کردستان عراق چرا همه پرسی برگزار کرد؟

تنها بررسی دقیق ابعاد مختلف زندگی در اقلیم کردستان عراق کافی است تا روشن شود استقلالی که این اقلیم از آن برخوردار است نهایت معنای استقلالی است که موضوع همه‌پرسی فعلی است، ‌دیگر معانی استقلال یعنی قطع ارتباط با دولت مرکزی عراق شبیه به همان جدایی انگلیس از اتحادیه اروپاست که بدون توافق قابل حصول نیست. قطعا مردم انگلیس به استقلال رای ندادند بلکه به قطع ارتباط با اتحادیه اروپا و خروج از ساختار آن رای دادند.

به گزارش صدای ایران، سایت النشره در تحلیلی آورده است، رهبران کردستان عراق ابتدا باید صادقانه و روشن بیان کنند که منظورشان از همه‌پرسی در این منطقه چیست و نسبت به سود و زیان آن برای مردم خود شفاف صحبت کنند و آنها تنها باید موافقت با همه‌پرسی را برای انجام مذاکره جهت توقف درگیری‌ها اعلام کرده و این توافق باید شامل یک راه حل مورد رضایت هر دو طرف در مورد مناطق مورد اختلاف باشد نه اینکه مانند حال حاضر تنش ایجاد کند.

کردستان عراق مستقل بوده و این حقیقتی روشن است. این اقلیم پارلمان، دولت، ارتش، دیپلماسی و امنیت داشته و بر منابع نفتی موجود در مناطق تحت کنترلش تسلط دارد و چیزی از سود حاصل از این منابع را به دولت مرکزی نمی‌دهد. همچنین از درآمدهای حاصل از گمرک در مرزهای عراق که در کنترلش قرار دارد، بهره‌مند است،‌ ارتش عراق وارد مناطق تحت کنترلش نمی‌شود و اگر نیازی به مبارزه با داعش باشد بغداد برای آن اجازه زمانی و مکانی مشخصی می‌گیرد، پس آنها برای کدام استقلال رای می‌دهند در حالی که ارتباط میان اربیل و بغداد همانند هر کشور اروپایی با اتحادیه اروپاست؟ آیا فرانسه و اسپانیا استقلال می‌خواهند اما شبیه دانستن وضعیت کردستان عراق به نمونه‌هایی چون کاتالونیا با اسپانیا و یا اسکاتلند با انگلیس تحریف تاریخ، جغرافیا،‌ قانون و سیاست است؟

ساختار موجود اتحادیه فدرال عراق دروغ محض است، کردستان عراق از امتیازات این ساختار و امتیازات استقلال همزمان با هم برخوردار است، دولت عراق فرصت و امکان اعلام عراقی یکپارچه را فراهم کرد. بغداد این فرصت را با پیشنهاد امتیازدهی واقعی از حقوق دولت فدرال فراهم کرد، عقب نشینی از استقرار ارتش در مرزها،‌ کل درآمدهای نفتی و یا بخشی از آنها، تمامی اختیارات پارلمان و دولت عراق به نفع دولت اربیل و پارلمان آن و اعمال قدرت در تمامی ابعاد و با تمامی امکانات، در حقیقت بغداد شریک شادی و اربیل شریک غنیمت‌هاست.

اکنون طرح این سوال که علت برگزاری همه‌پرسی چیست، ضرورت دارد، جواب این سوال نیرنگی است که مسعود بارزانی (رئیس اقلیم کردستان عراق) به دنبال اجرای آن از طریق الحاق کرکوک به همه‌پرسی و تعیین سرنوشت آن و در نهایت مصادره ثروت‌ها و منابع آن است. اکنون که عراق به شدت درگیر جنگ با داعش است فرصت بسیار مناسب است و کردستان عراق می‌تواند از کنترل پیشمرگ‌ها بر عراق استفاده کند، علاوه بر این پرونده ۲۰۰ میلیارد دلار مازاد درآمدهای نفتی را ببندد که طی بیش از ۱۰ سال بارزانی آن را تقاضا کرده بود و آن نه وارد بودجه بغداد شده و نه اربیل، در مقابل بارزانی در زمان بحران به آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها تریبونی سیاسی می‌دهد تا از قدرت‌های منطقه اخاذی کرده و خطوط جدیدی را ترسیم کنند. در این اخاذی امنیت اسرائیل در صدر جدول قرار دارد، وقتی برگ برنده‌ای به نام داعش کارایی خود را از دست می‌دهد قراردادی سه جانبه مطرح می‌شود پول برای بارزانی، مذاکرات همراه با اخاذی برای آمریکا و مشغول سازی و خسته کردن محور مقاومت برای اسرائیل خواهد بود اما برای مردم کردستان تنها یک فاجعه در پی دارد.

محور مقاومت دچار ترس نشده و هرگز نخواهد شد،‌ گرچه مقاومت بر گفت‌وگوی منطقی با کردهای منطقه به عنوان بخشی از ساختار آن جهت ممانعت از عدم اعطای فرصتی به آمریکایی‌ها و اسرائیلی برای برهم زدن بافت منطقه اصرار داشته اما همواره این بازی را هم در نظر داشته است.

ترکیه با تشکیل یک کشور کرد در مقابل خطری ماهیتی قرار می‌گیرد این کشور در صف اول مخالفان با جدایی کردها خواهد بود و از ناتو درخواست خواهد کرد موضعگیری در قبال تهدیدی که علیه یکی از اعضا وجود دارد اتخاذ کند، ترکیه اقداماتی در راستای محاصره اقتصادی اربیل و مقابله با رشد و شکوفایی اقتصادی آن و نیز درآمدهای نفتی‌اش در پیش می‌گیرد و در این مسیر مبالغی را هزینه کرده و حریم هوایی خود را برای هواپیماهای اربیل مسدود می‌کند، همچنین مرزهایش را مسدود و تجارتش با این اقلیم را متوقف خواهد کرد، اگر درگیری شکل گیرد، ترکیه‌ای - کردی خواهد بود، طرف آمریکایی مدعی است که می‌خواهد این معضل را برطرف کرده و بن‌بست را از بین ببرد اما مشکلی بزرگتر میان دو طرف ایجاد کرد. نیروهای سازنده و موثر مقاومت با چالش اسرائیل منصرف نشده و هرگز تضعیف نمی‌شوند اما آنچه که برای رهبران کردستان عراق پس از قماربازی ناموفقشان روشن خواهد شد، آن است که فرصت بازگشت به ساختار دولت فدرال دیگر وجود ندارد و اگر هم این فرصت باشد اجرای آن قاطعانه و بدون هیچ گونه لطافت و ارفاقی بوده و با احتساب درآمدهای نفتی که در گذشته غازت شده‌اند، خواهد بود.

اما در سوریه در مورد هیچ تلاشی برای جدایی مسامحه‌ای در کار نیست. این مساله در روزهای آتی ثابت می‌شود و آمریکایی‌ها حقایق را خواهند یافت و به شدت غافلگیر خواهند شد.