در پژوهشی که از لحاظ اخلاقی بحث‌های زیادی را به پا کرده است، گروهی از دانشمندان در چین، ژنی که مربوط به رشد و توسعه‌ی مغز انسان است را به ژنوم میمون‌ها وارد کرده‌اند.
به گزارش صدای ایران از مجله ایلیاد، این دانشمندان سپس با آزمون‌هایی تلاش کردند تا ببینند که آیا این میمون‌های تغییریافته، می‌توانند نسبت به گروه کنترل در فعالیت‌های شناختی بهتر عمل کنند یا خیر؟
دانشمندان ژن انسانی «MCPH1» را به داخل بدن ۱۱ گونه‌ی میمون رزوس وارد کردند، که فقط ۵ تن از آن‌ها تا زمان بررسی توانایی ذهنی‌شان، زنده ماندند. بنا بر نتایج این گروه، میمون‌های تراژنی در آزمون‌های حافظه و سرعت عکس‌العمل، بهتر از میمون‌های تغییر داده نشده عمل کردند.
مغز این میمون‌های دستکاری‌شده از نظر اندازه با بقیه‌ی میمون‌ها تفاوتی نداشت، ولی رشد و توسعه آن‌ها بیشتر طول کشید. تحلیل تصاویر و بافت‌های مغزی نشان داد که میمون‌های تراژنی در رشد سلول‌های عصبی و مایلین‌سازی که فرآیند ایجاد غلاف مایلین به دور تارهای عصبی برای سرعت بخشیدن به ارسال پیام‌های عصبی است، شاهد یک تاخیر بودند. به گفته‌ی این گروه، این با تاخیرهای رشدی انسان‌ها که «زه‌پایی» نام دارد، هم مشابه است. نویسندگان مقاله‌ی این پژوهش گفتند: «یکی از تغییرهای برجسته‌ی بین انسان و نخستیانِ غیرانسانی، این است که انسان‌ها برای شکل‌گیری شبکه‌های عصبی‌شان به زمان بسیار طولانی‌تری نیاز دارند و همین باعث می‌شود که دوران کودکی طولانی‌تری را داشته باشند که به آن زه‌پایی می‌گویند.»
این پژوهش در زمینه‌های اخلاقی هم آتش‌هایی را به پا کرده است و بسیاری از کشورها حتی اجازه اجرای چنین پژوهش‌هایی را در خاک‌شان نمی‌دهند. این گروه برای نتیجه‌گیری می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهند که نخستیانِ غیرانسانی تراژنی این توانایی را دارند که دیدگاه مهم و حتی منحصربه‌فردی را درباره‌ی عوامل متمایز‌کننده‌ی انسان‌ها و بیماری‌های رفتار اجتماعی و یا تخریب‌کننده‌ی اعصاب که به سختی می‌توان از راه‌های دیگری بر روی آن‌ها پژوهش کرد، برای ما فراهم کنند. ولی در کنار چنین دست‌آوردهایی، باید نگرانی‌های اخلاقی احتمالی را هم در کفه‌ی دیگر ترازو قرار داد.»
