هدف هاي ترامپ و نحوه رويارويي او با ايران

 "ثريا شاهين" در گزارشي در "المستقبل" (لبنان) هدف هاي ترامپ در حوزه سياست خارجي آمريکا و نحوه رويارويي او با ايران را بررسي کرده است:
ترامپ قصد افزايش فشار بر ايران را دارد
هنوز زود است درباره روش برخورد دونالد ترامپ، رئيس جمهور جديد آمريکا با توافق هسته اي امضا شده با ايران قضاوت کنيم و شيوه اين برخورد به گفته منابع ديپلماتيک بر گروه همکاران ترامپ و نيز به نظر دستگاه اطلاعاتي و کنگره بستگي دارد.

بي ترديد، تظاهرات مردمي که در تعدادي از ايالت هاي آمريکا اتفاق افتاد بر تصميمات ترامپ تاثير خواهد گذاشت و او نمي تواند آن را ناديده بگيرد و در نتيجه ضرورتي ندارد تمام سخناني را بر زبان آورده به مرحله اجرا درآورد. همچنين نمي تواند به سادگي توافق هسته اي با ايران را لغو کند يا آن را دوباره به مذاکرات بگذارد.

زيرا اين توافق از سوي شوراي امنيت تائيد و قطعنامه اي درباره آن صادر شده است و هرگونه نقض اين قطعنامه به معناي قانون شکني خواهد بود. همچنين توافق هسته اي بين شش ابر قدرت با ايران است و نه تنها امضا شده ميان اين کشور و آمريکا در نتيجه هرگونه تغيير در روند آن به نظر دشوار مي آيد.

منابع ذکر شده تاکيد مي کنند ترامپ که در زمينه مسايل خارجي بي تجربه است جايگاهش وي را وادار مي سازد به هدف هايي وفادار بماند که در وراي آن ها راهبرد آمريکا قرار دارد، هدف هايي که تغيير نمي کند صرف نظر از اين که رئيس جمهور به چه حزبي وابسته باشد.

اين هدف ها حمايت از اقتصاد آمريکا، مبارزه با کمونيسم، مبارزه با تروريسم و دفاع از امنيت اسرائيل مي باشد. اما چگونه با کمونيسم و تروريسم مبارزه مي شود؟ آيا با کودتا ها يا از طريق جريان ديني يا از طريق ارتش، نظاميان يا اخوان المسلمين؟
هر گزينه اي که به کار گرفته شود در چارچوب تاکتيک باقي مي ماند اما راهبرد تغيير نمي کند. همچنين اين منابع تاکيد کردند ترامپ در نهايت به سياست حفظ توازن ميان کشورهاي حاشيه خليج فارس و ايران در منطقه پايبند باقي مي ماند به اين ترتيب که نه تهاجمي عليه ايران صورت خواهد گرفت و نه کشورهاي خليج فارس. کشورهاي حاشيه خليج فارس واشنگتن را تا حد زيادي حامي گرايش هاي اسلامي مي دانند. اما منافع اسرائيل [مسئله اي] راهبردي [در سياست خارجي آمريکا] است و بر سياست ترامپ تاثير خواهد داشت. براي آمريکا مهم است که رقابت سني- شيعي پابرجا باقي بماند و پيروزي براي هيچ جناحي وجود نداشته باشد. از اينرو، آشکار شدن تاکتيکي که ترامپ براي حمايت از منافع آمريکا به کار خواهد گرفت تنها چند ماه زمان نياز دارد و او تمام گزارش هايي را که طرف هاي آمريکايي ذي ربط در اختيار وي خواهند گذاشت به منظور زمينه سازي براي اتخاذ تصميمات مناسب مطالعه و بررسي خواهد کرد.

منابع ذکر شده احتمال مي دهند ترامپ به سختگيري در اجراي توافق هسته اي متوسل شود به اين ترتيب که توازن ها پابرجا مي ماند، بدون اين که از هم اکنون تمايل او در شيوه هاي مبارزه با تروريسم مشخص شود که آيا از طريق ارتش يا از طريق اخوان المسلمين به ايجاد توازن کمک خواهد کرد.

به اعتقاد منابع بالا ترامپ سياست مشابهي را با سياست باراک اوباما در زمينه عدم مداخله در پيش خواهد گرفت اما با شور و هيجان بيشتري به اولويت مبارزه با تروريسم خواهد پرداخت در حالي که اگر هيلاري کلينتون پيروز مي شد در مسائل منطقه اي بيشتر دخالت مي کرد به ويژه اين که او مداخله قاطعانه تر آمريکا در سوريه را تاييد مي کرد. يعني هر رئيس جمهوري سياست و تاکتيکي را در پيش خواهد گرفت که در نظر او در راستاي راهبرد بزرگ براي کشورش نتيجه بخش است.

به گفته ديگر منابع ديپلماتيک، ترامپ مي تواند از طريق راه هاي ديگري غير از لغو توافق هسته اي يا مذاکرات دوباره پيرامون آن بر ايران فشار آورد. در اين راستا مي تواند تحريم هاي بين المللي بر اين کشوررا تقويت و تشديد کند تحريم هايي که در توافق هسته اي نيامده يعني تحريم هايي که به حقوق بشر يا تروريسم مربوط است. همچنين متوقف کردن تسهيلات آمريکا که رئيس جمهور اوباما در دادو ستد بانکي با ايران به عنوان نتيجه توافق هسته اي به کار گرفت .اين تسهيلات تحريم هاي قديمي آمريکا از زمان انقلاب و اشغال سفارت اين کشور در ايران را کاهش مي دهد. در نتيجه ترامپ مي تواند اين تسهيلات را براي سرمايه گذاري در ايران اعطا نکند يا به عبارتي اجراي توافق را با مانع مواجه کند. انتقاد اصلي جمهوري خواهان در آمريکا درباره توافق هسته اي به اين مسئله مي پردازد که ايران در موضوعات خاورميانه هر آنچه مي خواهد انجام مي دهد و توافقي با اين کشور درباره مسائل سياسي صورت نگرفته و اينکه اين توافق به انزواي اين کشور پايان داده است بدون اين که تهران کاري براي منطقه انجام داده باشد.

تاکنون هنوز شيوه اي که ترامپ براي پايان دادن به اقدامات ايران در منطقه به کار خواهد گرفت مشخص نشده و اين هدفي است که وي براي آن تلاش مي کند اما جزئيات آن نامشخص است و در انتظار ترکيب دولت جديدي است که رياست جمهوري او را همراهي خواهد کرد. مطمئنا وي فشار بر ايران را افزايش خواهد داد اما پرسش اين است چگونه و به چه سمتي و چه وسيله اي بر ايران فشار وارد خواهد آورد ؟ ايران اکنون در سوريه ، عراق و يمن هرآنچه مي خواهد انجام مي دهد همچنين در لبنان انجام داده است. رويکرد دولت اوباما اين بود که فشار زيادي بر اين کشور وارد نشود از ترس اين که مبادا ايران از توافق هسته اي خارج شود.