ین کارگردان درباره‌ی موضوع جدیدترین فیلم مستندش گفت: در زبان مازنی «پاپلی» به معنای پروانه است و این فیلم به روایت زندگی خانواده‌ای می‌پردازد که پدر آن‌ها 25 سال پیش بر اثر حادثه‌ای قطع نخاع شده و دختر و مادر خانواده از وی نگهداری می‌کنند.
مهدی زمانپور کیاسری که با فیلم مستند بلند «پاپلی» در بخش مسابقه ملی دهمین دوره جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» حضور دارد، معتقد است که مستندساز با کنکاش در واقعیت، به دنبال کشف حقیقت است.
به گزارش صدای ایران، این کارگردان درباره‌ی موضوع جدیدترین فیلم مستندش گفت: در زبان مازنی «پاپلی» به معنای پروانه است و این فیلم به روایت زندگی خانواده‌ای می‌پردازد که پدر آن‌ها 25 سال پیش بر اثر حادثه‌ای قطع نخاع شده و دختر و مادر خانواده از وی نگهداری می‌کنند.
این مستندساز تصریح کرد: این خانواده در مزرعه‌ای در دل جنگل زندگی می‌کنند و دختر خانواده با وجود این که خواستگاران زیادی دارد، به دلیل مراقبت از پدر و مادرش حاضر به ازدواج نیست.
وی پیرامون مدت زمان فیلمبرداری «پاپلی» توضیح داد: 6 ماه برای یافتن سوژه و تحقیق درباره‌ی این خانواده زمان گذاشتیم و یک سال هم فیلمبرداری از این خانواده ادامه داشت. البته این خانواده را پدرم می‌شناخت و هر بار که می‌خواستم فیلمی بسازم، این خانواده را معرفی می‌کرد؛ اما با انتخاب سوژه‌ای دیگر از طرف من، فرصت پرداخت به این موضوع فراهم نمی‌شد.
زمانپور با بیان این که فیلم مستند همواره متکی بر میزانسن و نماهای طولانی است، ادامه داد: در آثار مستند اتکاء بر تدوین و دکوپاژ فیلم صحیح نیست. من بیشتر به روش مشاهده‌ای عمل می‌کنم تا کمترین دخل و تصرف را در روایت داستان داشته باشم و مخاطب کمتر دوربین را حس کند.
او با تاکید بر این که باید تا جای ممکن مستند برش کمتری داشته باشد، خاطرنشان کرد: به این شیوه دوربین حس نمی‌شود و تاثیرگذاری بر مخاطب افزایش می‌یابد. به نظر من می‌توان در فیلم‌های مستند یک زندگی واقعی را نشان داد اما گاهی مستندسازان اقدام به فیلمبرداری از زوایای مختلف می‌کنند که با علم به تک‌دوربین بودن کار، کاملاً مشخص است که صحنه چند بار تکرار شده است و مخاطب را از باور پذیری دور می‌کند.
کارگردان مستند «مشتی اسماعیل» مخاطبان سینمای مستند را مخاطبانی خاص دانست و افزود: در گذشته تعداد مستندهای خوب اندک بود و بیشتر مستندهایی با موضوع حیات وحش از آنتن تلویزیون پخش می‌شد، اما در حال حاضر مستندسازان خوبی داریم و با حضور مخاطبان جدی سینمای مستند، آثار خوبی در طول سال ساخته می شوند.
به گفته زمانپور سینمای مستند در یک جمله به معنای سینمای آزاد، بدون کلیشه، بدون برگشت مالی و بعضاً با مخاصبین خاص است.
او نهمین دوره از جشنواره سینماحقیقت را شلوغ‌ترین دوره جشنواره معرفی کرد و ادامه داد: من برای تماشای هر فیلمی که به سالن جشنواره مراجعه می‌کردم، مخاطبان صف کشیده بودند و این حجم استقبال مخاطبان سابقه نداشت. به نظر من امسال هم با توجه به فیلم‌های راه یافته به جشنواره شاهد استقبال بیشتری از سوی مخاطبان خواهیم بود.
زمانپور در پایان با بیان این که باید میان سینمای مستند و داستانی مرز قائل شد، تصریح کرد: پس از پخش فیلم «مشتی اسماعیل» از تلویزیون، مردم خیلی شیفته‌ی این شخصیت شدند و از چند شهر مختلف به کیاسر آمدند تا مشتی اسماعیل را از نزدیک ببینند. اگر من در فیلمم واقعیت را بیان نکرده بودم، مردم به جای بوسه زدن بر دست مشتی اسماعیل، به صورت من سیلی می‌زدند! ما باید در آثارمان با کنکاش در واقعیت به دنبال کشف حقیقت باشیم تا فیلم مستند تاثیر بیشتری نسبت به سینمای داستانی داشته باشد. اصولاً تفاوت سینمای مستند با داستانی هم همین بیان واقعیت است. وظیفه مستندساز جستجو و یافتن حقیقت است و ما باید نسبت به موضوع وفادار باشیم.
