پیروزی های بی وقفه کلینتون و ترامپ

روزنامه اعتماد در صفحه جهان نوشت: هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ پیشتازان دو حزب دموکرات و جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری امریکا در سه شنبه ای دیگر که می توانست به صورت بالقوه جایگاه آنها را به خطر بیندازد به یک پیروزی بزرگ دست یافتند و فاصله معنا داری با سایر رقبای خود پیدا کردند.

در این گزارش که در شماره پنجشنبه 27 اسفند 1394 خورشیدی به قلم میثم سلیمانی انتشار یافت، می خوانیم: در انتخاباتی که روز سه شنبه در ٥ ایالت برگزار شد، بیش از ١٤ میلیون رای اخذ شد که نشان می دهد ترامپ و کلینتون از دو حزب کماکان پیشتاز این رقابت ها هستند.

دموکرات ها و جمهوریخواهان هم اکنون می توانند با اطمینان پیش بینی کنند که چه کسی بیشترین نماینده را به عنوان نامزد نهایی حزب در ماه جولای به دست می آورد. چرا که دونالد، ترامپ و هیلاری کلینتون روز به روز در حال افزایش نمایندگان انجمن حزبی خود هستند.

پیروزی مقتدرانه ترامپ
بسیاری از جمهوریخواهان امیدوار بودند تا بتوانند ترامپ را در ١٥ مارس متوقف کنند. دو ایالت اوهایو و فلوریدا از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بود از این جهت که فلوریدا ایالتی بود که مارکو روبیو را به سنا فرستاده بود و جان کسیچ به عنوان فرماندار اوهایو نیز امیدوار بود که پیروزی مقتدرانه ای در ایالت خود به دست آورد. از سوی دیگر ایالت میسوری نیز از جمله ایالت هایی بود که کروز شانس پیروزی داشت و اگر در این سه ایالت نامزدهای جمهوریخواه می توانستند جلوی ترامپ ایستادگی کنند شرایط برای ادامه راه او بسیار سخت می شد.

اما نتایج نشان داد که ترامپ بسیار شرایط بهتری از حد انتظار در ایالت های مختلف امریکا دارد. در پنج ایالتی که رقابت های درون حزبی جمهوریخواه برگزار شد ترامپ توانست در سه ایالت به پیروزی قطعی دست پیدا کند. ترامپ در ایالت فلوریدا توانست با پیروزی باورنکردنی و با اختلاف بسیار زیاد پیروز شود و تمامی نمایندگان انجمن حزبی فلوریدا را به دست آورد. در ایالت ایلینویز نیز ترامپ با ٣٩ درصد آرا توانست با اختلافی ٩ درصدی از کروز پیروز شود.

همچنین در ایالت کارولینای شمالی هم با ٤٠ درصد آرا پیروز رقابت های این ایالت شد. اما در ایالت میسوری رقابت شانه به شانه بود و ترامپ هرچند پیروز نهایی این ایالت بود اما با تد کروز هر کدام ٤١ درصد آرا را کسب کردند. از سوی دیگر در ایالت اوهایو اوضاع کاملا بر وفق مراد جان کسیچ به عنوان فرماندار این ایالت بود. کسیچ با ٤٧ درصد آرا توانست پیروز رقابت های اوهایو شود و پس از آن دونالد ترامپ با ٣٦ درصد آرا به رتبه دوم این ایالت رسید اما کسیچ توانست تمامی ٦٦ نماینده انجمن حزبی جمهوریخواه اوهایو را به دست آورد و تعداد نمایندگان خود را نیز افزایش دهد.

ترامپ در این سه شنبه سرنوشت ساز در مجموع توانست ١٥٢ نماینده را به دست آورد، کروز تنها ٢٦ نماینده را کسب کرد و مارکو روبیو که کماکان در جایگاه سوم قرار دارد نیز ٥ نماینده انجمن حزبی را به دست آورد و جان کسیچ ٧٥ نماینده انجمن حزبی را در بهترین روز انتخاباتی به خود جذب کرد. اگر تنها روز پانزده مارس را در نظر بگیریم کسیچ پس از ترامپ پیروز بزرگ روز سه شنبه بود.

رقابت شانه به شانه به کام کلینتون
در اردوگاه دموکرات ها اما شرایط برای کلینتون اندکی سخت بود. رقابت شانه به شانه کلینتون و ساندرز در پنج ایالت امریکا نیز ادامه داشت اما پیروز نهایی رقابت هیلاری کلینتون در پنج ایالت بود؛ پیروزی شگفت انگیز برای کلینتون که می تواند مسیر اورا در ادامه راه هرچه بیشتر هموارتر کند. پیروزی بزرگ کلینتون در ایالت فلوریدا اتفاق افتاد جایی که ٢١٤ نماینده انجمن حزبی داشت که کلینتون با ٦٥ درصد آرا توانست پیروزی قدرتمندانه ای را کسب کند. در ایالت ایلینویز نیز در رقابتی شانه به شانه هیلاری کلینتون ٥١ درصد آرا را کسب کرد.

