با لولوسازی ترامپ چه کنیم؟
به گزارش صدای ایران،نصرالله تاجیک در ایکنا نوشت:
مهر ماه ۱۳۵۵ در کمیته مشترک ضد خرابکاری در صف نوبت سهمیه روزانه شلاق حسینی پشت در اتاق شکنجه در طبقه دوم فلکه نشسته بودم. چشمهایم با چشم بند بسته بود و احساس کردم کسی بصورت نشسته و کشیدن خود روی زمین از کنارم رد شد. ناگهان صدای حسینی بلند شد که فحش می‌داد فلان فلان شده اینجا هم می‌خواهی اصفهانی بازی دربیاوری؟! بعدها در زندان قصر فهمیدم فارسی از مبارزین اصفهانی برای اینکه زودتر کتکش را بخورد و برود دست به این ماجراجوئی زده بود! از آن زمان متوجه این اصل روانی شدم که ترس از کتک بیش از کتک زجرآور است!
و این همان اصلی است که ترامپ در انتصاب بولتون برای فروش تسلیحات به کشورهای منطقه دنبال می‌کند تا آنها را با دستاویز ترس از ایران بهتر بدوشد! اما با انتصاب جان بولتون سفیر اسبق آمریکا در سازمان ملل که نه تنها مواضع ضد ایرانی‌اش مشهور است بلکه افدامات قبلی‌اش در سال ۱۹۸۲ زمانی‌که ایران تصمیم داشت مراوده‌ای با آمریکا برقرار نماید و او معاون کالین پاول وزیر خارجه امریکا بود و همچنین کارشکنی‌هایش در مذاکرات قبلی هسته‌ای در سال ۱۹۸۴ موجی از تحلیل به راه افتاد که بدون شک وی می‌تواند نه تنها در تخریب روابط ایران و آمریکا موثر واقع شود، بلکه باعث رو در رویی ایران و آمریکا نیز خواهد شد. اما عموما این تحلیلگران فراموش کرد‌ه‌اند که لابد استراتژیست‌های امریکایی توجه خواهند داشت که تخریب بیش از حد این روابط از سویی منجر به قطع امید ایران از آمریکا گردیده که در طول چهل سال گذشته دائم بر طول و عرض و ارتفاع دیوار بی‌اعتمادی افزوده شده است، و از سوی دیگر با فرض صحت این تحلیل‌ها وضعیت جدید به پناه بردن بیشتر ایران به سوی مخالفین سیاست‌های ترامپ از جمله اروپا، چین و روسیه و نزدیک شدن سیاست‌های ایران به آنها می‌شود و به کوتاه آمدن ایران در مقابل آمریکا ختم نخواهد شد.
نومحافطه‌کاران آمریکائی حتی اگر بولتون خود را از آنها نداند ولی پا در جای پای آنان می‌گذارد از تندروترین طیف‌های سیاسی آمریکا بوده و نه تنها در مقابل ایران بلکه خاورمیانه مواضع تندروانه‌ای دارند و در مجموعه به دنبال افزایش سیطره خود در منطقه از طریق نظامی هستند حتی اگر به ظاهر و برای ایجاد هراس و گرفتن هزینه‌های نظامی نیروهای آمریکایی از کشورهای منطقه بطور مستقیم و یا افزایش فروش تسلیحات بطور غیر مستقیم صحبت از خروج نیروهایشان نمایند. اما با این حال هیچ دلیلی وجود ندارد که انتصاب بولتون را مقارن با افزایش احتمال وقوع جنگ جدید در خاورمیانه دانست زیرا شروع‌کننده آن ممکن است معلوم باشد اما پایان‌دهنده آن مشخص نیست. هم منطقه ظرفیت جنگ ندارد و خیلی‌ها متضرر می‌شوند و دامنه چنین جنگی محدود نیز نخواهد ماند و هم ترامپ یک تاجر است و روش‌های قمار و خطرپذیری را به خوبی می‌داند و بیشتر روش‌های بلوف‌گونه را دنبال می‌کند.
برای وی ترس رهبران منطقه از ایجاد جنگی جدید و روی آوردن به خریدهای تسلیحاتی مفیدتر است تا شروع جنگی که مخاطرات جدی برای آمریکا هم دارد و حتی بدنه دولت وی و سازمان‌های اطلاعاتی‌اش نیز نه تنها به مفید بودن آن برای آمریکا حتی رو در رویی با ایران رای منفی می‌دهند. بطور مثال حرف‌های دو پهلوی ترامپ برای خروج آمریکا از سوریه و درخواست پرداخت هزینه ماندن نیروهای آمریکایی در این کشور از سوی عربستان در راستای سیاست تلکه‌کردن ترامپ برای رونق اقتصادی آمریکا است.
بنابراین ترامپ در مقابل ایران روش‌های لولوسازی را پیش گرفته است تا هم از طریق معلق نگه داشتن برجام و جلوگیری ایران از برخورداری از فوایدش به اقتصاد و توسعه ایران لطمه زده و مخالفت‌های داخلی علیه حکومت را دامن زند و هم با ترساندن رهبران کشورهای منطقه به سیاست‌های شیردوشانه ادامه دهد. پس احتمال جنگ‌افروزي آمریکا در منطقه و راه انداختن جنگی که براي همه طرف‌ها و از جمله خود آمریکا که دارای مشکلات داخلی و خارجی فراوانی است هزینه دارد و ترامپ تاجر مسلک سود خود را در ایجاد فضای نگرانی از وقوع جنگ در منطقه می‌بیند، اما ایران نیز در این زمینه دستش خالی نیست. حداقل در بعد سیاسی می‌تواند با رویکرد بلوک‌بندی، ترویج چند جانبه‌گرایی و همکاری با کشورهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای موثر در ایجاد ثبات و آرامش و کاهش تنش‌های منطقه‌ای از موفقیت سیاست‌های ترامپ در منطقه و امتیازگیری از ایران و کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس جلوگیری بعمل آورد. انشاالله!
