توضیح تلویزیون به اتباع افغان درباره یک سوءتفاهم

رییس مرکز امور نمایشی سیما می‌گوید: «شیوع» نمایش همکاری و وفاق کشورهای منطقه در مقابله با توطئه‌های خارجی است.

صدای ایران - به گزارش ایسنا، پخش مجموعه تلویزیونی «شیوع» در روزهای گذشته واکنش‌های مختلفی در محافل رسانه‌ای در پی داشته است که مهم‌ترین آن، نحوه‌ی پرداخت سریال به موضوع اتباع افغانی بوده است. این سریال یک مجموعه با موضوع امنیتی جاسوسی است که به کارگردانی محمود معظمی در خارج از سازمان صداوسیما تهیه شده است.

در روزهای اخیر دبیرکل حزب اسلامی تبیان افغانستان در بیانیه‌ای خواستار توقف سریع پخش سریال «شیوع» از تلویزیون شد.

حجت السلام والمسلمین سیدعیسی حسینی مزاری با انتشار بیانیه‌ای مطرح کرده بود، «شیوع»، سریال تلویزیونی است که شخصیت یک ملت را نشانه گرفته است، محکوم بوده و هرچه فوری ادامه پخش آن از شبکه تلویزیونی یک ایران، متوقف شود. این سریال کاملا توهین‌آمیز و تحقیر و تخدیش‌کننده روابط نیک دو ملت ایران و افغانستان است و قطعا حداقل آسیب آن موج مهاجرستیزی ایرانیان خواهد بود.

اما رحمان سیفی آزاد، رییس مرکز امور نمایشی سیما نظری کاملا متفاوت دارد.

این مدیر تلویزیونی درباره پیام مجموعه تلویزیونی شیوع گفت: تلاش ما در این سریال تلویزیونی نشان دادن زمینه های همکاری میان دانشمندان کشورهای منطقه در هنگام آشکار شدن برخی توطئه‌های خارجی است.

رحمان سیفی آزاد افزود: داستان سریال «شیوع» به علت موضوع بدیع خود که ضرورت آگاه ساختن مخاطب و نمایش توانمندی کشور در مقابله با توطئه‌های گوناگون دشمن است، انتخاب شد و داستان این مجموعه در بستری معمایی روایت می شود.

سیفی آزاد درباره اقبال مخاطبان از این مجموعه گفت: به نظر می‌سد که این سریال به خاطر نو بودن موضوع و ساختار معمایی‌اش، توجه ببیندگان شبکه یک سیما را به خود جلب کرده است.

وی افزود: آگاهی از موضوع این سریال برای تمامی اقشار جامعه، حتی مردم برخی از کشورهای همسایه نیز ضروری است، زیرا کشورهای بیگانه از فضای ملتهب منطقه سوء استفاده می کنند تا اهداف سیاسی خود را به هر شکل محقق سازند؛ لذا ضرورت پخش این سریال برای شبکه یک سیما هدف گذاری شد، اما متاسفانه عده‌ای با دستاویز قرار دادن برخی شیطنت های فرا متنی پیرامون نگاه مردم ایران به برادران افغان، سعی دراختلاف افکنی دارند.

رییس مرکز امور نمایشی سیما درباره نشان دادن نقش اتباع کشورهای همسایه در این سریال گفت: آن چه که در این سریال به آن اصالت داده می شود نگاه مهربانانه به برادران افغانستانی است. اگر به نمادهای تصویری این سریال دقت شود حسی که بیننده نسبت به فرد مهاجر از اهالی افغانستان (که به علت بیماری حال خوشی ندارد) دریافت می کند، حس برادری، دلسوزی و مهربانی است. هیچ رابطه‌ی تلخی بین آنها وجود ندارد و این نگاه انسانی و دینی و همدردی مردم ایران را نشان می‌دهد.

وی درباره نتیجه گیری داستان این سریال نیز توضیح داد: "در طول قصه ببیندگان متوجه خواهند شد که چگونه قدرت های استکباری و سلطه جو از هرج و مرج به وجود آمده در کشور افغانستان سوء استفاده می کنند تا به مقاصد مادی و سیاسی خود دست پیدا کنند و برادران افغان دوشادوش دانشمندان و پزشکان ایرانی سعی در ریشه یابی و شناخت این ویروس دست ساز شرکت های وابسته به قدرت های استعماری دارند.

آنها کمک می‌کنند تا بار دیگر بر دشمن مشترکشان «با اتکا بر توانایی های خود» پیروز شوند و چنین نیز می شود.

سیفی آزاد در این گفت و گو به شیوه های ناجوانمردانه استکباری برای دست‌یابی به ثروت‌های کلان اشاره کرد و گفت: در جهان مدرن امروز شیوه های جنگ رودر رو به شیوه های غیرانسانی چون شیوع ویروس های ناشناخته و ایجاد بیماری های ناشی از آن تغییر شکل داده است. با شیوع این ویروس ها و علاوه بر ناامن و ناتوان نشان دادن کشورها، با تولید داروهای مختلف، شرکت‌های داروسازی غربی به ثروت کلان دست پیدا می کنند و نیز با تکاپوی ساختگی برای درمان این بیماری‌ها چهره‌ای بشردوستانه و ناجی، از خود به نمایش می‌گذارند؛ بنابراین آگاهی از این مضامین و به رخ کشیدن توانمندی علمی و سیاسی کشور برای حل بحران‌های این چنینی می‌تواند برای مردم مفید و عاملی برای خنثی کردن نقشه شوم و شیطانی قدرت‌های سلطه‌گر باشد.

وی افزود: حرف سریال این است که باید هوشیار بود و در دامن بازی‌های مزورانه دشمنان نیفتاد. آنها با انعکاس خبر و تحلیل‌های جهت دار با اتکا به برخی سوءتفاهم هایی که خود عامل اصلی به وجود آمدن آنها نیز بوده اند، سعی دارند تا از برملا شدن نقشه هایشان و به رخ کشیدن توانایی ها و اتحاد سیاسی و فرهنگی دو ملت جلوگیری کنند و با یک بازی رسانه‌ای مسایل را آنگونه که خود می‌خواهند جهت دهند.

او در پایان یادآور شد باید با هوشیاری، بازی‌های زیرکانه دشمنان را ختثی کرد. آنها تلاش می‌کنند تا مانع اتحاد سیاسی – فرهنگی دو ملت شوند و در یک بازی رسانه ای حقایق را آنگونه که منافع خودشان ایجاب می کند باز نشر دهند.