حکیمی پور؛ دلیل حزب گریزی در ایران

 

احمد حکیمی پور- دبیرکل حزب اراده ملت؛ از ابتدای مسیر، قانون اساسی بند 27 را به رسمیت شناخته و طبق این قانون تشکیل تظاهرات و اجتماعات در صورتی که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.

پس اظهارنظر در قالب احزاب و تشکل‌های سیاسی، در صورتی امکانپذیر است که احزاب مجال فعالیت داشته باشند. فعالیت حزبی باید تشویق شود و نه تقبیح کما اینکه ما در کشورمان به‌نوعی حزب‌ستیز هستیم و هرکسی هر روز لگدی به کار احزاب می‌زند و متاسفانه یکی از افتخارات بزرگان و صاحب منصبان ما این است که خود‌ را وابسته به هیچ‌حزبی نمی‌دانند و این به‌تنهایی کافی ‌است تا مردم در هیچ‌حزبی کار نکنند و در نتیجه حزب‌گریز و بی‌اعتماد به احزاب پرورش یابند.

به‌هر‌حال قانون اساسی و قوانین دیگر در کشور ما فعالیت حزبی را به‌رسمیت شناخته و زمان آن رسیده که احزاب از جانب مسئولان نیز اجازه فعالیت گسترده داشته باشند. اگر این اتفاق رخ بدهد، در شرایط اعتراضی مردم می‌توانند به حزب خود توجه کنند. در واقع این تشکل‌ها هستند که مطالبات مردمی را جمع کرده و به مسئولان ارجاع می‌دهند، از راه‌های قانونی آنها را پیگیری می‌کنند و همین‌طور رابطه مناسب متقابلی بین مردم و مسئولان به‌وجود می‌آید.

امروزه اگر قرار باشد شخصی به‌عنوان یک مسئول انتخاب شود، بی‌دغدغه‌ترین فردی را انتخاب می‌کنند که دغدغه‌های غیرشخصی ندارد. کسی که کار غیرشخصی انجام می‌دهد و هزینه، وقت، اعصاب و زمان‌هایی که باید در کنار خانواده‌اش باشد را صرف حزب می‌کند، در واقع عمل موثری است که برای رشد فرد و اجتماع بسیار مفید است. 

اگر به‌جای هزینه‌هایی که برای برخی از محافل می‌کردیم، به احزاب بها می‌دادیم، امروز شاهد این اعتراضات کورکورانه نبودیم. جوانان و فعالان ما باید در قالب یک تشکل سازماندهی شوند و باید توجه داشت آنچه در طول این سال‌ها در نظام‌هایی که انتخابات در آنها برگزار می‌شده مهم بوده، تحزب و تشکل‌گرایی در جامعه است ولی امروزه در جامعه ما همه افراد حق دخالت در مسائل سیاسی و اجتماعی را دارند بجز احزاب و تشکل‌ها.

اغلب در انتخاب‌ها کسی که فعالیت حزبی و سازماندهی شده دارد سخت تایید صلاحیت و کسانی که مدعی بی‌حزبی هستند آسان تایید می‌شوند. اگر حزب در ایران نیرو بگیرد، می‌تواند خواسته‌های مردمی را کارشناسانه بررسی و الک کند.

باید ظرفیت احزاب را جدی بگیریم، شاید مثل شوراها که چندین‌ سال دیرتر شروع به فعالیت کرد، احزاب هم مدتی طول بکشد تا روال پیدا کند، ولی به هرحال شوراها اکنون فعال هستند و بخشی از بار کشورداری بر دوش آنهاست و این باعث تقویت دولت و همچنین خارج شدن از وجهه مصرف‌گرایی می‌شود. لازمه‌ این کار پیروی از استانداردهای جهانی براساس قوانین کشور است و باید به این نکته توجه داشته باشیم، زمانی که فضای کشور قانونمند باشد، کسانی باقی می‌مانند که با مردم آمیخته شده باشند و مردم نیز آنها را از خودشان بدانند.