اینبار 3 نفت کش گم شد
این بخشی از هزینه‌های تحریم است که به شرکت ملی نفتکش تحمیل شده است. این فضای فسادآلود و غیرشفاف در دوران تحریم‌ها صورت گرفته و عملا هزینه آن را صندوق بازنشستگی کشوری باید پرداخت کند. آن چه از سوی مسئولان در قالب کاسبی در دوران تحریم از آن یاد می‌شود، همین دلالی‌ها از طریق دلالان خارجی با کمک شرکای داخلی است که به بهانه تحریم، به دلالی پرداختند و قابلیت ردگیری آنها نه در آن زمان و نه در حال حاضر وجود ندارد.
به گزارش صدای ایران، روزنامه شرق نوشت: «هر چند از فضای تاریک تحریم‌ها دور شده‌ایم و برجام بر شفافیت روابط اقتصادی ایران افزوده اما هر بار اخباری از روزهای تحریم و خساراتی که بر کشور تحمیل کرد، به گوش می‌رسد. اخیرا محمود اسلامیان، رئیس صندوق بازنشستگی کشوری در نشست خود خبر از بازداشت فردی را داد که ٢٨ میلیون دلار از دارایی‌های صندوق را بر باد داده بود. به گفته او «فردی یونانی در جریان معامله‌ای ٢٨ میلیون دلار از منابع شرکت ملی نفت را در اختیار داشت که تحویل نداده بود اما سه هفته پیش از سوی دادستانی تهران بازداشت شد. این در حالی است که در سه سال گذشته از پرداخت این مبلغ خودداری کرده بود و باید به بیت‌المال بازگردد.» این در حالی است که پیش از این ماجرای معامله ٨٧میلیون دلاری دکل معروف به «دکل گمشده» خبرساز شده بود. این هم از زمره فضای غیرشفافی است که در دوران تحریم هزینه‌های پرشماری را بر کشور تحمیل‌کرد.
آن چه معاون اقتصادی وزیر کار آن را به کاسبی در دوران تحریم متصل می‌کند، دلالی از طریق دلالان خارجی با کمک شرکای داخلی است که قابلیت ردگیری آنها نه در آن زمان و نه در حال حاضر وجود ندارد اما ماجرای این معامله چیست؟
ضرر ٢٨میلیون دلاری صندوق بازنشستگی کشوری
معاون اقتصادی وزیر کار در گفت‌وگو با «شرق» از ارتباط این معامله با صندوق بازنشستگی کشوری می‌گوید. به گفته او این معامله که به پیشنهاد شرکت ملی نفت در آن زمان از سوی شرکت ملی نفتکش انجام شده، خسارت زیادی به این صندوق وارد کرده است. اشاره حجت‌الله میرزایی به سهامداری صندوق بازنشستگی کشوری و شرکت سرمایه‌گذاری شستا در شرکت ملی نفتکش است که این مسئله زیان را متوجه این صندوق کرده است.
٢٦٠ میلیون دلار برای خرید ٨ نفتکش خارجی
میرزایی در بیان جزئیات اتفاق می‌گوید: از سال ٢٠١٢ که شرکت ملی نفتکش هم به خیل شرکت‌های تحریمی پیوست و ایران با محدودیت‌های جابه‌جایی نفت مواجه شد، به پیشنهاد شرکت ملی نفت ایران، شرکت ملی نفتکش موظف شد تا تعدادی کشتی با پرچم کشورهای دیگر خریداری کرده و به جابه‌جایی نفت اقدام کند. در قالب همین پیشنهاد به شرکت ملی نفتکش توصیه می‌شود، خرید نفت‌کش‌ها را به مدیرعامل یک شرکت ناشناخته و گمنام یونانی بسپارد. به این شخص که «دمیتری کامبیس» نام دارد، مبلغی در حدود ٢٦٠ میلیون دلار بابت خرید هشت نفتکش دست دوم پرداخت می‌شود.
