زمین آمریکا
به گزارش صدای ایران،روزنامه ۱۹ دی در سرمقاله خود نوشت: برخی دلواپسان که به هر قیمتی به دنبال از بین بردن برجام هستند، بایستی به این سؤال پاسخ دهند که مگر میشود خراب کردن نتیجه برجام خباثت باشد و پایبندی به آن ذلت؟!
تحرکات آمریکا، عربستان و رژیم صهیونیستی در ماههای اخیر اعم از تجهیز نظامی کشورها، تهدیدهای مستمر، تشدید تحریمها از جمله تحریم سپاه پاسداران و حزبالله لبنان، همه پرسی کردستان و این آخری استعفا دادن سعد حریری همه گویای آن است که دشمنان کینهتوز ملت ایران دامهای ماجراجویانهای برای منطقه و با هدف تضعیف ایران اسلامی تدارک دیدهاند. بیتردید یکی از این دامها کشاندن مستقیم ایران به درگیریهای منطقه است.
آمریکا در پی آن است که با ایجاد جنگهای منطقهای با فروش تسلیحات، مشکلات اقتصادی از جمله کسری بودجه خود را همانگونه که ترامپ در مبارزات انتخاباتیاش وعده داده بود، برطرف سازد.
در همین ارتباط عبدالباری عطوان از تحلیلگران مستقل عرب در تحلیلی که در رأیالیوم منتشر شد،ادعا کرد با استعفای حریری صدای طبل جنگ در منطقه به صدا در آمده است، و سیدحسن نصرالله در سخنانی هوشمندانه همه را به عدم تشدید اوضاع سیاسی دعوت کرد و در عین حال تصریح کرد: عدهای در لبنان هستند که تشدید اوضاع به نفع آنها خواهد بود.
متأسفانه بایستی اذعان نمود در ایران اسلامی هم کسانی هستند که همیشه از نزاع و درگیری بهرهمند شدهاند و به دلیل بهرهمندی طولانی عادتشان شده است هر روز طبل تنش و درگیری داخلی یا خارجی را در ایران به صدا درآورند تا جائیکه بعضا خواسته یا ناخواسته در میدان دشمن بازی میکنند؛ زمانی که ترامپ ادعا میکند مسئولیت موشکی که به ریاض اصابت کرده است با ایران است، روزنامه کیهان هدف بعدی را دبی اعلام میکند و در واکنش به ادعای ترامپ که مسئولیت این کار را متوجه ایران کرده بود، مینویسد: تا کور شود هر آن که نتواند دید؛ و یا زمانی که مقام معظم رهبری با صراحت در سخنان اخیر خود ابراز میدارند که آمریکا با خباثت دنبال خراب کردن نتیجه مذاکرات هستهای است، چرا دو روز بعد برجام در راهپیمایی 13 آبان آتش زده میشود؟ و امام جمعه مشهد نیز در خطبههای نماز جمعه بار دیگر پایبندی به آن را ذلت مینامد؟ برخی دلواپسان که به هر قیمتی به دنبال از بین بردن برجام هستند، بایستی به این سؤال پاسخ دهند که مگر میشود خراب کردن نتیجه برجام خباثت باشد و پایبندی به آن ذلت؟!