استراتژی بزرگ سرخابی‌ها در بازار نقل و انتقالات
صدای ایران- فوتبال ایران از هر زاویه‌‌اش، یک شکل است. تیم ملی به جام جهانی می‌رود و یک مملکت را خوشحال می‌کند؛ استقلال از رقیبش 6 گل می‌خورد و همه غمگین می‌شویم. پرسپولیسی‌ها 16 پرونده در کمیته تعیین وضعیت فیفا دارند؛ هر روز یک لژیونر به خارج می‌فرستیم.
به گزارش خبرورزشی، فوتبال ما ملغمه‌ای از غم‌ها و شادی‌‌هاست اما یکسری از غم‌ها را هرگز نمی‌توان از یاد برد. غم عدم وجود منطق و تفکرات در اتخاذ برخی تصمیمات؛ غم غلبه احساس بر منطق!
این غم فراموش‌نشدنی
یکی از این غم‌های بزرگ، حضور استقلال و پرسپولیس در بازار نقل و انتقالات است. قبل از آنکه لیگ قبلی آغاز شود، استقلالی‌ها تمام تلاش‌شان را برای جذب علیرضا بیرانوند و وحید امیری به کار بستند اما این پرسپولیس بود که با هر ابزاری، توانست این دو بازیکن را جذب کند. آنها به دنبال کاوه رضایی هم بودند اما استقلال که سجاد شهباززاده، علی قربانی، آرش افشین، جابر انصاری و... را داشت، کاوه را جذب تیم خودش کرد.
قیمت را بالا بردند
حالا که استقلال و پرسپولیس راهی بازار شده‌اند تا بازیکن جدید جذب کنند، هنوز شاهد وجود هدف توجیه‌کننده و منطق کافی برای خریدها نیستیم. پرسپولیسی‌ها که حسین ماهینی آماده و ملی‌پوش را در سمت چپ خط دفاع داشتند، شایان مصلح را نیز به تیم خود اضافه کردند که اتفاق درستی هم بود اما با قیمت چند برابری. از آن سو، شایان برای آنکه پرسپولیسی شود، یک مانور اساسی با پیشنهاد استقلال داد! همین موضوع برای سیامک نعمتی هم پیش آمد. پرسپولیس، هیچ یک از وینگرهایش را از دست نداده بود اما وقتی استقلال روی نعمتی دست گذاشت و حتی به ادعای این بازیکن، علیرضا منصوریان با او تماس گرفت، فوراً نامش به لیست خرید سرخپوشان اضافه شد و به پرسپولیس پیوست.
سرخابی‌ها مهاجم می‌خواستند؟
در بحث گادوین منشا نیز شاهد تقابل دو طرف بودیم. استقلال با دوجین مهاجم، برای جذب منشا وارد عمل شد و پرسپولیس که آقای گل لیگ برتر و بهترین خط حمله لیگ را در اختیار داشت و در این فاز، هیچ بازیکنی را از دست نداد، به منشا پیشنهاد داد که در نهایت، منشا پرسپولیسی شد آن هم با یک رقم نجومی! حالا هم داستان داریوش شجاعیان پیش آمد که جز به جز این ماجرا را بهتر از ما می‌دانید. به محض اضافه شدن نام این بازیکن به یک تیم، تیم دیگر وارد عمل شد و پیشنهاد پشت‌سر پیشنهاد تا قیمت شجاعیان چند برابر شود.
از استراتژی تا سلیقه
پپ گواردیولا وقتی در تابستان فصل قبل هدایت منچسترسیتی را برعهده گرفت، در اولین کنفرانس خبری خود، در پاسخ به این سؤال که برای جذب بازیکن، چه کسانی را زیر نظر دارید؟ گفت: «این من نیستم که باید دنبال بازیکن باشم بلکه پست و استراتژی ماست که در پی بازیکن می‌رود.» اما با توجه به این همه چشم و هم‌چشمی و خرید برخی بازیکنان برای کور کردن چشم رقیب، آیا استقلال و پرسپولیس واقعاً استراتژی کافی برای حضور در بازار نقل و انتقالات را داشتند؟
این همه هیاهو برای چه؟
پرسپولیس در تمام طول فصل قبل به خاطر عدم وجود یک مدافع چپ خوب یا یک هافبک تدافعی مطمئن در هنگام محرومیت و مصدومیت یا غیبت‌های ماهینی و کامیابی‌نیا در جناح چپ کارآیی نداشت اما آنها باز هم هافبک نخریدند و تنها یک مدافع چپ از لیگ یک به خدمت گرفتند. استقلال در فصل قبل بدترین شرایط را در کانال‌های کناری خود داشت اما آیا مدافع جذب کرده است؟ نه! استقلال و پرسپولیس بیشتر روی سلیقه مربی و نام بازیکنان به بازار رفتند، نه استراتژی و هدف. سلیقه و کور کردن چشم رقیب مهم‌تر از ایجاد ساختار حرفه‌ای برای لیست بازیکنان است! واقعاً این همه هیاهو و حسادت، به فوتبال ایران کمکی هم می‌کند؟
نظر شما