چشم‌ها و گوش‌های منتظر به راه پیامی خوش، امیدوارانه 9 روز را سپری کردند تا خورشید امیدشان همزمان با فرورفتن سانچی به میان آب‌های دریایی در دورترین افق، غروب و آنان را از دیدن عزیزان سفر کرده محروم کند.
به گزارش صدای ایران، بیم‌ها و امیدها در نهمین روز به پایان رسید تا اندوه از دست رفتن 32 ایرانی، بر دل تمام ایران سایه افکند و ایرانیان را عزادار کند؛ آخرین روزهای دی‌ماه بار دیگر تراژدی غم‌بار پلاسکو و خاطرات تلخ آن هفته‌های پر فراز و فرود برای همه‌ی آنانی که ایران در قلبشان جای دارد، تکرار شد.
این‌بار اما ایران به یاد دریانوردان دریادلی به غم نشست که در میان اقیانوسی از آب، در محاصره‌ی آتش، به دیار معبود شتافتند؛ مرگی شهادت‌گونه اگرچه در نقطه‌ای بسیار دور از وطن! این روزها در این شهر هوا تب دارد؛ تبی جان‌سوز که از دست رفتن 32 دریادل در سالگرد قربانیان پلاسکو به جان مردم انداخته است.
اما در میان 32 دریانورد جان‌باخته‌ی حادثه‌ی سانچی، 4 دلاورمرد اهل فارس بودند، مردانی که برای همیشه نامشان در صحیفه‌ی دل ایران جاودانه شد.
کاپیتان مجید قصابی‌اروجی، از اهالی شهرستان پاسارگاد، سجاد عبداللهی و پوریا عیدی‌پور، دانشجویان دانشکده دریانوردی خارک و اهل نورآباد ممسنی و سعید دهقانی دانشجوی دریانوردی و اهل اقلید.
به گفته‌ی عموی سعید دهقانی، آنان اصالتا اهل اقلید استان فارس هستند اما ساکن شهر یزد؛ او دانشجوی دانشکده دریانوردی خارک و از سرنشینان کشتی سانچی بود.
پوریا عیدی‌پور نیز پسر اول خانواده محسوب می‌شد و اکنون دوران کارآموزی را طی می‌کرد. سجاد عبداللهی نیز متولد سال 74 و دانشجوی دریانوردی خارک بود و مانند پسرخاله‌اش پوریا عیدی‌پور، بعد چهارسال تحصیل دوران کارآموزی را پشت سر می‌گذاشت.
به حتم این روزها، برای همه‌ی ایرانیان روزهای غمباری است، روزهایی که خاطره‌ی دریانوردان دریادل ایرانی را برای همیشه جاودانه کرد.
