فیلم پیش از خودکشی دو دختر اصفهانی چه پیام هایی دارد؟

صدای ایران؛ دکتر علی نوری* - از زمانی که فیلم ضبط شده قبل از اقدام به خودکشی دو دختر نوجوان اصفهانی را مشاهده کردم همچنان با خودم می اندیشم که انگیزه آنها از خودکشی و هم چنین ضبط این فیلم چه بوده است.

عوامل متعدد اجتماعی و فردی را از نظرگذراندم و مواردی به ذهنم خطور کرد که مایلم آنها را با شما عزیزان به اشتراک بگذارم:

 1. اگرچه آمار خودکشی در ایران نسبت به بسیاری از کشورها نرخ کم تری را نشان می دهد؛ به طوری که در بین 200 کشور جهان رتبه ایران حدود 100 است. اما ترکیب سنی آن در ایران نگران کننده است. زیرا بیش ترین میزان اقدام به خودکشی از سوی قشرجوان جامعه صورت  می گیرد.

 2. لازم می دانم اشاره کنم که میزان اقدام به خودکشی در مناطق مختلف کشور نیز تفاوت چشم گیری دارد که تحلیل جداگانه ای می طلبد.

 3. همان طور که در فیلم مشاهده می شود این دو نوجوان تلاش می کنند خیلی شاد و سرحال به نظر بیایند و یک وداع دوست داشتنی را به نمایش بگذارند؛ اما نمی توان نتیجه گیری کرد که آنها به عنوان تفریح و سرگرمی به این عمل اقدام کرده باشند. به نظر می رسد فشارهای مختلف محیط اجتماعی شان، اعم از خانه، مدرسه، جامعه و غیره  آنها را به این عمل سوق داده است.     
                                                                                                             
دقت در همین فیلم به ظاهر جذاب نشان از صحت تحلیل فوق است. زمانی که آنها می گویند: حال درس خواندن نداریم، حرص دادیم، حرص دادید، عشق یک طرفه و . . .  به ما این پیام منتقل می شود که محیط اجتماعی نامناسبی داشته اند. آنها مانند سایر افراد جانشان را هم دوست دارند لذا در فیلم بیان می کنند: مواظب موتور باش با ما تصادف نکنه.   

 4. می توان چنین نتیجه گرفت که ما در جامعه مان، از برخی مسائل غفلت کرده ایم. اگر فردی دچار ناخشنودی مزمن شود زمینه برای انواع آسیب های اجتماعی جسمی و روانی آن شخص مهیا می شود. ناخشنودی مزمن زمانی اتفاق می افتد که امید به آینده و امید به بهبود وضع موجود کاهش یابد و راه بروز خلاقیت های فردی و اجتماعی و خودشکوفایی فرد بسته شود. حال از خود بپرسیم چه میزان در نظام آموزشی  ما به خلاقیت و مهارت آموزی زندگی توجه شده است؟ چقدر برای شادی خانواده ها برنامه ریزی کرده ایم؟ برای اوقات فراغت جوانان و نوجوانان چه برنامه مدونی تنظیم و اجرا کرده ایم؟

امیدوارم توانسته باشم بخش کوچکی از زوایای پنهان این قبیل اتفاقات ناگوار را آشکار کنم و از پژوهشگران و اندیشمندان حوزه های مختلف اجتماعی تقاضا دارم برای تبیین کامل تر این رخداد بکوشند.

* دبیر گروه مسایل و آسیب های اجتماعی انجمن جامعه شناسی ایران