یک روان‌شناس گفت: رفتارهای اهانت‌آمیز و پرخاشگرانه از سوی زن نزد فرزندان می‌تواند اقتدار و ابهت پدر را در محیط خانواده مخدوش کند.
صدای ایران - به گزارش ایسنا، میترا حسنی با بیان این‌که یکی از بارزترین مصادیق آزار روانی مردان در خانواده از بین‌بردن حرمت و احترام نقش پدری آن‌هاست، اظهار کرد: متاسفانه گاهی برخی زنان در مواجهه با تنگناها، به جای سخنان احترام‌آمیز از الفاظ ناشایست، فحاشی و انتساب صفات منفی استفاده می‌کنند و نمی‌دانند که تکرار این اعمال، زمینه را برای بروز رفتارهای نامناسب از جانب مردان فراهم می‌کند.
این روان‌شناس ادامه داد: محبت و صمیمیت در کانون خانواده با شناخت و توجه به خواسته‌ها و انتظارات همسر (در حد امکان تامین) شکل می‌گیرد. برای این کار می‌توان از فرد مقابل سوال کرد که آیا انتظارات و خواسته‌های وی برآورده شده یا خیر، ولی متاسفانه گاهی برخی زنان با وجود آگاهی نسبت به حساسیت شوهرشان، به آزار و اذیت روحی او مبادرت می‌ورزند.
وی افزود: علاوه بر این، برخی زنان به طور دایم و بدون این‌که تفاوت‌های فردی و فرصت‌های نابرابر افراد را مورد توجه قرار دهند، همسر خود را با همسر بستگان و یا نزدیکان مقایسه می‌کنند و در این شرایط فقط جنبه‌های منفی شوهر خود را می‌بینند و آن‌ها را برجسته می‌کنند، این در حالی است که بزرگنمایی مسایل جزیی موجب اذیت و آزار شوهر می‌شود و بنیان خانواده را متزلزل می‌کند، حتی اگر فرد مقابل به روی خود نیاورد.
حسنی خاطرنشان کرد: چشم‌پوشی از مسایل جزیی و کم‌اهمیت یکی از پایه‌های زندگی زناشویی را تشکیل می‌دهد و اگر زنی نتواند در مواجهه با معضلات جزیی، عکس‌العمل مناسبی نشان دهد، احساس ناراحتی و فشار حاصل از آن موجب سلب آرامش و شادابی زن شده و متعاقب آن سلامت و بهداشت روان مرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در چنین شرایطی، جو خانه نیز متشنج می‌شود و اگر فرزندی نیز وجود داشته باشد از شکل‌گیری شخصیت نرمال محروم می‌شود.
این روان‌شناس تصریح کرد: بدبینی و سوءظن نیز به خاطر ناآگاهی از شیوه‌های صحیح همسرداری شکل می‌گیرد و در صورتی که درمان نشود، می‌تواند حتی باعث ازهم‌پاشیدگی زندگی مشترک شود؛ در واقع بدبینی و سوءظن که نقطه مقابل حسن ظن و اعتماد است، می‌تواند یکی از اختلالات روانی به شمار آید و زنانی که به این اختلال دچار می‌شوند، هیچوقت نمی‌توانند از لحظه‌های شاد خود بهره‌مند شوند و مشکلات خود را مدیریت کنند.
وی تاکید کرد: خانواده در صورتی از بنایی مستحکم و روابطی سالم برخوردار می‌شود که هر یک از زوجین، نسبت به وظایف و نقش‌های خود در زندگی شناخت کافی داشته باشد. از این‌رو شاید لازم باشد که زنان در وهله اول باورهای مذهبی و ارزش‌های اخلاقی خود را تقویت کنند و بدانند که آزار دادن فقط به معنای آسیب جسمانی به همسر نیست و می‌تواند روح و روان طرف مقابل را زخمی کند.
حسنی افزود: این‌که مشاوران خانواده نقش چندانی در شکل‌گیری خانواده‌ها ندارند، شکل غمگین ماجراست. متاسفانه بسیاری از ما فکر می‌کنیم که همه‌چیز را می‌دانیم و به همه مسایل واقفیم در حالی که این‌طور نیست و هر کدام از ما در صورت ناآگاهی و کمک‌نگرفتن از مشاور، ممکن است بدترین رفتارها را با طرف مقابلمان داشته باشیم و در مواجهه با مشکلات، احساس سردرگمی کنیم.
نظر شما