تاملی بر معرفی میرسلیم
پرده برداری از نامزدهای مختلف اصولگرایی با نزدیک
شدن به انتخابات رو به رشد است. این روند در حالی صورت می‌گیرد که
گزینه‌های مختلف از جناح محافظه‌کار آمده اند تا نه تنها تنور انتخابات را
داغ کنند، بلکه در رقابت‌ها نیز حضور پیدا کرده و خود را در مناظره‌ها به
رخ بکشانند.
به گزارش صدای ایران نامه نیوز، برخی کارشناسان معتقد هستند در انتخابات آینده تعدد کاندیداها سبب خواهد شد تا آرای موجود به صورت چشمگیری پراکنده شود. چرا که با وجود برنامه‌ریزی که جریان محافظه کار در پیش دارد تلاش می‌شود تا این مسیر به سمت کاستن از آرای روحانی یا گزینه جریان مقابل پیش برود. در این بین نیز گزینه هایی وجود دارند؛ از قالیباف، جلیلی، باهنر و میرسلیم گرفته تا فتاح و سایر افرادی که نام‌شان وجود دارد آماده هستند تا به این نقشه کمک کنند.
رونمایی از گزینه‌ای متفاوت
حال با وجود مسائلی که بیان شد، در میان گزینه‌هایی که برای انتخابات از جانب جریانهای اصولگرا معرفی شده‌اند، مصطفی میرسلیم از نمونه‌های قابل تاملی است که حتی با استقبال محافظه‌کاران نیز روبه‌رو نشد. میرسلیم که در برهه ای از زمان با مدرک مهندسی، وزیر ارشاد شد، این روزها نیز با سن بالا و افکار سنتی کاندیدای ریاست جمهوری شده است که رای اولی فراوانی را به خود خواهد دید و بدون شک رویکردها و منش های این افراد را قبول نخواهند داشت.
دردسر‌های یک انتخاب نامناسب
اینکه احزاب ریشه دار و سنتی باید در فعالیت‌های انتخاباتی شرکت کرده و خودی نشان دهند، هیچ ایرادی ندارد ولی بدون شک با سازوکارهایی که سبب جذب حداکثری شود می‌توانند موفق شوند و مردم را به پای صندوق رای بکشانند. به کارگیری گزینه‌هایی که در محیط‌های اجتماعی و عرصه سیاسی کشور نقشی ندارند به نظر چندان با راهبرد و استراتژی حزبی هم‌خوانی ندارد و در آینده‌ای نه چندان دور سبب ضربه خوردن به آن تشکل خواهد شد.
خطاهای راهبردی
البته فراموش نشود، بدون شک یکی از دلایلی که سبب شده تا این احزاب به گزینه‌های ناکارآمد رو بیاورند و نتوانند به عنوان گزینه‌مطرح فردی را وارد میدان کنند، فقدان راهبرد و برنامه برای روزهای غیرانتخاباتی است. آن دورانی که فضای کشور وارد فاز انتخابات نشده‌است و همه برای فعالیت‌های روزانه سیاسی تلاش می‌کنند، به نظر احزابی که تصور می‌کنند در عرصه‌های مختلف می‌توانند تاثیرگذار باشند و نقش ایفا کنند باید با برنامه‌ای ویژه به دنبال گزینش، پرورش و ارایه شخصیت‌هایی به جامعه باشند که با معیارهای روز در تطابق باشند نه اینکه افرادی را روانه بازار انتخابات کنند که در میان سران حزب نیز برای انتخاب آنها اختلاف سلیقه به وجود بیاید.
باید به این نکته توجه کرد که به‌طور حتم گزینش گزینه‌های مناسب برای انتخابات ریاست‌جمهوری با انتخابات‌های شورای‌شهر و مجلس‌شورای اسلامی تفاوت دارد. در این انتخابات‌ها افراد بر اساس لابی‌هایی که وجود دارد و فعالیت‌می‌کنند در لیست‌ها و جریان‌ها پنهان شده و به وسیله رهنمودهای جریانات مختلف یا شخصیت‌های مطرح و مورد علاقه مردم وارد میدان شده و رای خواهند آورد. اما در ریاست جمهوری ماجرا متفاوت است. افراد شاید بتوانند با حمایت برخی از چهره‌ها اندکی رای برای خود جمع آوری کنند ولی در ادامه مسیر باید خود بنا به ویژگی‌هایی که دارد بتوانند مردم را به خود نزدیک کند.
ویژگی‌هایی مانند سطح‌تحصیلات، فن بیان،توان مدیریت و هوشمندی چهار اصلی است که به نظر باید در تمام افرادی که قرار می‌شود در کارزارهای مختلف حضور پیدا کنند، وجود داشته باشد و در صورتیکه یکی از این موئلفه‌ها کم باشد بدون شک در روند فعالیت‌های انتخاباتی و جلب نظر مردم تاثیرگذار خواهد بود.
بنابراین اگر جریانهای مختلف سیاسی در صدد حضور حقیقی در عرصه انتخابات ورقابت‌های سیاسی هستندباید گزینه‌هایی را به جامعه معرفی کنند که ویژگی‌‌های رای آوری را داشته باشد و از طرفی بتواند سایر جریانهای سیاسی همسو را تشویق کند تا بتوانند به سمت گزینه‌مورد نظر حرکت کنند و به آن رای دهند و به گونه‌ای نباشد که فرد یا افراد معرفی شده توسط یک حزب و طیف سبب ایجاد دودستگی و از هم پاچیدگی یک جناح شود.
