یک حضور عجیب از نوع رونی کلمنی
ماجرای رونی کلمن ماجرای عجیبی بود. اول، خبر حضورش که بسیاری باور نکردند، بعد خبر کارگاه‌های او و مردم علاقه‌مندی که برایش صف کشیدند. از ٣٠ نفر وی‌‌آی‌پی که یک‌میلیون‌و هشتصد هزار تومان دادند تا دیگرانی که بین ٨٠٠ تا ٢٥٠ هزار تومان پرداختند و البته حضور در جمع خانم‌ها که قرار بود فقط یاددادن چند فیگور باشد، اما آخر هفته، حضورش به مزار شهدا، شبکه خبر، فرودگاه و خداحافظی بدون برگزاری کلاس کشیده شد. آنچه برای ما عجیب بود مردان و زنانی بودند که علاقه‌مند به عکس‌گرفتن با این ورزشکار مشهور و حجم اخبار و اطلاعاتی بود که درباره او ردوبدل شد. سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران ایران، در گفت‌وگوی کوتاهی با «شرق» به مرور این پدیده از زوایای مختلف می‌پردازد:
چرا در طول یک دهه اخیر میزان تقاضای جامعه برای باشگاه‌های پرورش اندام و بدن‌سازی گسترش پیدا کرده است؟
پرورش اندام و بدن‌سازی، یکی از ورزش‌هایی است که شخص از طریق آن می‌تواند ابراز وجود کند. پس از آنکه مسابقات قوی‌ترین مردان ایران از تلویزیون پخش شد، جذابیت‌های این برنامه در گسترش گرایش جوانان به این رشته ورزشی اثرگذار بود، اما نباید فراموش کنیم عدم اقبال مدیریت ورزشی کشور از این رشته ورزشی، در دهه‌های اخیر هم زمینه دیگری بود برای هجوم جوانان به باشگاه‌های بدن‌سازی و پرورش اندام.
چطور این تمایل و تقاضا می‌تواند محدود به عکس‌گرفتن با رونی کلمن شود؟
مردم علاقه‌مند هستند با سه گروه آدم مشهور عکس یادگاری داشته باشد؛ سیاسیون، ورزشکاران و هنرمندان. پس علاقه برای امضا و عکس‌گرفتن از آقای کلمن خیلی غیرطبیعی نبود. آنچه در جریان سفر ایشان به ایران عجیب به نظر می‌رسد، این است که چطور می‌شود با یک سفر دو، سه روزه، دانش ایشان را برای توسعه این ورزش به کشور منتقل کرد؟ آیا بیش از آنکه استفاده از دانش ایشان مورد توجه تیم دعوت‌کننده او باشد، انگیزه‌های اقتصادی و تجاری، دلیل دعوت‌شان به ایران نبوده است؟
اتفاقا پیش از این سفر، قیمت‌های مختلفی برای شرکت در کلاس‌ها و ورک‌شاپ‌های کلمن تعیین شده بود.
دقیقا، این موضوع حکایت از آن دارد که نیت برخی از شرکت در این کلاس‌ها و ورک‌شاپ‌ها نه کسب دانش، بلکه برند‌سازی برای خودشان و احتمالا باشگاه‌های پرورش اندامی است که دارند. چنین برخوردی قطعا برخوردی اخلاقی نیست و به‌نوعی گول‌زدن ورزشکار جوانی به حساب می‌آید که برای یادگیری این ورزش به آنها مراجعه می‌کند. متأسفانه در چنین شرایطی و با شنیدن شرایط شرکت در این کلاس‌هاست که متوجه می‌شویم، اقتصاد این سفر مهم‌تر از جنبه آموزشی آن بوده و همین موضوع نگران‌کننده است. دراین‌میان نباید از یاد ببریم جامعه ما هم گهگاه درگیر احساسات و جو می‌شود و با حاشیه‌هایی که پیش از ورود کلمن به ایران بود، بعید به نظر نمی‌رسید بعضی‌ها برای عکس یادگاری با او یا تیشرتی امضاشده توسط او، این همه هزینه کنند.
به نظر شما لغو برنامه‌های کلمن به بی‌اعتمادی جامعه نسبت به چنین برنامه‌هایی منتهی نمی‌شود؟
مردم تمام دنیا دوست دارند نام‌آورانی جهانی را از نزدیک ببینند، بنابراین ما هم باید سازوکاری تعریف کنیم که اگر بخش خصوصی می‌خواهد قهرمانی جهانی را به ایران دعوت کند، مشکلاتی ازاین‌دست پیش نیاید. این سردرگمی و مشخص‌نبودن زمینه حضور قهرمانان ورزشی جهان در ایران، نه‌تنها به بی‌اعتمادی مردم نسبت به چنین برنامه‌هایی منجر خواهد شد، بلکه بیرون از کشور هم تأثیراتی خواهد داشت. احتمالا کلمن قراردادهایش را به شکلی تنظیم کرده که مبلغ قرارداد این سفر را خواهد گرفت و حالا تیم دعوت‌کننده باید پاسخ‌گوی خیل مردمی باشد که برای این کلاس‌ها ثبت‌نام کرده بودند.
منبع: روزنامه شرق
