متن سخنرای حسام‌الدین آشنا درباره مناظره های انتخاباتی
به گزارش صدای ایران، اقدام یک رسانه و انتشار گزینشی و بخش های غیر مرتبط از یک بحث تخصصی دکتر آشنا مشاور رییس جمهوری، پایگاه اطلاع رسانی دولت را بر آن داشت تا جهت تنویر افکار عمومی اقدام به انتشار این سخنرانی کند.
در این نشست دکترحسام الدین آشنا سخنرانی خود را تحت عنوان «بایسته های حقوقی، حاکمیتی و اخلاقی مناظرات انتخاباتی» ارائه کرد؛ او در ابتدای سخن خود اظهار داشت من در این نشست از سه منظر صحبت می کنم، از منظر، دانشجو و معلم فرهنگ ارتباطات، از منظر کسی که در سال 1384 عضو کمیسیون {نظارت بر تبلیغات} انتخابات بوده است و در سال 1392 با همراهی یکی از داوطلبان انتخاباتی حضور بیشتری داشته لذا تجربه سال 92 را از منظر یکی از داوطلبان می تواند بیان کند و سوم به عنوان مسئول مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری که نگاه عمیق تر، حاکمیتی تر و آینده نگرتری دارد.
نکته اول این است که آنچه ما در مناظره های پخش شده و تولید شده خواهیم دید حاصل تعامل سه فرهنگ است، بخش مهمی از آنچه مناظره را می سازد فرهنگ سیاسی کشور ما است.
در فرهنگ سیاسی کشور ما همانطور که به نوعی اشاره شد ما تجربه خیلی زیادی در گفتگوهای سیاسی رودرو نداریم گرچه در جریان انقلاب اسلامی و در سالهای استقرار جمهوری اسلامی تجربه های تلویزیونی متعددی در زمینه مناظره و گفتگو داشتیم. غیر از تلویزیون هم بحث های آزادی در سطح دانشگاه تهران و خیابان و ...داشتیم اما عملا فرهنگ سیاسی ما دارای مشکلات جدی است.
یکی از جنبه های آن مشکلات فقدان اعتماد سیاسی است.
دومین فرهنگی که وارد مناظره خواهد شد، فرهنگ سازمانی است یعنی فرهنگ سازمانی رسانه ای که مناظره را برگزار می کند؛ اینکه سازمان صداوسیما برای خودش چه مسئولیت و جایگاهی در حوزه سیاست، انتخابات و مناظره قائل است بسیار مهم است. اگر بر بخشی ازسازمان صداوسیما این فرهنگ حاکم باشد که انتخابات امری سیاسی است سیاسی و مناظره هم اوج کار انتخاباتی است پس ما مسئول مناظره هستیم و باید مناظره را اداره کنیم. نقش سازمان صداوسیما می تواند بازیگردانی یا بازیگری باشد.
اگر سازمان یا حوزه ای از سازمان احساس کند که انقلاب را خطری تهدید می کند که یکی از کاندیداها نماینده آن خطر است و ما نگران هستیم که این فرد نکند به قدرت برسد. اگر این حس در سازمان یا بخشی از آن وجود داشته باشد و قرار باشد نسبت به این احساس مسئولیت اقدام هم بشود و ابزار این اقدام مدیریت برنامه های انتخاباتی و مناظره ای صداوسیما باشد این یک وضعیت برای آن سازمان ایجاد می کند.
فرض کنید در درون این سازمان انشقاقی هم وجود داشته باشد در یک معاونت این احساس باشد که اگر فلان کاندید رای بیاورد برای نظام بهتر است و یک معاونت دیگر نظرش این باشد که اگر کسی دیگر بیاید بهتر است. اگر در حوزه ریاست سازمان و بدنه برنامه ساز سازمان یک انشقاقی وجود داشته باشد که افراد حس کنند ریاست سازمان می خواهد یک کسی رای بیاورد و درون و بدنه سازمان علاقمند باشند کسی دیگر رای بیاورد، آن‌وقت سازمان ممکن است دچار سردرگمی شود؛ در واقع انشقاق هایی که مربوط به فرهنگ سازمانی است می تواند در خروجی مناظره و ساختار مناظره مسائل جدی ایجاد کند.
من همین‌جا اشاره ای می کنم خروجی ساختاری مناظرات 88 همان کسی است که رای آورد و خروجی ساختاری مناظرات 92 همان کسی است که در سال 92 رای آورد. این یک قضاوت است و لازم نیست کسی بپذیرد اما در ساختاری که اجازه هیجان بیشتر می دهد و هیجان آفرینی را تسهیل می کند؛ آن کسی که قدرت هیجان آفرینی بیشتری دارد موفقیت بیشتری بدست می آورد.