کارولینای شمالی نیز برای هیلاری ٥٥درصد رای داشت و در اوهایو نیز کلینتون ٥٧ درصد آرا را به سمت خود جذب کرد. اما رقابت حساس در میسوری بود که ساندرز و کلینتون رقابتی شانه به شانه داشتند و کلینتون با تنها چند دهم درصد آرا اختلاف پیروز میدان شد. در رقابت روز سه شنبه باز هم سفیدپوست ها و جوانان از ساندرز حمایت کردند اما این حمایت کافی نبود تا بتواند کلینتون را از سر راه خود بردارد. در مجموع کلینتون در روز سه شنبه ٣٢٦ نماینده انجمن حزبی را از پنج ایالت به دست آورد و در طرف مقابل نیز ساندرز ٢٢٠ نماینده انجمن حزبی را برای خود کسب کرد.

رقابت در یک جزیره مشترک المنافع
روز پانزدهم مارس انتخابات درون حزبی تنها در پنج ایالت امریکا برگزار نشد بلکه در مجموعه جزایر ماریانا در نزدیکی اسپانیا نیز انتخابات برگزار شد. مجموعه جزایر ماریانا به عنوان یک منطقه مشترک المنافع با امریکا شناخته می شود که از جنگ جهانی دوم عملا زیر مجموعه امریکا به حساب می آید. در این جزایر نیز ترامپ و کلینتون توانستند پیروز نهایی رقابت های درون حزبی شوند.

بازنده بزرگ
شاید اگر بخواهیم یک بازنده را برای انتخابات روز سه شنبه در نظر بگیریم آن مارکو روبیو بود نامزد جمهوریخواهی که حتی در ایالتی که اورا به سنا فرستاده نتوانست پیروز شود. او امید بسیار زیادی به فلوریدا بسته بود تا بتواند اکثر نمایندگان حزبی این ایالت را برای خود به دست آورد اما این موضوع خیالی بیش نبود و عملا ترامپ روبیو را در فلوریدا نابود کرد و به همراه آن کمپین انتخاباتی روبیو نیز نابود شد. همچنین کسب تنها پنج نماینده از پنج ایالت بسیار نا امید کننده برای او بود و در نهایت تصمیمی دیر هنگام را اتخاذ کرد و از گردونه رقابت های انتخاباتی کناره گیری کرد.

یک تفاوت
یک تفاوت عمده میان حزب دموکرات و حزب جمهوریخواه وجود دارد. در حزب جمهوریخواه شاید افراد سنتی این حزب همگی علیه ترامپ هستند اما به هیچ عنوان نتوانستند علیه ترامپ یک اتحاد هماهنگ را شکل دهند. شاید پس از ترامپ فردی که بیشترین شانس را برای پیروزی در برابر او را داشت تد کروز بود اما تد کروز فردی نبود که بتواند اتحاد در حزب جمهوریخواه علیه ترامپ به وجود بیاورد. این کار مستلزم کناره گیری نامزدهای جمهوریخواه به نفع کروز بود اما هیچ یک موفق به این کار نشدند. حتی کروز نتوانست افرادی همچون جب بوش و سایر نامزدهایی که کناره گیری کردند را به سمت خود بکشاند.

کناره گیری مارکو روبیو نیز در حال حاضر بسیار دیرهنگام است و با شکست های متمادی و پی در پی سایر نامزدهای جمهوریخواه در ایالت های مختلف هرچه بیشتر امید خود را برای شکست ترامپ از دست دادند. پیروزی ترامپ شاید مرهون شخصیت او باشد اما بخش اعظمی از آن را می توان به دلیل عدم انسجام در اردوگاه جمهوریخواهان دانست که نمود آن را می توان در جلد هفته نامه ویک دید که تابوت جمهوریخواهی را به نمایش گذاشته بود. در طرف مقابل در اردوگاه دموکرات ها شرایط متفاوت است.

دموکرات ها بر سر یک گزینه به توافق رسیدند و آن هیلاری کلینتون است. هرچند که ساندرز کارزاری موفق را در برابر کلینتون ایجاد کرده اما پانصد سوپر نماینده ای که در حزب دموکرات از کلینتون حمایت می کنند نشان دهنده توافق بر سر کلینتون است. حتی عدم نامزدی جو بایدن در رقابت های درون حزبی دموکرات ها را نیز می توان نمود دیگری از این جریان دانست که حتی اگر یک کارزار انتخاباتی خوب نیز به مانند برنی ساندرز به دنبال انقلاب درونی در امریکا است اما حزب دموکرات گزینه خود را انتخاب کرده و با انسجام از نامزدی که انتخاب کرده حمایت می کند.