به گزارش صدای ایران، این کارگردان درباره‌ی موضوع جدیدترین فیلم مستندش گفت: در زبان مازنی «پاپلی» به معنای پروانه است و این فیلم به روایت زندگی خانواده‌ای می‌پردازد که پدر آن‌ها 25 سال پیش بر اثر حادثه‌ای قطع نخاع شده و دختر و مادر خانواده از وی نگهداری می‌کنند.
این مستندساز تصریح کرد: این خانواده در مزرعه‌ای در دل جنگل زندگی می‌کنند و دختر خانواده با وجود این که خواستگاران زیادی دارد، به دلیل مراقبت از پدر و مادرش حاضر به ازدواج نیست.
وی پیرامون مدت زمان فیلمبرداری «پاپلی» توضیح داد: 6 ماه برای یافتن سوژه و تحقیق درباره‌ی این خانواده زمان گذاشتیم و یک سال هم فیلمبرداری از این خانواده ادامه داشت. البته این خانواده را پدرم می‌شناخت و هر بار که می‌خواستم فیلمی بسازم، این خانواده را معرفی می‌کرد؛ اما با انتخاب سوژه‌ای دیگر از طرف من، فرصت پرداخت به این موضوع فراهم نمی‌شد.
زمانپور با بیان این که فیلم مستند همواره متکی بر میزانسن و نماهای طولانی است، ادامه داد: در آثار مستند اتکاء بر تدوین و دکوپاژ فیلم صحیح نیست. من بیشتر به روش مشاهده‌ای عمل می‌کنم تا کمترین دخل و تصرف را در روایت داستان داشته باشم و مخاطب کمتر دوربین را حس کند.
او با تاکید بر این که باید تا جای ممکن مستند برش کمتری داشته باشد، خاطرنشان کرد: به این شیوه دوربین حس نمی‌شود و تاثیرگذاری بر مخاطب افزایش می‌یابد. به نظر من می‌توان در فیلم‌های مستند یک زندگی واقعی را نشان داد اما گاهی مستندسازان اقدام به فیلمبرداری از زوایای مختلف می‌کنند که با علم به تک‌دوربین بودن کار، کاملاً مشخص است که صحنه چند بار تکرار شده است و مخاطب را از باور پذیری دور می‌کند.
کارگردان مستند «مشتی اسماعیل» مخاطبان سینمای مستند را مخاطبانی خاص دانست و افزود: در گذشته تعداد مستندهای خوب اندک بود و بیشتر مستندهایی با موضوع حیات وحش از آنتن تلویزیون پخش می‌شد، اما در حال حاضر مستندسازان خوبی داریم و با حضور مخاطبان جدی سینمای مستند، آثار خوبی در طول سال ساخته می شوند.
به گفته زمانپور سینمای مستند در یک جمله به معنای سینمای آزاد، بدون کلیشه، بدون برگشت مالی و بعضاً با مخاصبین خاص است.
او نهمین دوره از جشنواره سینماحقیقت را شلوغ‌ترین دوره جشنواره معرفی کرد و ادامه داد: من برای تماشای هر فیلمی که به سالن جشنواره مراجعه می‌کردم، مخاطبان صف کشیده بودند و این حجم استقبال مخاطبان سابقه نداشت. به نظر من امسال هم با توجه به فیلم‌های راه یافته به جشنواره شاهد استقبال بیشتری از سوی مخاطبان خواهیم بود.
زمانپور در پایان با بیان این که باید میان سینمای مستند و داستانی مرز قائل شد، تصریح کرد: پس از پخش فیلم «مشتی اسماعیل» از تلویزیون، مردم خیلی شیفته‌ی این شخصیت شدند و از چند شهر مختلف به کیاسر آمدند تا مشتی اسماعیل را از نزدیک ببینند. اگر من در فیلمم واقعیت را بیان نکرده بودم، مردم به جای بوسه زدن بر دست مشتی اسماعیل، به صورت من سیلی می‌زدند! ما باید در آثارمان با کنکاش در واقعیت به دنبال کشف حقیقت باشیم تا فیلم مستند تاثیر بیشتری نسبت به سینمای داستانی داشته باشد. اصولاً تفاوت سینمای مستند با داستانی هم همین بیان واقعیت است. وظیفه مستندساز جستجو و یافتن حقیقت است و ما باید نسبت به موضوع وفادار باشیم.
آخرین اخبار
