گزارشی از یک برنامه ۲۰ ساله/ پشت دوربین‌های «تهران ۲۰» چه خبر است؟
«تهران ۲۰» برای کمتر کسی ناشناخته است؛ برنامه‌ای که مرحوم علیقلی سال‌ها آن را به روی آنتن می‌برد. نزدیک به دو دهه از عمر این برنامه می‌گذرد و در طول این راه، مجریان دیگری از جمله علی درستکار، ناصر خیرخواه، محمد جعفر خسروی، حسن میربها، محمد سلوکی، سونیا پوریامین، مازیار ناظمی و بهروز تشکر با آن همراه بوده‌اند. «تهران ۲۰» در مقاطعی از این سال‌ها متوقف هم شده است، اما همچنان به راه خود ادامه داده و پس از گذشت ۲۰ سال هنوز زنده است.
به گزارش صدای ایران،خبرنگار ایسنا عصر یک روز کاری برای تهیه گزارش از پشت صحنه «تهران ۲۰» به جام‌جم رفته است تا این بار از پشت دوربین‌های تلویزیونی، این برنامه قدیمی و زنده را به تصویر بکشد.
آنچه در ادامه می‌خوانید شرح او از این برنامه زنده است.
ورود به ساختمان جام جم و گذشتن از حراست سازمان، همواره برای خبرنگاران با استرس همراه بوده است و وقتی قصد حضور در پشت صحنه یک برنامه زنده تلویزیونی به میان بیاید، کار دشوارتر هم می‌شود؛ بنابراین آنچه از دشواری حضور در پشت صحنه «تهران ۲۰» می‌کاهد، همراهی یکی از عوامل برنامه با ماست.
از درب ورود به جام جم تا استودیو پخش شبکه «پنج» باید مسافت نسبتاً طولانی را طی کنیم. در ساختمان پخش شبکه پنج با عبور از راهرویی باریک به در ورودی استودیو «یاس»، محلی که برنامه «تهران ۲۰» در آن ضبط می‌شود، می‌رسیم و با گذر از نوشته «خوردن، آشامیدن و استفاده از گوشی ممنوع» که بر روی در نصب شده است، با دکور مشکی رنگ برنامه که با نوارهای زرد و بنفش آمیخته شده، مواجه می‌شویم.
آرم برنامه «تهران ۲۰» و نمایی از شهر تهران هم درست در مقابلمان و در صفحه نمایشگر دیده می‌شود. سه دوربین برای تصویربرداری در لوکیشن حاضر است که در میان آن‌ها دو بنر دیده می‌شود؛ «یوم‌الله ۲۲ بهمن مبارک» و «دهه فجر ایران سربلند» نوشته‌های روی این بنرهاست که ارتباطی با موضوع برنامه ندارند و به نظر می‌رسد از قسمت‌های گذشته در پشت صحنه به یادگار مانده‌اند.
در همین زمان مسؤول هماهنگی برنامه را می‌بینیم و با او درباره دکور برنامه «تهران ۲۰» صحبت می‌کنیم. او می‌گوید: دکور دیگری در فضای پشتی استودیو ساخته خواهد شد تا بزرگتر شود.
بعد از صحبت با مسوول هماهنگی برنامه، محمدرضا دلاوری، مجری برنامه را می‌بینیم که درست ۱۰ دقیقه مانده به پخش زنده، برای گریم به اتاقی در چند قدمی استودیو اصلی می‌رود و سپس بهروز تشکر، دیگر مجری برنامه هم وارد استودیو می‌شود.
با آمدن مجری‌ها و نزدیک شدن به پخش زنده، حال و هوای استودیو هم تغییر می‌کند و هر کسی به دنبال کار خودش است تا ناگهان با صدای «یک، دو، سه»، برای لحظه‌ای همه سکوت می‌کنند.
ساعت هفت و ۵۰ دقیقه است و «تهران ۲۰» با حضور محمدرضا دلاوری در صحنه به روی آنتن می‌رود؛ همان زمان عماد فخیم (مدیر صحنه) با نگرانی اعلام می‌کند که گوشی‌ها خاموش باشد و به دلاوری اشاره می‌کند تا به دوربینی نگاه کند که تصویر او را می‌گیرد.
