دسترسی محدود به مواد لازم برای ساخت و ساز و تولید، هزینه‌های سنگین واردارت، محدودیت دسترسی به مناطق کشاورزی در نقاط مرزی و همینطور محدودیت مساحت ماهیگیری از جمله مشکلات اقتصادی این منطقه است.
بالاترین نرخ بیکاری در جهان نیز متعلق به نوار غزه است و این نرخ در میان جوانان که ۷۰ درصد جمعیت آن را تشکیل می‌دهند نیز بسیار بالاست. از هر پنج خانواده ساکن در نوار غزه، چهار تای آنها درآمد ثابت ندارند. این و همچنین کاهش روزانه کیفیت زندگی در این منطقه مشکلات فراوانی برای مردم ایجاد کرده است.
به گزارش ایسنا، به دلیل محاصره منطقه، ماهیگیران غزه فقط اجازه دارند در فاصله شش مایلی از خط ساحلی ماهیگیری کنند. ماهیگیری بخشی ضروری در اقتصاد غزه است، اما محدودیتهای اعمال شده موجب تضعیف این بخش در طول ۱۰ سال گذشته شده است. تا قبل از سال ۲۰۱۴، ماهیگیران فلسطینی فقط می‌توانستند تا فاصله سه مایلی در دریا پیش بروند. اما پس از امضای توافقنامه آتش در همان سال، ماهیگیران فلسطینی توانستند تا در فاصله شش مایلی ساحل ماهیگیری کنند. اما ماهیگیری در این مساحت محدود نه تنها نمی‌تواند به اقتصاد خانوادههای ماهیگیران کمک کند بلکه معضلات زیست محیطی جبران ناپذیری نیز به دنبال خواهد داشت. به دلیل محدودیت مساحتی، این ماهیگیران تنها می‌توانند ماهی‌های جوان صید کنند و در نتیجه فرصت بلوغ و زاد و ولد از آنها گرفته می‌شود و در نهایت موجب کم شدن تعداد ماهی‌ها و حتی از بین رفتن گونه‌ای خاصی از آنها می‌شود. همچنین به دلیل تخلیه فاضلاب در دریا، ماهی‌هایی که از کف دریا تغذیه می‌کنند ممکن است آلوده شوند و سلامت مصرف‌کنندگانشان را به خطر بیاندازند.
گسترش محدوده ماهیگیری به حداقل ۱۲ مایل می‌تواند این خطرات زیست محیطی را کاهش دهد و تأثیر بسزایی در وضع زندگی و معیشت چهار هزار ماهیگیر غزه و خانوادههای آنان ایجاد نماید.
زندگی ماهیگیران در این منطقه هرگز آسان نبوده است. مامادو ساو، مدیر دفتر کمیته بین‌المللی صلیب سرخ در غزه، گروهی از این ماهیگیران را به مدت ۱۴ ساعت همراهی کرده است تا با سختی‌های کار آنها آشنا شود. گزارش زیر مشاهدات ساو می‌باشد.