معاون اقتصادی وزیر کار با اشاره به خلف وعده این فرد یونانی می‌افزاید: کامبیس تا مدتی طولانی از تحویل نفت‌کش‌ها سر باز زده و در نهایت پنج نفتکش را تحویل داده و سه نفتکش دیگر را نه تنها تحویل نمی‌دهد، بلکه اوراق می‌کند. قیمت این سه نفتکش ٢٨ میلیون دلار بوده و در حال حاضر این ٢٨ میلیون دلار خسارت شرکت ملی نفتکش است که از دست رفته و آن فرد نه پول را داده و نه نفتکش را تحویل داده است.
تلاش‌هایی برای جلوگیری از بازداشت کامبیس
او درباره جریان دستگیری این فرد افزود: کامبیس ماه گذشته به طور تصادفی به ایران مسافرت کرده و اکنون در بازداشت قوه قضائیه به سر می‌برد اما شنیده می‌شود تلاش‌هایی از سوی شرکت ملی نفتکش برای جلوگیری از بازداشت این فرد صورت گرفته است. با وجود این با پیگیری‌های صندوق و شستا این فرد بازداشت شد. او در توضیح علت مقاومت در برابر این فرد می‌گوید: شرکت ملی نفتکش معتقد است این فرد غیرایرانی است و ممکن است بازداشت وی در روابط اقتصادی ما با یونان تأثیر منفی بگذارد.
معامله‌ای بی‌وثیقه و تعهد
میرزایی با بیان این که این فرد یونانی معاملات دیگری را هم با شرکت ملی نفتکش داشته می‌افزاید: از آنجا که تعهد و وثیقه‌ای از جانب کامبیس نزد شرکت ملی نفتکش وجود ندارد و احتمال فرار این فرد نیز وجود دارد، بهتر آن بود که به بازداشت این فرد اقدام می‌کردیم. معاون وزیر کار در این گفت‌وگو تأکید می‌کند: در این معامله همه چیز غیرشفاف است و اصلا مشخص نیست چرا در آن زمان که عمده ناوگان نفتکش ایرانی به دلیل تحریم بی‌کار بوده‌اند، شرکت ملی نفت، شرکت ملی نفتکش را ملزم به خرید نفت‌کش‌های دست دوم با پرچم‌های غیر ایرانی کرده است.
ابهام در ملاک انتخاب کامبیس
او تصریح می‌کند: مشخص نیست شرکت ملی نفتکش با چه منطقی خرید نفتکش را تجویز کرده است زیرا در آن شرایط همان نفت‌کش‌های ایرانی هم می‌توانستند با تغییر پرچم جابه‌جایی نفت را بر عهده گیرند. عملا در زمان تحریم‌ها نفت‌کش‌های ایرانی با پرچم کشورهای خارجی تردد می‌کردند و به حمل‌ونقل نفت به صورت محدود می‌پرداختند.
میرزائی در پاسخ به این پرسش که ملاک انتخاب این فرد یونانی از سوی شرکت ملی نفت ایران چه بوده است، تصریح می‌کند: اصلا مشخص نیست ملاک انتخاب فرد یونانی از سوی شرکت ملی نفت چه بوده است. اصلا مشخص نیست این فرد دارایی‌ای در اختیار دارد یا نه. اگر این فرد دارایی هم داشته باشد، قاعدتا در ایران نیست. علاوه بر این که نه شرکت و نه خود کامبیس فردی شاخص در این حوزه نبوده است.
معاون وزیر کار در پاسخ به این پرسش که آیا فردی در شرکت ملی نفت این فرد یونانی را به شرکت ملی نفتکش معرفی کرده است، نیز می‌گوید: ما این اطلاعات را در اختیار نداریم. مشخص نیست چه کسی معرف و مبنای انتخاب چه بوده است.
این معاون وزیر با بیان این که شنیده می‌شود قراردادهای دیگری نیز با این فرد صورت گرفته می‌افزاید: ما اطلاعاتی در این زمینه در اختیار نداریم و باقی اطلاعات را قوه قضائیه باید کشف کند.