با شروع برنامه، محمدرضا دلاوری با جلال ملکی(سخنگوی سازمان آتش‌نشانی تهران) تلفنی گفت‌وگو می‌کند تا دلیل آتش‌سوزی دو انبار کالا در خیابان فداییان اسلام که همان روز اتفاق افتاده را جویا شود اما بعد از چند دقیقه مکالمه، برنامه به دلیل پخش اذان قطع می‌شود.
با اعلام مدیر صحنه، متوجه می‌شوم که یک دقیقه به پخش دوباره برنامه «تهران ۲۰» باقی مانده و محمدرضا دلاوری را می‌بینم که برای اجرا به روی صحنه می‌رود و با شروع دوباره برنامه، گفت‌وگوی خود با سخنگوی سازمان آتش نشانی تهران را از سر می‌گیرد.
در پشت صحنه، بهروز تشکر با نعمت‌الله ترکی (رییس سازمان مدیریت و برنامه استان تهران) که آن روز مهمان برنامه است، صحبت می‌کند و در همین زمان اعلام می‌شود که مخاطبان میان برنامه‌ای را ببینند تا بخش گفت‌وگوی برنامه آغاز شود.
همزمان با پخش میان برنامه، محمد حسین رضوی (تهیه‌کننده «تهران ۲۰») به پشت صحنه برنامه می‌آید و عوامل برنامه به سرعت دو صندلی پشت صحنه را برمی‌دارند و به داخل دکور برنامه می‌برند تا زمان گفت‌وگو، نعمت‌الله ترکی و بهروز تشکر روی آن بنشینند. در همین زمان بهروز تشکر میزی را به داخل دکور می‌برد تا یادداشت‌های خود را روی آن بگذارد اما به دلیل اینکه این میز با دکور برنامه همخوانی ندارد، مدیر صحنه اجازه نمی‌دهد که میز داخل دکور باشد.
مدیر صحنه اعلام می‌کند که ۱۰ ثانیه به شروع دوباره برنامه باقی مانده است و شروع به شمارش می‌کند؛ یک، دو، سه و در همین زمان دلاوری از جلوی دوربین به پشت صحنه می‌آید و بخش گفت‌وگوی برنامه آغاز می‌شود.
چند دقیقه تا پایان گفت‌وگو باقی مانده که مدیر صحنه به محمدرضا دلاوری یادآوری می‌کند، ساعت ۲۰:۴۵ دقیقه به استودیو وارد شود و پایان برنامه را اعلام کند. طبق گفته مدیر صحنه، دلاوری وارد دکور می‌شود، با اشاره‌اش به سمت مهمان برنامه و بهروز تشکر می‌رود. زمانی که تشکر، محمدرضا دلاوری را می‌بیند، می‌گوید؛ وقتی دلاوری می‌آید یعنی زمان برنامه تمام شده است.
در همین زمان تشکر و نعمت الله ترکی می‌ایستند تا بهم دست بدهند و بهروز تشکر به نعمت‌الله ترکی می‌گوید اهل کجا هستید؟ و ترکی پاسخ می‌دهد: شهرکرد و بهروز تشکر در یک اشتباه سهوی می‌گوید: چند وقت است که ایران هستید؟ ترکی تعجب می‌کند و تشکر با طنز به سرعت ادامه می‌دهد، تقصیر آقای دلاوری است که زود به داخل برنامه آمد وگرنه می‌خواستم بگویم چند وقت است که تهرانید؟
برنامه تمام می‌شود. از بهروز تشکر و محمدرضا دلاوری می‌خواهم که گفت‌وگویی با آن‌ها داشته باشم و آن‌ها می‌پذیرند.
ماهیت «تهران ۲۰» چالشی و گفت‌وگو محور است
بهروز تشکر در ابتدای گفت‌وگو به چگونگی ورودش به برنامه «تهران ۲۰» برای اجرا اشاره می‌کند و می‌گوید: من و آقای دلاوری سابقه کار خبری داریم، ماهیت «تهران ۲۰» هم چالشی و گفت‌وگو محور است و به کار خبر و گفت‌وگوی خبری نزدیک است. اولین بار در یک دوره سه یا چهار ساله با مازیار ناظمی اجرای این برنامه را بر عهده داشتم و در حال حاضر دومین بار است که به عنوان مجری در «تهران ۲۰» حضور دارم.