در این نشست دکترحسام الدین آشنا سخنرانی خود را تحت عنوان «بایسته های حقوقی، حاکمیتی و اخلاقی مناظرات انتخاباتی» ارائه کرد؛ او در ابتدای سخن خود اظهار داشت من در این نشست از سه منظر صحبت می کنم، از منظر، دانشجو و معلم فرهنگ ارتباطات، از منظر کسی که در سال 1384 عضو کمیسیون {نظارت بر تبلیغات} انتخابات بوده است و در سال 1392 با همراهی یکی از داوطلبان انتخاباتی حضور بیشتری داشته لذا تجربه سال 92 را از منظر یکی از داوطلبان می تواند بیان کند و سوم به عنوان مسئول مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری که نگاه عمیق تر، حاکمیتی تر و آینده نگرتری دارد.
نکته اول این است که آنچه ما در مناظره های پخش شده و تولید شده خواهیم دید حاصل تعامل سه فرهنگ است، بخش مهمی از آنچه مناظره را می سازد فرهنگ سیاسی کشور ما است.
در فرهنگ سیاسی کشور ما همانطور که به نوعی اشاره شد ما تجربه خیلی زیادی در گفتگوهای سیاسی رودرو نداریم گرچه در جریان انقلاب اسلامی و در سالهای استقرار جمهوری اسلامی تجربه های تلویزیونی متعددی در زمینه مناظره و گفتگو داشتیم. غیر از تلویزیون هم بحث های آزادی در سطح دانشگاه تهران و خیابان و ...داشتیم اما عملا فرهنگ سیاسی ما دارای مشکلات جدی است.
یکی از جنبه های آن مشکلات فقدان اعتماد سیاسی است.
دومین فرهنگی که وارد مناظره خواهد شد، فرهنگ سازمانی است یعنی فرهنگ سازمانی رسانه ای که مناظره را برگزار می کند؛ اینکه سازمان صداوسیما برای خودش چه مسئولیت و جایگاهی در حوزه سیاست، انتخابات و مناظره قائل است بسیار مهم است. اگر بر بخشی ازسازمان صداوسیما این فرهنگ حاکم باشد که انتخابات امری سیاسی است سیاسی و مناظره هم اوج کار انتخاباتی است پس ما مسئول مناظره هستیم و باید مناظره را اداره کنیم. نقش سازمان صداوسیما می تواند بازیگردانی یا بازیگری باشد.
اگر سازمان یا حوزه ای از سازمان احساس کند که انقلاب را خطری تهدید می کند که یکی از کاندیداها نماینده آن خطر است و ما نگران هستیم که این فرد نکند به قدرت برسد. اگر این حس در سازمان یا بخشی از آن وجود داشته باشد و قرار باشد نسبت به این احساس مسئولیت اقدام هم بشود و ابزار این اقدام مدیریت برنامه های انتخاباتی و مناظره ای صداوسیما باشد این یک وضعیت برای آن سازمان ایجاد می کند.
فرض کنید در درون این سازمان انشقاقی هم وجود داشته باشد در یک معاونت این احساس باشد که اگر فلان کاندید رای بیاورد برای نظام بهتر است و یک معاونت دیگر نظرش این باشد که اگر کسی دیگر بیاید بهتر است. اگر در حوزه ریاست سازمان و بدنه برنامه ساز سازمان یک انشقاقی وجود داشته باشد که افراد حس کنند ریاست سازمان می خواهد یک کسی رای بیاورد و درون و بدنه سازمان علاقمند باشند کسی دیگر رای بیاورد، آن‌وقت سازمان ممکن است دچار سردرگمی شود؛ در واقع انشقاق هایی که مربوط به فرهنگ سازمانی است می تواند در خروجی مناظره و ساختار مناظره مسائل جدی ایجاد کند.
من همین‌جا اشاره ای می کنم خروجی ساختاری مناظرات 88 همان کسی است که رای آورد و خروجی ساختاری مناظرات 92 همان کسی است که در سال 92 رای آورد. این یک قضاوت است و لازم نیست کسی بپذیرد اما در ساختاری که اجازه هیجان بیشتر می دهد و هیجان آفرینی را تسهیل می کند؛ آن کسی که قدرت هیجان آفرینی بیشتری دارد موفقیت بیشتری بدست می آورد.
آخرین اخبار
