پروژه میدان ولیعصر نماد روح از دست رفته شهر

همه‌چیز با یک عکس شروع شد؛ عکسی از ارتفاع که به وضوح نشان می‌داد میدان ولیعصر (عج) در حال تبدیل شدن به یک مجتمع تجاری زیرزمینی است!

  

صدای ایران - به گزارش پایتخت، میدان ولی‌عصر (عج) که پیش از انقلاب اسلامی توسط حکومت شاه با عنوان میدان ولیعهد نامگذاری شده بود، یکی از میدان‌های اصلی شهر تهران است. این میدان در نقطه برخورد خیابان ولی‌عصر، بلوار کریمخان زند و بلوار کشاورز قرار گرفته‌است.

بیش از هشت سال است که این میدان در حال نوسازی است! باید از عوامل و پیمانکاران این پروژه پرسید که احداث و بازسازی یک میدان چندسال باید طول بکشد تا به سرانجام برسد؟ وقتی پروژه ای به این کوچکی این همه سال طول می کشد تا به بهره برداری برسد. پس نباید دیگر از تاخیر در راه اندازی اتوبان تهران شمال صحبت کرد و توقعی داشت. این تاخیر سوالاتی را به ذهن می‌آورد. پرسش اینجاست که پشت پرده‌های بلندی که ساخت‌وساز‌های میانه میدان را از چشم رهگذاران محفوظ داشته است، چه می‌گذرد؟

همه‌چیز با یک عکس شروع شد؛ عکسی از ارتفاع که به وضوح نشان می‌داد میدان ولیعصر (عج) در حال تبدیل شدن به یک مجتمع تجاری زیرزمینی است! اینکه چرا مهندسان و طراحان معماری شهرداری تهران نمی دانند که به چه علت در هیج جای دنیا یک میدان را به مجتمع تجاری تبدیل نمی کنند خود نکته قابل توجهی است. شهرداری واقعا نمی داند که با این کار چه صدمه ای دارد به اصول شهرسازی و معماری تهران می زند! بهتر نیست به جای تجاری کردن یک میدان، آن هم میدان ولیعصر به فکر زیر ساخت های شهری و حمل و نقل باشید؟ و از همه مهمتر میدان ولیعصر و انقلاب با آن همه نوستالژی و خاطره را برای مردم تهران به سازه‌هایی بی‌روح تبدیل نکنیم؟ واقعا به چه بهایی پروژه هایی اینچنینی در سطح شهر اجرایی می شود، چرا هیچکس نیست تا بگوید آقای شهردار واقعا می دانید دارید چه کاری با تهران می‌کنید؟

 

در اوایل پروژه این میدان خاطره‌انگیز چند سالی در پوشش مرتفعی از تابلوهای تبلیغاتی از چشم شهروندان دور نگاه داشته شد. مردم فکر می‌کردند شهرداری برای توسعه مترو ناچار به این کار شده است اما پس از چند سال، دوربین یک عکاس روایت دیگری پیش روی شهروندان قرار داد.

تغییر نمادهای شهری و دست‌اندازی‌ مدام به حافظه شهر که بخش مهمی از فرهنگ هر جامعه‌ای است، یک سوی قضیه است و اشباع بیش از اندازه تجارت و ساخت مراکز تجاری متعدد در دل مراکز تجاری دیگر آن هم در شهری که اساساً به شهر سوداگری و تجارت شهره است و نیاز به سرمایه‌گذاری فرهنگی دارد هم یک سوی ماجرا و بالاخره سرگردانی در گزینش یکی از سه مدل توسعه افقی، عمودی و زیرزمینی شهر، انتقاداتی است که کارشناسان به مدیریت شهری وارد می‌دانند و در زمینه تغییر و توسعه میدان ولیعصر (عج) نیز همین سه موضوع می‌تواند صادق باشد.

مغازه‌داران دور و بر میدان هم از این موضوع گلایه دارند که چند سالی است به بهانه ساخت ایستگاه مترو زیبایی از این محله رخت بربسته و کمتر کسی رغبت گذشته را برای گشت و‌ گذار در پیاده‌روهای منتهی به آن دارد. میدانی که دور تا دورش تابلو است و آن وسط گودالی با یک جرثقیل بزرگ بلاتکلیف. تقریباً هشت سالی است که اوضاع این‌گونه است. دقیق‌تر بخواهید از همان سال 87 که شهرداری تصمیم گرفت خط سه مترو تهران را توسعه دهد. توسعه‌ای که فقط به ایستگاه مترو ختم نشد و حالا معلوم شده که بحث اصلی ساخت یک مجتمع تجاری به جای حوضچه‌ها و فواره‌های خاطره انگیز قدیمی است.

مجتمع تجاری، آن هم وسط میدان ولیعصر، میدانی که دور و برش پر است از مغازه و مجتمع‌های خرید و فروشگاه لباس و تلفن همراه و لوازم آرایش و هرچه بخواهی و به قولی از شیر مرغ تا جان آدمیزاد موجود است. احتمالا دلیلش درآمدزایی برای شهرداری است تا بتواند بخشی از هزینه‌های شهری را تامین کند. البته شورای شهری‌ها پیشتر به شهرداری تهران اجازه داده‌اند تا برای تأمین هزینه‌های ساخت و ساز مترو در ایستگاه‌های مترو مجتمع تجاری بزنند. از همان‌هایی که در بعضی از ایستگاه‌ها می‌بینید با مغازه‌هایی کساد و بی‌مشتری.

هر چه هست دیگر این میدان همان میدان ولیعصر نخواهد بود، حالا دیگر چند سالی است که میدان ولیعصر دیوار بلندی از بنر و تابلوهای بی‌روح است. انگار باید زمزمه کنیم: خداحافظ میدان ولیعصر!