این روزها نوشتن از فوتبال و جام جهانی کلیشه‌ای‌ترین حالت ممکن را به خود گرفته است؛ هیجان و شور و گل و نمایش‌های خیره کننده ستاره‌های گرانقیمت
این روزها نوشتن از فوتبال و جام جهانی کلیشه‌ای‌ترین حالت ممکن را به خود گرفته است؛ هیجان و شور و گل و نمایش‌های خیره کننده ستاره‌های گرانقیمت؛ اما برای بسیاری از ما ایرانی‌ها در همین فوتبال هم مسائلی وجود دارد که فقط مختص خودمان است؛ این مسائل از نگاهی ناشی می‌شود که سعی دارد از هر موضوع عادی، ساده و خیلی پیش پا افتاده مناقشه بسازد؛ مناقشه‌ای که روح و روان مردم را نشانه می‌گیرد.
به گزارش صدای البرز ایسنا نوشت؛ کافی است نگاهی به اطراف خود بیندازیم؛ نیازی به یادآوری سال‌های دور هم نیست؛ همیشه مساله‌ای وجود دارد که مهم نیست چه و کجا باشد؛ عده‌ای هستند که پیدایش کنند و با آن مناقشه بسازند!
فرقی نمی‌کند موضوع چه چیزی باشد مهم این است که به مذاق عده‌ای خوش نیاید؛ آن وقت است که از پخش یک فیلم، از یک کنسرت، از یک سخنرانی، از یک لباس و حتی از اپیلاسیون به تصور اینکه همان کاپیتولاسیون است هم مناقشه می‌سازند! البته شاید بقیه موضوعات را هم اشتباه متوجه می‌شوند.
حالا این خشونت فرهنگی و تک صدایی و «چون من خوشم نمی‌آید بقیه هم نباید خوششان بیاید» به همین فوتبالی رسوخ کرده که از بدیهی‌ترین و ساده‌ترین موضوعات است؛ از حضور زنان و خانواده‌ها در ورزشگاه که اصلاً بگذریم؛ آقایان حتی تحمل تماشای دسته‌جمعی فوتبال در پارک‌ها[محیط عمومی، محل حضور جمعی] را هم ندارند؛ یاللعجب!
نمونه‌اش همین کرج، پیش از آغاز جام جهانی یکی از نمایندگان شورای شهر خبر داد که قرار است مسابقات جام جهانی در سه یا چهار پارک به صورت زنده پخش شود مجوز هم گرفته شده بود؛ این کار شاید می‌توانست یک خاطره خوش از روسیه برای مردم رقم بزند اما کمی بعد خبر آمد که با این کار مخالفت شده است و موضوع کان لم یکن...
ادامه پیگیری‌ها در این خصوص از عدم مخالفت شورای تامین شهرستان و حتی شورای تامین استان حکایت داشت اما گیر کار آنجایی بود که کسی شفاهاً در این خصوص تذکر داده و همین تذکر شفاهی برای لغو پخش زنده مسابقات جام جهانی در پارک‌های کرج کافی بود!
پس از آن گفته شد که احتمال دارد این برنامه در سالن‌های ورزشی اجرا شود؛ اما آن هم مسکوت ماند؛ بعد قرار شد پیش از برگزاری جنگ شادی در ورزشگاه انقلاب اسلامی کرج فقط بازی ایران- مراکش پخش شود؛ با آن هم مخالفت شد.
واقعاً این همه مناقشه از کجا و برای چه ناشی می‌شود؟ چرا موضوعی به این سادگی باید به تیتر یک اخبار کشور تبدیل شود؟ چرا با این مخالفت‌های بیهوده روح و روان مردم مخدوش می‌شود؟ آیا باور ندارند که همه اینها هزینه‌تراشی به درد نخور است؟
کافی بود در فضای مجازی نگاهی به واکنش‌های شهروندان کرجی در این خصوص انداخته شود که در روزهای سخت اخیر، پخش زنده جام جهانی چه خوشحالی ایجاد کرده بود و خبر لغوش چه یاس مضاعفی تزریق کرد!
حالا که ایران مراکش را برد و این یاس به صورت خودجوش با شادی در خیابان‌ها تخلیه شد اما تصور کنید نتیجه بازی با مراکش جور دیگری رقم میخورد؛ درست است از خاطره‌ها می‌رود اما همه اینها انباشته و یکجا جمع می‌شود کاش این را درک کنند و بدانند که تک صدایی برای جامعه مظلوم ما که این روزها تحت شدیدترین فشارهای بین‌المللی است و احتمالاً باید خود را برای روزهای سختی آماده کند چه خطری دارد.
کاش به مردم احترام بگذارند؛ کاش کمی با مردم راه بیایند...
اخبار مرتبط
آخرین اخبار