او با اشاره به تغییرات برنامه «تهران ۲۰» می‌گوید: زمانی قرار بود که تولید و پخش برنامه «تهران ۲۰» جز ماموریت‌های شبکه تهران شود به همین دلیل من با این برنامه همراه نشدم؛ البته هیچوقت هم این اتفاق نیفتاد. این برنامه بعد از مدتی دوباره برای پخش به شبکه پنج برگشت. حادثه پلاسکو که رخ داد به صورت اتفاقی به برنامه «تهران ۲۰» آمدم و با نظر مدیر شبکه پنج قرار شد من هم به برنامه بیایم تا کنار محمدرضا دلاوری اجرا کنم. من قبل از ماه رمضان، برنامه «به خانه برمی‌گردیم» و «تهران ۲۰» را همزمان اجرا می‌کردم اما بعد از ماه رمضان دیدم که ژانر این دو برنامه با هم متفاوت است بنابراین تنها در برنامه «تهران ۲۰» ماندم.
در برنامه زنده فرصت را ازدست بدهی، برنمی‌گردد
تشکر درباره سختی‌های تولید برنامه زنده اظهار می‌کند: برنامه‌های زنده سختی خود را دارند همان‌طور که در یک برنامه تولیدی هم سختی وجود دارد. اگر در برنامه زنده فرصت را از دست بدهی برنمی‌گردد اما در برنامه تولیدی زمان جبران اشتباه را داری به این معنی که حتی اگر موضوع برنامه عوض شود شما می‌توانید در برنامه تغییرات ایجاد کنید.
او می‌گوید: من اجرای برنامه زنده را دوست دارم و بسیار عجیب است که مجریان در برنامه زنده کمتر تپق می‌زنند؛ البته من در برنامه زنده امروز تپق زدم و به آقای ترکی گفتم اهل کجا هستید؟ گفت شهرکرد. گفتم چند وقت است که ایران هستید و او تعجب کرد. با این حال به نظرم برنامه زنده مزه خود را دارد.
بهروز تشکر به تجربه اجرا در برنامه زنده اشاره می‌کند و می‌گوید: اجرا در برنامه زنده برای من که ۲۷ سال است در صداوسیما مشغول هستم، نمی‌تواند سخت باشد اما تلاش زیادی می‌خواهد. ما ممکن است در آخرین لحظه برخی گفت‌وگوهای خود در برنامه را تغییر دهیم بنابراین باید حواسمان باشد که هر روز در شهر تهران و مناطق مختلف کشور چه اتفاقی می‌افتد. از زمانی که شبکه تهران سراسری شده، ما وظیفه داریم که برای مثال با شهردار مشهد صحبت کنیم در صورتی که در گذشته این وظیفه را نداشتیم.
او با اشاره به دکور برنامه «تهران ۲۰» مطرح می‌کند: من دکور برنامه را دوست دارم اما به نظرم باید آکساسوار جدید بیاورند و ال ای دی‌ها عوض شوند با این حال نظر تهیه‌کننده (محمد حسین رضوی) و مدیر شبکه مهم است. باید بدانیم که فضای دکور، دلباز بودن و عمق میدان دکور به مجری کمک می‌کند.
تشکر با اشاره به اینکه مدیر صحنه اجازه نداد تا میز در دکور برنامه باشد، اظهار می‌کند: من هم موافق نبودم آن میز عسلی کنار دست من باشد زیرا هارمونی و رنگ خوبی نداشت اما به دلیل اینکه حفظ آمار سخت است، باید کاغذ روی میز می‌گذاشتم.
«تهران ۲۰» از قدیمی‌ترین برنامه‌های گفت‌وگو محور صداوسیماست
محمدرضا دلاوری دیگر فردی است که با او گفت‌وگو می‌کنیم. او از سابقه برنامه «تهران ۲۰» و چگونگی ورود خود به این برنامه می‌گوید.
