لوبلاگ: مخالفان، مذاکرات هسته‌ای را به رگبار بسته اند
ا-پايگاه اينترنتي لوبلاگ دو استدلال اصلي مخالفان توافق هسته اي احتمالي با ايران را نابجا و نادرست دانست.
به گزارش آريا ،اين پايگاه اينترنتي در مقاله اي به قلم علي غريب نوشت: ماههاي پاياني در مذاکرات هسته اي ايران همواره با رگباري از انتقادات مخالفان ديپلماسي همراه بوده است. اين اتفاق الان نيز در حال رخ دادن است. منتقدان توافق احتمالي ظاهرا مي کوشند آنقدر به انتقادات و حملات خود ادامه دهند تا شايد به موفقيت برسند.
دو خط از انتقادات در اينجا ارزش بررسي را دارد. اول اينکه جمع آوري اطلاعات و بازرسي ها از برنامه هسته اي ايران هرگز آنقدر کافي نخواهد بود که تقلب احتمالي ايران را برملا کند. و دوم اينکه، ديگر قدرت هاي منطقه اي، يعني عربستان سعودي، تلاش خواهند کرد برنامه هسته اي خودشان را شروع کنند.
اجازه دهيد ابتدا به انتقاد دوم بپردازيم چون اين در اخبار مطرح بوده است. ديويد سانگر David Sanger چند روز پيش مطلبي را در روزنامه نيويورک تايمز تحت عنوان «عربستان سعودي قول داد به رقابت با ظرفيت هسته اي ايران بپردازد» منتشر کرد. اين عنوان به طور کلي همه چيز را روشن مي کند، بنابراين من به جزئيات آن نمي پردازم. اما اين سطر از مطلب سانگر ارزش بررسي را دارد: «تصور عمومي اين است که پاکستان اگر سلاح هسته اي به عربستان سعودي ندهد، دست کم فناوري (هسته اي) را در اختيار اين کشور قرار خواهد داد.»
اما همانطور که اخيرا در يک وبلاگ روزنامه واشنگتن پست گفته شد، «پاکستان اخيرا استقلال خود را از عربستان سعودي اعلام کرده است که نمونه آن خودداري اين کشور از کمک به جنگ عربستان سعودي در يمن است.» رياض ممکن است آنقدر از توافق هسته اي احتمالي ايران خشمگين باشد که آمريکا را رها کند، اما اسلام آباد شايد اينقدر خشمگين نباشد -- و اين نکته اي است که کارشناساني مانند دينا اسفندياري و آريانا طباطبايي نيز، که نظريه «آبشار هسته اي» را ماه گذشته در بولتن دانشمندان اتمي زير سوال بردند، بر آن تاکيد کرده اند. بنابراين، اين فرض و تصور آنگونه که سانگر مي گويد جنبه همگاني ندارد.
با اين وصف، حتي اگر به اصطلاح دومينوي هسته اي واقعا شروع شود، اين به نفع تلاش ها در حوزه منع تکثير هسته اي خواهد بود. اگر عربستان سعودي به تهديد خود براي دستيابي به ظرفيتي هسته اي برابر با ظرفيت هسته اي ايران عمل کند، شايد بتوان اين کشور را ترغيب کرد به همين محدوديت هايي که ايران به آن تن داده است ، تن بدهد. پال پيلار Paul Pillar اخيرا نوشت : «با توجه به ماهيت چيزي که ايران با آن موافقت کرده است، واکنش مناسب به چنين مطالباتي (دستيابي به ظرفيت هسته اي برابر با ظرفيت ايران) احتمالا استقبال از آن خواهد بود -- هرچند به اين پرسش نيز بايد پاسخ داد که چرا کشوري که تحت تحريم نيست ممکن است بخواهد خود را در معرض همين محدوديت ها و بازرسي هاي سختگيرانه قرار دهد. »
گري سيک ، کارشناس امور ايران در دانشگاه کلمبيا نيز بر همين نکته تاکيد کرده است. وي در يک ايميل نوشت:«من مي گويم به همه کشورهاي خاورميانه اجازه دهيد موافقت نامه اي را امضا کنند که در آن همين محدوديت هايي گنجانده شده است که در توافق مورد مذاکره ميان گروه پنج به اضافه يک و ايران در نظر گرفته شده است. اين يک تعادل واقعي خواهد بود. و اگر همه کشورهاي عربي اين کار را بکنند، اين يک گام بزرگ اوليه به سوي منطقه عاري از سلاح هسته اي در خاورميانه خواهد بود -- که همه مي گويند آن را مي خواهند.»
نويسنده در بخش ديگري از اين مقاله مي نويسد: حال اجازه دهيد به مخالفت دوم با توافق هسته اي ايران بپردازيم که سياستمداران تندرو در برابر ايران آن را مطرح مي کنند. اين انتقاد اين است که حتي با يک برنامه تقويت شده بازرسي از برنامه هسته اي ايران و حصول يقين از اينکه برنامه هسته اي ايران تحت نظرترين برنامه در جهان خواهد بود، کار تمام نمي شود. گفته مي شود ايران تقلب خواهد کرد و قسر درخواهد رفت زيرا اين شيوه هاي نظارتي جلو آن را نخواهد گرفت.
اين تصور و برداشت بسياري از تندروهاي افراطي بوده است. پايگاه اينترنتي رسمي بنيامين نتانياهو نخست وزير اسرائيل نوشت:«موفقيت اين توافق اساسا به اطلاعات و بازرسي ها بستگي دارد. هيچ کدام از اينها ابزار مطمئني نيستند.» تعجبي ندارد که جن روبين، وبلاگ نويس نومحافظه کار واشنگتن پست نيز همين ديدگاه را دارد. وي اخيرا نوشت:«راستي آزمايي و رديابي و شناسايي (تقلب) وهم و خيال است.»
در اين سخن اندکي حقيقت نهفته است: جمع آوري اطلاعات ، و نيز هرگونه برنامه بازرسي ، هرگز کامل نيست. اما اين مسئله نکته اي چشمگيرتر را درباره اين نوع مخالفت با توافق ديپلماتيک تحت الشعاع قرار مي دهد.
مخالفان توافق احتمالي که رئوس آن در چارچوب توافق ماه آوريل مشخص شد همواره مي گويند جنگ را به عنوان گزينه بديل در برابر اين توافق نمي خواهند. آنها فقط اين توافق را نمي خواهند و دنبال يک توافق بهتر هستند. اين توافق بهتر ، توافقي که بر اساس آن ايران کل برنامه غني سازي خود را تعطيل کند، واقع بينانه نيست. چنين توافقي فقط در خيال آنها وجود دارد. تقريبا همه کارشناسان امور ايران در کره زمين با اين موافقند که چنين توافقي دست يافتني نيست، زيرا ايران هرگز با آن موافقت نخواهد کرد. اين شروع خوبي نيست.
آخرین اخبار