میرزایی با بیان این که مشخص نیست این پول قابل برگشت هست یا خیر، می‌گوید: پیگیری برای استرداد حقوق از دست رفته شرکت ملی نفتکش فرآیند بسیار طولانی قضائی خواهد بود که در این راستا شکل و محتوای قرارداد شامل تعهدات این فرد به شرکت ملی نفتکش تعیین‌کننده است. به بیان دیگر این که در چه فرآیند و پروسه زمانی‌ای این استرداد حقوق رخ دهد، هم کاملا مبهم است.
او در پاسخ به این پرسش که آیا واکنشی از سوی یونان به این بازداشت صورت گرفته نیز می‌گوید: واکنشی هنوز اعلام نشده اما ممکن است واکنشی از سوی یونان به وزارت خارجه منعکس شده باشد اما به صورت عمومی چیزی اعلام نشده است.
به عقیده میرزایی این بخشی از هزینه‌های تحریم است که به شرکت ملی نفتکش تحمیل شده است. این فضای فسادآلود و غیرشفاف در دوران تحریم‌ها صورت گرفته و عملا هزینه آن را صندوق بازنشستگی کشوری باید پرداخت کند. آن چه از سوی مسئولان در قالب کاسبی در دوران تحریم از آن یاد می‌شود، همین دلالی‌ها از طریق دلالان خارجی با کمک شرکای داخلی است که به بهانه تحریم، به دلالی پرداختند و قابلیت ردگیری آنها نه در آن زمان و نه در حال حاضر وجود ندارد.
به گزارش «شرق» در ماجرای دکل گمشده برای اتمام ساخت پارس‌جنوبی و به علت این که در حفاری و تأمین ریگ (دکل دریایی) دچار مشکل بودیم، وزیر نفت سابق به شرکت‌های زیرمجموعه خود فشار آورد که از محل پیشپرداختها در راستای انجام تعهدات، دستگاه حفاری خریداری شود تا بتوانیم پارس جنوبی را به سرانجام برسانیم و در این راستا وزارت نفت نیز از شرکتها حمایت خواهد کرد. در این میان شرکت تأسیسات دریایی اقدام به خرید دکل حفاری مورد نظر کرد و محل معامله نیز به علت راحت بودن امکان نقل و انتقالات اسناد در ترکیه در نظر گرفته شد. شرکت تأسیسات دریایی نیز با یک شرکت رومانیایی وارد معامله شد و با دادن پیش‌پرداخت در زمانی معین مقرر شد تا پایان مهلت در نظر گرفته شده تمامی مبلغ به حساب شرکت رومانیایی واریز شود تا ایران صاحب دکل شمرده شود. ایران در انجام تعهدات خود تأخیر کرد و شرکت رومانیایی نیز با توجه به این که این دکل مشتری داشته به ایران اخطار داد در صورت پرداخت نکردن هزینه، این دکل به مشتری دیگری فروخته خواهد شد. شرکت تأسیسات دریایی نیز برای این که چنین نشود، تمامی مبلغ قرارداد را که حدود ٨٧ میلیون دلار بود، به صورت یکجا پرداخت کرد اما ظاهرا در این حین شرکت رومانیایی دکل را به مشتری دیگری فروخته بود. با وجود این، این پول در حساب شرکت رومانیایی موجود بوده اما به دلیل این که در آن زمان مدیرعامل شرکت تأسیسات دریایی تغییر می‌کند، این موضوع پیگیری نمیشود. پس از ردیابی این پول مشخص شد اکنون این مبلغ سر از چین درآورده است. به همین علت امکان بازگشت آن به ایران وجود دارد. مدیرعامل سابق شرکت تأسیسات دریایی نیز به این دلیل پیشنهاد داده به وی اختیارات لازم داده شود تا بتواند از راه مذاکره با این شرکت، پول از دست رفته را به ایران بازگرداند، اما اکنون تیم جدید شرکت تأسیسات دریایی درصدد پیگیری حقوقی این مسئله هستند. با این حال در صورت بازگشت مبلغ حدود ٦٠میلیون دلاری که اکنون در حساب یاد شده باقی مانده است، هفت تا هشت میلیون دلار جریمه ایران برای فسخ این معامله خواهد بود که احتمالا پس از تحقیقات، این جریمه از مدیرعامل سابق شرکت تأسیسات دریایی یا وزیر نفت سابق دریافت شود.»