به گزارش صدای ایران نامه نیوز، برخی کارشناسان معتقد هستند در انتخابات آینده تعدد کاندیداها سبب خواهد شد تا آرای موجود به صورت چشمگیری پراکنده شود. چرا که با وجود برنامه‌ریزی که جریان محافظه کار در پیش دارد تلاش می‌شود تا این مسیر به سمت کاستن از آرای روحانی یا گزینه جریان مقابل پیش برود. در این بین نیز گزینه هایی وجود دارند؛ از قالیباف، جلیلی، باهنر و میرسلیم گرفته تا فتاح و سایر افرادی که نام‌شان وجود دارد آماده هستند تا به این نقشه کمک کنند.
رونمایی از گزینه‌ای متفاوت
حال با وجود مسائلی که بیان شد، در میان گزینه‌هایی که برای انتخابات از جانب جریانهای اصولگرا معرفی شده‌اند، مصطفی میرسلیم از نمونه‌های قابل تاملی است که حتی با استقبال محافظه‌کاران نیز روبه‌رو نشد. میرسلیم که در برهه ای از زمان با مدرک مهندسی، وزیر ارشاد شد، این روزها نیز با سن بالا و افکار سنتی کاندیدای ریاست جمهوری شده است که رای اولی فراوانی را به خود خواهد دید و بدون شک رویکردها و منش های این افراد را قبول نخواهند داشت.
دردسر‌های یک انتخاب نامناسب
اینکه احزاب ریشه دار و سنتی باید در فعالیت‌های انتخاباتی شرکت کرده و خودی نشان دهند، هیچ ایرادی ندارد ولی بدون شک با سازوکارهایی که سبب جذب حداکثری شود می‌توانند موفق شوند و مردم را به پای صندوق رای بکشانند. به کارگیری گزینه‌هایی که در محیط‌های اجتماعی و عرصه سیاسی کشور نقشی ندارند به نظر چندان با راهبرد و استراتژی حزبی هم‌خوانی ندارد و در آینده‌ای نه چندان دور سبب ضربه خوردن به آن تشکل خواهد شد.
خطاهای راهبردی
البته فراموش نشود، بدون شک یکی از دلایلی که سبب شده تا این احزاب به گزینه‌های ناکارآمد رو بیاورند و نتوانند به عنوان گزینه‌مطرح فردی را وارد میدان کنند، فقدان راهبرد و برنامه برای روزهای غیرانتخاباتی است. آن دورانی که فضای کشور وارد فاز انتخابات نشده‌است و همه برای فعالیت‌های روزانه سیاسی تلاش می‌کنند، به نظر احزابی که تصور می‌کنند در عرصه‌های مختلف می‌توانند تاثیرگذار باشند و نقش ایفا کنند باید با برنامه‌ای ویژه به دنبال گزینش، پرورش و ارایه شخصیت‌هایی به جامعه باشند که با معیارهای روز در تطابق باشند نه اینکه افرادی را روانه بازار انتخابات کنند که در میان سران حزب نیز برای انتخاب آنها اختلاف سلیقه به وجود بیاید.
باید به این نکته توجه کرد که به‌طور حتم گزینش گزینه‌های مناسب برای انتخابات ریاست‌جمهوری با انتخابات‌های شورای‌شهر و مجلس‌شورای اسلامی تفاوت دارد. در این انتخابات‌ها افراد بر اساس لابی‌هایی که وجود دارد و فعالیت‌می‌کنند در لیست‌ها و جریان‌ها پنهان شده و به وسیله رهنمودهای جریانات مختلف یا شخصیت‌های مطرح و مورد علاقه مردم وارد میدان شده و رای خواهند آورد. اما در ریاست جمهوری ماجرا متفاوت است. افراد شاید بتوانند با حمایت برخی از چهره‌ها اندکی رای برای خود جمع آوری کنند ولی در ادامه مسیر باید خود بنا به ویژگی‌هایی که دارد بتوانند مردم را به خود نزدیک کند.
ویژگی‌هایی مانند سطح‌تحصیلات، فن بیان،توان مدیریت و هوشمندی چهار اصلی است که به نظر باید در تمام افرادی که قرار می‌شود در کارزارهای مختلف حضور پیدا کنند، وجود داشته باشد و در صورتیکه یکی از این موئلفه‌ها کم باشد بدون شک در روند فعالیت‌های انتخاباتی و جلب نظر مردم تاثیرگذار خواهد بود.
بنابراین اگر جریانهای مختلف سیاسی در صدد حضور حقیقی در عرصه انتخابات ورقابت‌های سیاسی هستندباید گزینه‌هایی را به جامعه معرفی کنند که ویژگی‌‌های رای آوری را داشته باشد و از طرفی بتواند سایر جریانهای سیاسی همسو را تشویق کند تا بتوانند به سمت گزینه‌مورد نظر حرکت کنند و به آن رای دهند و به گونه‌ای نباشد که فرد یا افراد معرفی شده توسط یک حزب و طیف سبب ایجاد دودستگی و از هم پاچیدگی یک جناح شود.