«بعد از اینکه از کار خبر بیرون آمدم، برنامه‌ای به نام «توقف ممنوع» را اجرا می‌کردم که متوقف شد. بعد هم اجرا در برنامه «تهران ۲۰» به من پیشنهاد شد و به دلیل اینکه این برنامه سابقه درخشانی داشت، پذیرفتم. کارهای خوبی در این برنامه انجام شده بود و ابتدا اسم برنامه «تهران ۲۰»، «پخش پنج» بود. محمود (سیامک) علیقلی، علی درستکار، محمد سلوکی، سونیا پوریامین، مازیار ناظمی و بهروز تشکر تجربه اجرا در این برنامه را داشتند. این برنامه ۱۹سال است که روی آنتن می‌رود و از قدیمی‌ترین برنامه‌های گفت‌وگو محور صداوسیماست؛ بنابراین همیشه برای من هم اجرا در این برنامه جذاب بود تا اینکه فرصتی پیش آمد تا اجرا کنم.
سختی کار ما حرف زدن با برخی مسؤولان است
او به سختی اجرا در برنامه زنده از زاویه دیگری نگاه می‌کند و می‌گوید: استرس اجرا در برنامه زنده برای من جنبه لذت دارد. در واقع سختی کار حرف زدن با مسؤولانی است که عادت کرده‌اند جواب هر سوالی را به مدت یک ساعت پاسخ بدهند اما در آن یک ساعت حرف درستی هم نزنند و تنها برای خودشان و دیگران آرزوی موفقیت کنند. همچنین سختی کار متقاعد کردن مسؤولان است که به پرسش شما پاسخ مشخص بدهند و نقش مطالبه‌گری برنامه را جدی بگیرند.
بهروز تشکر در ادامه حرف‌های دلاوری اظهار می‌کند: مسؤولان ما همیشه آرزوی موفقیت می‌کنند و برخی از اشکالات و اتفاقات جامعه را گردن مسوولان قبلی می‌اندازند اما ما و مردم به این حرف‌ها عادت کرده‌ایم.
دلاوری با اشاره به حرف‌های برخی مسوولان می‌گوید: مسوولان می‌گویند برای اینکه ما موفق بشویم، مردم باید به ما کمک کنند و من اصلا نمی‌فهمم مردم چگونه می‌توانند کمک کنند؟ ما نیاز به کسی داریم که آزموده و کاربلد باشد که پاسخ درست بدهد.
اسامی مهمانان را همان روز به ما اعلام می‌کنند
او درباره نحوه دعوت مهمانان به برنامه اظهار می کند: بیش تر اسامی مهمانان را همان روز به ماهم اعلام می‌کنند مگر اینکه موارد استثنایی پیش بیاید. همانگی مهمان و موضوع برنامه در حوزه کار سردبیری است. بعد از اینکه موضوع مشخص شد، موضوع را برای بازبینی و بازنگری به ما می‌دهند. گاهی در استودیو هستیم که همان موقع مهمان آمده و من تازه فهمیدم مهمان چه کسی است. گاهی ممکن است مهمان دچار مشکل شود یا به ما قول بدهد اما نیاید. طبیعی است به خاطر سال‌ها فکر کردن دربار ه موضوعات تهران و کشور بسیاری از مسوولان را می‌شناسیم وکارنامه آن‌ها در ذهن ما ست بنابر این مشکل چندانی به وجود نمی‌آید اگر مهمان عوض شود به دلیل اینکه برای هرفردی انباری از سوال در ذهن داریم.
اگر لحظه آخر مهمان برنامه عوض شود به اطلاعات قبلی خود تکیه می‌کنیم
بهروز تشکر می‌گوید: زمینه اشتباه بزرگ در برنامه وجود ندارد اما گاهی مسوولان ما را عصبی می‌کنند مثلا سوال مشخصی از آن‌ها پرسیده‌ایم اما در پاسخ به حاشیه می‌روند اما مجری باید مدیریت و فرماندهی میدان را داشته باشد. ما حواسمان در برنامه زنده به همه چیز است و از قبل می‌دانیم اگر فلانی آمد درباره او مطالعه کنیم و اگر هم لحظه آخر مهمان برنامه عوض بشود به اطلاعات قبلی خود تکیه می‌کنیم البته ما معمولا مجهز به اینترنت هستیم. امیدوارم فرهنگ پاسخگویی مسوولان ارتقاء پیدا کند.
دلاوری در پایان اظهار می‌کند: دکورها هم مانند ما انسان‌ها بزرگ و پیرمی‌شوند و باید عوضشان کنیم. به نظرم دکور برنامه تاریک است اما چون سبک است و عناصر مختلفی ندارد، دکور را دوست دارم.
