صف های طولانی گوشت

سجاد عابدی- شرایط فعلی کشور را نمی دانم چطور باید تشریح کرد؟! سوال پرسیدن از مسئولان دولت دیگر بی فایده است. فقط یکی به ما بگوید چگونه زندگی کنیم ؟ چگونه می شود در این روزها زندگی کرد؟ این سوالی است که خیلی ها از خود می پرسند. با قیمت گوشت، پراید 50 میلیونی، مسکن میلیاردی و ... چه کنیم؟ آیا واقعا می شود به این سوال پاسخ داد؟

نه، نمی شود. پیرمردی که سال ها کار کرده است حالا مجبور است برای خرید گوشت گرم یا یخی و ارزان از ساعات ابتدایی روز در صف بایستد که آیا در آخر بتواند دو کیلو گوشت بخرد یا نه. جوانی که با هزار آرزو ازدواج کرده است، در خرج زندگی مانده است و نمی داند غم اجاره خانه خود را بخورد با غم نان را. مردی بچه هایش از او انتظار دارند، زندگی مرفهی برای آنها بسازد، به فکر شغلی است در نیمه های شب است. زنی که سرپرست خانواده است، با کدام پول شکم بچه های خود را سیر کند؟

زندگی کردن برای زنده ماندن، اتفاق تلخی است که این روزها شاهد آن هستیم. مردی در مترو، در حال گدایی بود از غم ها و غصه هایش می گفت. مرد مسنی از ته واگن فریاد زد، بس کن آقا! حال من از تو خراب تر است. یک کارگاه دارم که باید تعطیلش کنم. باید کارگرهایم را دم عید اخراج کنم. می دانی اخراج کردن 15 نفر، آخر سال یعنی چی؟

در این سبک، دیگر تفریح کردن، سفر کردن و در نهایت لذت بردن از زندگی جایی ندارد. همه به فکر یک لقمه نان هستند. این یک لقمه نان، باعث می شود، گاهی مردم فکر کنند می شود از راه هایی استفاده کرد که چندان قانونی نیست و حتی چندان انسانی نیست. طبق گفته پلیس، این روزها دزدی زیاد شده است. واقعا هم نمی شود به مردم گفت، نخرید، نپوشید، نروید. آنهایی که این کارها را نکردند، ضرر کردند.

کاش مسئولان کشور به جای نگریستن به مشکلات مردم که روز به روز بیشتر می شود راهکاری را پیش پای مردم می گذاشتند به جای آنکه بعد از گذشت 6 سال از مذاکرات و خورشیدو گلابی، مردم را به مقاومت دعوت کنند ! الان مردم منتظر راهکاری برای زندگی کردن هستند. ای کاش یکی پیدا می شد به مردم می گفت در این شرایط زندگی خود را چگونه سپری کنند. متاسفانه ناتوانی نسبت به نیازهای جامعه باعث شده عده ای فقط برای حفظ موقعیت و جایگاه خود منابع را صرف ناکارآمدی اشان کنند. در حالی که مسوولان باید همه‌چیز خود را وقف مردم کنند تا برای اعتقادات دینی و انقلابی آنان هم پشتوانه مردمی فراهم شود نه آنکه به قول مرحوم شریعتی، نان دین را بخورند و برای دنیای خودشان کار کنند.

متاسفانه شرایط شبیه کشتی شده است که در توفان افتاده است و تمام کارکنان کشتی تنها در حال نگاه کردن توفان هستند و هیچ کاری نمی کنند! در آخر آنچه کشور را به صورت حقیقی تهدید می‌کند، اقدامات خصمانه دشمنان در عدم اجرای برجام یا تحریم اقتصادی کشور نیست. در این مورد تدبیر مسوولان به خصوص به منظور تامین رضایتمندی مردم حائز اهمیت است. تصمیم به دشمنی با این مرز و بوم در اختیار ما نیست اما تصمیم برای تصحیح روند اداره کشور با ماست. آنچه اینک آنان را به طمع انداخته و در دشمنی با انقلاب اسلامی تشجیع کرده است، امیدواری به نارضایتی مردم و برانگیخته شدن کسانی است که تاکنون قدرت اصلی انقلاب را تشکیل می‌دادند.

شهر خالیست ز عشاق بود کز طرفی  
مردی از خویش برون آید و کاری بکند.....