«امیرهوشنگ میرکوشش» کارشناس مسائل آمریکا در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا با اشاره به امکان‌سنجی برگزاری مذاکرات میان آمریکا و کره‌شمالی اظهار کرد: در ادبیات سیاسی ایالات متحده و به خصوص مسائل مرتبط با سیاست خارجی این کشور، مذاکره و گفت‌وگو همیشه به عنوان جزء اصلی سیاست خارجی این کشور در دستور کار قرار داشته است. اگر به تاریخچه سیاست‌خارجی آمریکا، خصوصاً پس از وقوع جنگ‌های بزرگ نگاه کنیم می‌بینیم که این کشور مذاکره را ابزاری برای نفوذ گفتمان و جمع‌بندی وقایع بین‌المللی به نفع خود مورد استفاده قرار داده است.
به گزارش صدای ایران،وی ادامه داد: در مورد پرونده کره‌شمالی هم تلاش برای به وجود آوردن فضای مذاکره از سوی ایالات متحده همچنان ادامه دارد؛ به عبارت دیگر آمریکا در صدد است تا بتواند مذاکره و گفت‌وگو را در کنار اعمال فشار و تحریم‌های بین‌المللی علیه پیونگ یانگ پیش ببرد و در اینجاست که نقش بعضی از بازیگران در این پرونده بیش از پیش برجسته می‌شود. اگر به سفر ۱۲ روزه رئیس جمهوری ایالات متحده به جغرافیای شرق آسیا نگاه کنیم، می‌بینیم که روابط چین و آمریکا یا به عبارتی دیگر «دونالد ترامپ» و «شی جین پینگ» نسبت به گذشته دوستانه‌تر شده و باید بگوییم که مرزهای تقابل در روابط پکن و واشنگتن تا حدودی کمرنگ شده است. به نظر می‌رسد که ترامپ سعی دارد چین را برای مذاکره با کره‌شمالی به سمت خود متمایل کند. چراکه مناسبات اقتصادی - نظامی چین و کره‌شمالی بر هیچ قدرتی در جهان پوشیده نیست و از این جهت است که آمریکا از چین به عنوان یک ابزار برای پیشبرد اهداف خود استفاده خواهد کرد.
عده‌ای معتقدند که تنش میان کره‌شمالی و آمریکا به حدی بالا گرفته که هر لحظه ممکن است شاهد تنش سخت یا درگیری نظامی در شبه‌جزیره کره باشیم. باید به این نکته توجه شود که اگر منافع ملی ایالات متحده مانند پایگاههای نظامی، سکوهای پرتاب موشک و یا مسیرهای مواصلاتی که تجارت ایالات متحده را سبب می‌شوند مورد هدف قرار بگیرد، بدون تردید واشنگتن پاسخ سخت خواهد داد. از این جهت است که می‌گوییم هر رخداد نظامی در شبه‌جزیره کره بستگی به رفتار «پیونگ‌یانگ» خواهد داشت؛ از این جهت شاهد هستیم که آرایش نظامی و تسلیحاتی آمریکا در جغرافیای شرق‌آسیا تا حد زیادی تغییر پیدا کرده و شیب صعودی به خود گرفته است. به این جهت است که قدرت‌های بین‌المللی و حتی بخشی از دستگاه دیپلماسی ایالات متحده معتقدند که باید مذاکره را به عنوان راه حل اصلی انتخاب کرد.
این استاد دانشگاه در پاسخ به این پرسش که آیا امکان مذاکره مستقیم میان آمریکا و کره‌شمالی وجود دارد یا خیر، گفت: احتمال مذاکره مستقیم میان واشنگتن و کره‌شمالی ضعیف است مگر آنکه شرایط به حدی بحرانی شود که ایالات‌متحده مذاکرات مستقیم را ضروری ببیند؛ اما باز هم به نظر می‌رسد یک متغیر مهم در این بحث وجود داشته باشد که آن هم «پرستیژ بین‌المللی» واشنگتن خواهد بود. به بیان دیگر اگر قرار باشد روزی پیونگ‌یانگ و واشنگتن به گفت‌وگو بپردازند، آمریکا ترجیح می‌دهد که کمترین خدشه به جایگاه جهانی کشورش وارد شود و حتی ممکن است در این مسیر از مذاکره مستقیم با کره‌شمالی صرف‌نظر کند. در اینجاست که کشورهای واسطه مانند چین و روسیه برای مذاکره غیر مستقیم بیش از شیپ مطرح می‌شوند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: اگر به خاطر داشته باشیم در مورد پرونده کره‌شمالی گروهی تحت عنوان «گروه شش» از گذشته مشغول به کار بود و گفت‌وگوهای شش جانبه را راهبری می‌کرد که چین و روسیه هم در آن حضور داشتند. از این منظر است که ارزش و جایگاه مسکو و پکن برای گفت‌وگو و حل‌وفصل پرونده کره‌شمالی در وضعیت فعلی بالاتر رفته و به نظر می‌رسد ایالات‌متحده به کمک هر دو کشور نیاز خواهد داشت. اینکه دیدار رسمی میان رئیس‌جمهور آمریکا و روسیه در حاشیه اجلاس اَپک اتفاق نیفتاد، ریشه در انتقاد از ترامپ در داخل خاک ایالات متحده دارد. به عبارت دیگر ترامپ از نزدیک شدن به پوتین در اجلاس مذکور اجتناب کرد چراکه پرونده دخالت‌های روسیه در انتخابات اخیر آمریکا همچنان مفتوح است. از سوی دیگر نباید از نقش کره‌جنوبی در مذاکرات با پیونگ‌یانگ غافل ماند؛ سئول معتقد است که برای رسیدن به «کره یکپارچه و متحد» باید تلاش کرد و به نظر می‌رسد که کره‌جنوبی درباره مذاکرات با پیونگ‌یانگ به اندازه آمریکا محافظه‌کار نباشد و به دلیل هم مرز بودن در مدار ۳۸ درجه به دنبال صلح و ثبات خواهد بود.
