۸۵ درصد حریق جنگلها عامل انسانی دارد
معاون امور اراضی سازمان جنگل ها با یبان اینکه تمام جرایم در حوزه جنگلها عمدی نیست، گفت: ۸۵ درصد حریقهاعامل انسانی دارد ولی همه آنها عمدی نیست.
به گزارش صدای ایران، دکتر مسعود منصور- معاون امور اراضی سازمان جنگلها- در یک میزگرد رادیویی با اشاره به قوانین در گذشته تا کنون، گفت: تا قبل از دهه ۴۰، جنگلها و مراتع قابلیت تملک خصوصی داشت و بهرهبرداری هم میشد اما در این دهه قانونگذار، جنگلها،بیشهها و مراتع را از تملک خصوصی خارج کرد.
وی با بیان اینکه در شرایط فعلی اگر نگاه ما به حفاظت از منابع طبیعی، صرفا به حفاظت فیزیکی معطوف شود، قطعا موفق نخواهیم شد، اظهارکرد: مدیریت و حفاظت در مورد کل منابع طبیعی باید به گونهای باشد که آسیبی به منابع نرسد و اگر بهره برداری از منابع میشود، استفاده درستی شود.
معاون امور اراضی سازمان جنگلها تاکید کرد: در هر جامعه امکان تخلف وجود دارد بر ای افراد مختلف مجازاتهایی پیش بینی شده است.
منصور تصریح کرد: ما حریقهای عمدی را زیاد داریم اما بیشتر ناشی از اختلافات محلی است. در بعضی موارد جزیی هم ممکن است در مقابله با اقدامات حاکمیتی باشد که سازمان انجام می دهد و باقیمانده علل حریقها به عواملی مانند بی احتیاطیها، بیمبالاتی ها مربوط میشود.
وی متذکر شد: با ایجاد حریق عملا منابع را از دست خواهیم داد و بازسازی مجدد و احیای آن در بعضی مواقع امکانپذیر نیست پس باید کاری کنیم که حریق اتفاق نیفتد.
به گزارش ایسنا، دکتر هادی کیادلیری -رئیس انجمن جنگلبانی- با بیان اینکه آتشسوزی ناشی از عوامل انسانی بیشتر شده است،گفت: علل ۸۵ درصد آتشسوزیهای کنونی مرتبط به موارد انسانی و عمدی است. آتشسوزی از قبل داشتهایم اما شرایط و پتانسیل آتش سوزی بسیار بالارفته و آتش سوزی به واسطه انسانها بیشتر شده است.
وی متذکر شد: افرادی که دست به این کار می زنند، تعدادشان زیاد نیست اما چون الان شرایط بسیار حساس شده، سطح بسیار زیادی آتش میگیرد و خسارات بالایی را رقم میزند.
رئیس انجمن جنگلبانی با اشاره به قوانین در این حوزه گفت: قوانینی که وجود دارد شاید در بعضی قسمتها نقص داشته باشند اما اکثرا قوانین سختی هستند. این قوانین پیشگیری کننده است ولی در هر کشوری ممکن است این قوانین رعایت نشوند.
وی که در یک برنامه رادیویی صحبت میکرد،با بیان اینکه قوانین تنبیهی قبل از وقوع واقعه است، اظهارکرد: حفاظت یعنی جلوگیری از صدمات بالقوه ای که وجود دارد و وقتی بالفعل شد دیگر نمی توان کاری کرد بنابراین باید به دنبال ریشهها باشیم و صرفا با قوانین تنبیهی نمیتوان پیشگیری کرد.