پایان دوازده سال ناامیدی در تهران
الیاس حمزه؛ دوازده سال نا امیدی در تهران به پایان رسید.
وقتی از تهران به عنوان پایتخت یاد می شود، آن هم پایتختی که از گذشته های دور با حوادث تاریخی و سیاسی بسیار حساسی همراه بوده و می باشد؛ نباید از دید کلان به عنوان یک شهر پر جمعیت و شلوغ بدان نگریست، بلکه باید مسائل مختلف آن از ریز ترین تا بزرگترین مسئله بر حسب اولویت در مقابل دید مدیران شهری بوده و به آن توجه خاص شود.
در تهران بر خلاف برخی شهر ها که اتوماتیک وار زندگی در آن جاریست باید جریان هایی را ایجاد کرد و حافظ آن بود.
برپایی جشنواره و همایش آن هم با صرف بودجه های سنگین دست آوردی جز چند عکس برای گزارش کار نخواهد داشت.
شهرداری تهران در مدیریت شهری خود بگونه ای عمل کرد که از نظر بسیاری صاحبنظران مردم سال ها با این نهاد اجتماعی دوری کردند.
اینکه چقدر شورای چهارم و شهرداری که انتخاب کردند باید پاسخگو باشند مهم است. ولی پرسش جدی این است که شهردار فعلی تهران در مناظره های انتخابات چرا اینگونه تمام قد از اقدامات خود دفاع می کرد؟ گویی شهردار قزوین بوده و از روی انسانیت و دلسوزی کمک حال شهرداری تهران شده است.
اقداماتی که مدیریتی شهری فعلی انجام داد شاید 12 سال زمان نیاز نداشت، در حالیکه مقامات آن مدام دم از بدهی دولت به شهرداری می زنند.
البته شاید خواست خدا بود که بودجه ای در دولت موجود نباشد یا تخصیص داده نشود چون الان باید شاهد اجرای طبقه چهارم اتوبان همت بودیم و یا از بین حال پذیرایی منزل و اتاق خواب ها اتوبانی می گذشت.
حال زمان آن رسیده تا با شورایی که جوانی و پویایی مکمل تجربه و محبوبیت شد، شهر را سبز کنند نه این که فقط رنگ لوگو شهرداری، تابلو های راهنمایی رانندگی و جدول ها را سبز کنند و از طرفی اجازه بروز ناشایستگی ها در شهر را ندهند.
شورای پنجم یک امانت تاریخی و ارزشمند دارد که آن رای اعتماد مردم است و از طرفی موظف به انتخاب شهرداری است که به دنبال هدفی جز خدمت به شهر نباشد.
بالاخره زمان آن رسید که ناامیدی های تهران به پایان برسد و شورای امید شهردار و شهری پر نشاط را تحویل تک تک شهروندان تهران دهد.
وقتی از تهران به عنوان پایتخت یاد می شود، آن هم پایتختی که از گذشته های دور با حوادث تاریخی و سیاسی بسیار حساسی همراه بوده و می باشد؛ نباید از دید کلان به عنوان یک شهر پر جمعیت و شلوغ بدان نگریست، بلکه باید مسائل مختلف آن از ریز ترین تا بزرگترین مسئله بر حسب اولویت در مقابل دید مدیران شهری بوده و به آن توجه خاص شود.
در تهران بر خلاف برخی شهر ها که اتوماتیک وار زندگی در آن جاریست باید جریان هایی را ایجاد کرد و حافظ آن بود.
برپایی جشنواره و همایش آن هم با صرف بودجه های سنگین دست آوردی جز چند عکس برای گزارش کار نخواهد داشت.
شهرداری تهران در مدیریت شهری خود بگونه ای عمل کرد که از نظر بسیاری صاحبنظران مردم سال ها با این نهاد اجتماعی دوری کردند.
اینکه چقدر شورای چهارم و شهرداری که انتخاب کردند باید پاسخگو باشند مهم است. ولی پرسش جدی این است که شهردار فعلی تهران در مناظره های انتخابات چرا اینگونه تمام قد از اقدامات خود دفاع می کرد؟ گویی شهردار قزوین بوده و از روی انسانیت و دلسوزی کمک حال شهرداری تهران شده است.
اقداماتی که مدیریتی شهری فعلی انجام داد شاید 12 سال زمان نیاز نداشت، در حالیکه مقامات آن مدام دم از بدهی دولت به شهرداری می زنند.
البته شاید خواست خدا بود که بودجه ای در دولت موجود نباشد یا تخصیص داده نشود چون الان باید شاهد اجرای طبقه چهارم اتوبان همت بودیم و یا از بین حال پذیرایی منزل و اتاق خواب ها اتوبانی می گذشت.
حال زمان آن رسیده تا با شورایی که جوانی و پویایی مکمل تجربه و محبوبیت شد، شهر را سبز کنند نه این که فقط رنگ لوگو شهرداری، تابلو های راهنمایی رانندگی و جدول ها را سبز کنند و از طرفی اجازه بروز ناشایستگی ها در شهر را ندهند.
شورای پنجم یک امانت تاریخی و ارزشمند دارد که آن رای اعتماد مردم است و از طرفی موظف به انتخاب شهرداری است که به دنبال هدفی جز خدمت به شهر نباشد.
بالاخره زمان آن رسید که ناامیدی های تهران به پایان برسد و شورای امید شهردار و شهری پر نشاط را تحویل تک تک شهروندان تهران دهد.
خبرهای مرتبط
نظر شما