و این همان اصلی است که ترامپ در انتصاب بولتون برای فروش تسلیحات به کشورهای منطقه دنبال می‌کند تا آنها را با دستاویز ترس از ایران بهتر بدوشد! اما با انتصاب جان بولتون سفیر اسبق آمریکا در سازمان ملل که نه تنها مواضع ضد ایرانی‌اش مشهور است بلکه افدامات قبلی‌اش در سال ۱۹۸۲ زمانی‌که ایران تصمیم داشت مراوده‌ای با آمریکا برقرار نماید و او معاون کالین پاول وزیر خارجه امریکا بود و همچنین کارشکنی‌هایش در مذاکرات قبلی هسته‌ای در سال ۱۹۸۴ موجی از تحلیل به راه افتاد که بدون شک وی می‌تواند نه تنها در تخریب روابط ایران و آمریکا موثر واقع شود، بلکه باعث رو در رویی ایران و آمریکا نیز خواهد شد. اما عموما این تحلیلگران فراموش کرد‌ه‌اند که لابد استراتژیست‌های امریکایی توجه خواهند داشت که تخریب بیش از حد این روابط از سویی منجر به قطع امید ایران از آمریکا گردیده که در طول چهل سال گذشته دائم بر طول و عرض و ارتفاع دیوار بی‌اعتمادی افزوده شده است، و از سوی دیگر با فرض صحت این تحلیل‌ها وضعیت جدید به پناه بردن بیشتر ایران به سوی مخالفین سیاست‌های ترامپ از جمله اروپا، چین و روسیه و نزدیک شدن سیاست‌های ایران به آنها می‌شود و به کوتاه آمدن ایران در مقابل آمریکا ختم نخواهد شد.
نومحافطه‌کاران آمریکائی حتی اگر بولتون خود را از آنها نداند ولی پا در جای پای آنان می‌گذارد از تندروترین طیف‌های سیاسی آمریکا بوده و نه تنها در مقابل ایران بلکه خاورمیانه مواضع تندروانه‌ای دارند و در مجموعه به دنبال افزایش سیطره خود در منطقه از طریق نظامی هستند حتی اگر به ظاهر و برای ایجاد هراس و گرفتن هزینه‌های نظامی نیروهای آمریکایی از کشورهای منطقه بطور مستقیم و یا افزایش فروش تسلیحات بطور غیر مستقیم صحبت از خروج نیروهایشان نمایند. اما با این حال هیچ دلیلی وجود ندارد که انتصاب بولتون را مقارن با افزایش احتمال وقوع جنگ جدید در خاورمیانه دانست زیرا شروع‌کننده آن ممکن است معلوم باشد اما پایان‌دهنده آن مشخص نیست. هم منطقه ظرفیت جنگ ندارد و خیلی‌ها متضرر می‌شوند و دامنه چنین جنگی محدود نیز نخواهد ماند و هم ترامپ یک تاجر است و روش‌های قمار و خطرپذیری را به خوبی می‌داند و بیشتر روش‌های بلوف‌گونه را دنبال می‌کند.
برای وی ترس رهبران منطقه از ایجاد جنگی جدید و روی آوردن به خریدهای تسلیحاتی مفیدتر است تا شروع جنگی که مخاطرات جدی برای آمریکا هم دارد و حتی بدنه دولت وی و سازمان‌های اطلاعاتی‌اش نیز نه تنها به مفید بودن آن برای آمریکا حتی رو در رویی با ایران رای منفی می‌دهند. بطور مثال حرف‌های دو پهلوی ترامپ برای خروج آمریکا از سوریه و درخواست پرداخت هزینه ماندن نیروهای آمریکایی در این کشور از سوی عربستان در راستای سیاست تلکه‌کردن ترامپ برای رونق اقتصادی آمریکا است.
بنابراین ترامپ در مقابل ایران روش‌های لولوسازی را پیش گرفته است تا هم از طریق معلق نگه داشتن برجام و جلوگیری ایران از برخورداری از فوایدش به اقتصاد و توسعه ایران لطمه زده و مخالفت‌های داخلی علیه حکومت را دامن زند و هم با ترساندن رهبران کشورهای منطقه به سیاست‌های شیردوشانه ادامه دهد. پس احتمال جنگ‌افروزي آمریکا در منطقه و راه انداختن جنگی که براي همه طرف‌ها و از جمله خود آمریکا که دارای مشکلات داخلی و خارجی فراوانی است هزینه دارد و ترامپ تاجر مسلک سود خود را در ایجاد فضای نگرانی از وقوع جنگ در منطقه می‌بیند، اما ایران نیز در این زمینه دستش خالی نیست. حداقل در بعد سیاسی می‌تواند با رویکرد بلوک‌بندی، ترویج چند جانبه‌گرایی و همکاری با کشورهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای موثر در ایجاد ثبات و آرامش و کاهش تنش‌های منطقه‌ای از موفقیت سیاست‌های ترامپ در منطقه و امتیازگیری از ایران و کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس جلوگیری بعمل آورد. انشاالله!
