واکنش خبرنگاری که مورد اهانت "بهناز جعفری" قرار گرفت
«فردی از راه رسید و در مورد جلسه‌ای رو به اتمام که اتفاقا مملو از سوال و پاسخ بوده، انتقاد و پرسشگران را به بی‌سوادی و سطحی بودن متهم کرد! فردی از راه رسید که رفتار اشتباه تعدادی از هم صنفانش را بی‌مهابا و با خودخواهی تمام تکرار کرد!»
به گزارش صدای ایران از ایسنا، در نشست خبری روز چهارشنبه (۲۴ خرداد) عوامل سریال «زیر پای مادر»، بهنار جعفری بازیگر این سریال یک ساعت پس از آغاز نشست با تاخیر به گروه پیوست، او پس از صحبت کوتاهی درباره‌ی نقش‌اش به دنبال پرسش یکی از خبرنگاران حاضر در سالن، شروع به استفاده از الفاظ توهین‌آمیزی خطاب به اهالی رسانه کرد که پس از اعتراض خبرنگاران و همچنین برخی عوامل سریال، در نهایت نشست را ترک کرد.
با ناتمام ماندن کنفرانس خبری سریال رمضانی «زیر پای مادر»، برخی عوامل این سریال بخاطر رفتار همکار خود از خبرنگاران عذرخواهی کردند.
محمدصالح حجت‌الاسلامی، خبرنگاری که پس از مطرح کردن پرسش او این اتفاق افتاد، در یادداشتی در این‌باره نوشت:
«به اقتضای شغلم به نشست خبری یکی از سریال‌های محبوب این ایام سیمای جمهوری اسلامی دعوت شدم.
به رغم لزوم حضور در یک مراسم افطاری خانوادگی، برای ادای دین به این اثر و انجام وظیفه برای رسانه‌ام و مخاطبانش و به احترام عوامل خالق این اثر، در نشست حضور یافتم.
گرچه شرایط برگزاری نشست مطلوب نبود و با تاخیر زیادی شروع شد، اما برخورد صمیمانه و به دور از تفرعن زینب تقوایی و بهرنگ توفیقی و توضیح دلیل موجه تاخیرشان کافی بود تا ما هم با درک حرفه‌ای از شرایط کار، سعی کنیم تا سوالاتی را به فراخور و به نوبت از ایشان بپرسیم.
زمان می‌گذشت و سوالات یکی پس از دیگری طرح می‌شد و تقریباً به پایان نشست نزدیک شده بودیم که علیرضا آرای عزیز طرح مساله‌ای کرد که شاید می‌توانست مبحث پایانی جلسه هم باشد. او به انتقاد از توهین به جای نقدی که متاسفانه در فضای مجازی رایج شده، پرداخت و منصفانه گفت که نقدهای مستدل و مبتنی بر آگاهی بر این اهمیت دارد و خاضعانه تقاضا کرد که افراد دست از تخریب بردارند و ...
در این دقایق پایانی بود که یکی دیگر از بازیگران این مجموعه به جمع پیوست و البته به رغم بی‌اعتنایی ایشان به جمع، سوالی هم از ایشان پرسیدیم و جوابی هم شنیدیم.
در همین اثنا همکار دیگری نظر کارگردان سریال را در رابطه با تصور مردم از تشابه دیالوگ‌های سریال او و آثار مسعود کیمیایی جویا شد و پاسخی شنید که ناگهان به صورت داوطلبانه، خانم بازیگر تازه وارد در مقام پاسخگویی برآمده و گفتند که همه این مسائل از بی‌سوادی منتقدان و خبرنگاران نشأت می‌گیرد که نه شناختی از مسعود کیمیایی دارند و نه بهرنگ توفیقی!
پس از آن جلسه را هم خسته کننده توصیف کرد چراکه از ایشان سوال تحلیلی و عمیقی نشده بود!
در واقع فردی وارد جلسه‌ای شد و از راه نرسیده در پاسخ به سوالی که از او نشده، همه فعالان در یک حوزه رسانه‌ای را به بی‌سوادی متهم کرد، در حالیکه زمانی که همین جمع در تحسین آثارش قلم می‌زنند گل از گلش می‌شکفد!
فردی از راه رسید و در مورد جلسه‌ای رو به اتمام که اتفاقا مملو از سوال و پاسخ بوده انتقاد و پرسشگران را به بی‌سوادی و سطحی بودن متهم کرد!
فردی از راه رسید که رفتار اشتباه تعدادی از هم صنفانش را بی‌مهابا و با خودخواهی تمام تکرار کرد!
به سرعت یاد اهانت‌های چندی پیش چند سینماگر به اصحاب رسانه افتادم که به راحتی هرچه تمام‌تر تلاش همکارانم را به دلیل عدم شناخت از تفاوت ژانر کاری روزنامه‌نگاران، زیر سوال برده بودند و کسی هم از این صنف زحمتکش دفاع نکرده بود، لذا ار آنجایی‌که یکی از فعالان جلسه مطبوعاتی مذکور بودم، به این بازیگر وهن‌کننده توضیح دادم که این نشست خبری است نه یک جلسه نقد و بررسی و تحلیل یک سریال نیمه نمایش داده شده، که در کمال تعجب با اهانت و اتهام سخیف و عجیب ایشان روبرو شدم.
همه این مقدمه طولانی را ذکر کردم که بیان کنم در یک نشست خبری از طرف یکی از میزبانان که اتفاقا با بی‌تفاوتی هرچه تمام‌تر و با تاخیر بسیار زیاد بدون هیچ توضیحی در مقابل مهمانان خود حاضر شده بود، دو اهانت در دو ساحت متفاوت صورت پذیرفت؛ یکی زیر سوال بردن همه خبرنگاران و منتقدان فعال و شریف و زحمتکش، که یک توهین صنفی به حساب می‌آید و دیگری یک اتهام و اهانت شخصی.
در این میان از آنجایی که معمولاً از هیاهو گریزانم، بنده قطعاً برای احقاق حق خودم از مسیری قانونی اما بی‌هیاهو اقدام خواهم کرد تا دست‌کم بتوانم این نکته را یادآوری کنم که هیچکس با هیچ جایگاه و پایگاهی حق اهانت به دیگری را ندارد و این باید ملکه ذهن همه باشد.
در مورد تلاش‌های همکارانم برای احیای حقوق صنفی‌شان هم امیدوارم که از روش های منطقی، قانونی و به دور از هیاهو اما مثمر ثمر پیگیر ماجرا باشند؛ گرچه من توان تعیین تکلیف برای هیچکس به ویژه صنف فرهیخته و روشن روزنامه‌نگار را ندارم.»