به گزارش صدای ایران،وی ادامه داد: در مورد پرونده کره‌شمالی هم تلاش برای به وجود آوردن فضای مذاکره از سوی ایالات متحده همچنان ادامه دارد؛ به عبارت دیگر آمریکا در صدد است تا بتواند مذاکره و گفت‌وگو را در کنار اعمال فشار و تحریم‌های بین‌المللی علیه پیونگ یانگ پیش ببرد و در اینجاست که نقش بعضی از بازیگران در این پرونده بیش از پیش برجسته می‌شود. اگر به سفر ۱۲ روزه رئیس جمهوری ایالات متحده به جغرافیای شرق آسیا نگاه کنیم، می‌بینیم که روابط چین و آمریکا یا به عبارتی دیگر «دونالد ترامپ» و «شی جین پینگ» نسبت به گذشته دوستانه‌تر شده و باید بگوییم که مرزهای تقابل در روابط پکن و واشنگتن تا حدودی کمرنگ شده است. به نظر می‌رسد که ترامپ سعی دارد چین را برای مذاکره با کره‌شمالی به سمت خود متمایل کند. چراکه مناسبات اقتصادی - نظامی چین و کره‌شمالی بر هیچ قدرتی در جهان پوشیده نیست و از این جهت است که آمریکا از چین به عنوان یک ابزار برای پیشبرد اهداف خود استفاده خواهد کرد.
عده‌ای معتقدند که تنش میان کره‌شمالی و آمریکا به حدی بالا گرفته که هر لحظه ممکن است شاهد تنش سخت یا درگیری نظامی در شبه‌جزیره کره باشیم. باید به این نکته توجه شود که اگر منافع ملی ایالات متحده مانند پایگاههای نظامی، سکوهای پرتاب موشک و یا مسیرهای مواصلاتی که تجارت ایالات متحده را سبب می‌شوند مورد هدف قرار بگیرد، بدون تردید واشنگتن پاسخ سخت خواهد داد. از این جهت است که می‌گوییم هر رخداد نظامی در شبه‌جزیره کره بستگی به رفتار «پیونگ‌یانگ» خواهد داشت؛ از این جهت شاهد هستیم که آرایش نظامی و تسلیحاتی آمریکا در جغرافیای شرق‌آسیا تا حد زیادی تغییر پیدا کرده و شیب صعودی به خود گرفته است. به این جهت است که قدرت‌های بین‌المللی و حتی بخشی از دستگاه دیپلماسی ایالات متحده معتقدند که باید مذاکره را به عنوان راه حل اصلی انتخاب کرد.
این استاد دانشگاه در پاسخ به این پرسش که آیا امکان مذاکره مستقیم میان آمریکا و کره‌شمالی وجود دارد یا خیر، گفت: احتمال مذاکره مستقیم میان واشنگتن و کره‌شمالی ضعیف است مگر آنکه شرایط به حدی بحرانی شود که ایالات‌متحده مذاکرات مستقیم را ضروری ببیند؛ اما باز هم به نظر می‌رسد یک متغیر مهم در این بحث وجود داشته باشد که آن هم «پرستیژ بین‌المللی» واشنگتن خواهد بود. به بیان دیگر اگر قرار باشد روزی پیونگ‌یانگ و واشنگتن به گفت‌وگو بپردازند، آمریکا ترجیح می‌دهد که کمترین خدشه به جایگاه جهانی کشورش وارد شود و حتی ممکن است در این مسیر از مذاکره مستقیم با کره‌شمالی صرف‌نظر کند. در اینجاست که کشورهای واسطه مانند چین و روسیه برای مذاکره غیر مستقیم بیش از شیپ مطرح می‌شوند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: اگر به خاطر داشته باشیم در مورد پرونده کره‌شمالی گروهی تحت عنوان «گروه شش» از گذشته مشغول به کار بود و گفت‌وگوهای شش جانبه را راهبری می‌کرد که چین و روسیه هم در آن حضور داشتند. از این منظر است که ارزش و جایگاه مسکو و پکن برای گفت‌وگو و حل‌وفصل پرونده کره‌شمالی در وضعیت فعلی بالاتر رفته و به نظر می‌رسد ایالات‌متحده به کمک هر دو کشور نیاز خواهد داشت. اینکه دیدار رسمی میان رئیس‌جمهور آمریکا و روسیه در حاشیه اجلاس اَپک اتفاق نیفتاد، ریشه در انتقاد از ترامپ در داخل خاک ایالات متحده دارد. به عبارت دیگر ترامپ از نزدیک شدن به پوتین در اجلاس مذکور اجتناب کرد چراکه پرونده دخالت‌های روسیه در انتخابات اخیر آمریکا همچنان مفتوح است. از سوی دیگر نباید از نقش کره‌جنوبی در مذاکرات با پیونگ‌یانگ غافل ماند؛ سئول معتقد است که برای رسیدن به «کره یکپارچه و متحد» باید تلاش کرد و به نظر می‌رسد که کره‌جنوبی درباره مذاکرات با پیونگ‌یانگ به اندازه آمریکا محافظه‌کار نباشد و به دلیل هم مرز بودن در مدار ۳۸ درجه به دنبال صلح و ثبات خواهد بود.
آخرین اخبار
